Sancho Panza Belicosos

[Petran]

στικ αγορασμένο στη Λειψία ένα βροχερό πρωινό του '14



τότε δεν έδωσα βάση στο box code...twilight zone...το σίγουρο είναι 6+
στα χρόνια που πέρασαν, άνοιγα ενίοτε το όμορφο tubo στο οποίο έκανε νάνι, πάθαινα σοκ απ' τα αρώματα και το ξανάκλεινα

έτσι και τώρα το ξεσφραγίζω για τελευταία φορά προσπαθώντας να καταλάβω τι δεν έχει

τέρμα λαδερό σχεδόν γλυστράει στην αφή, με όλα του τ' αρώματα να είναι συγκλονιστικά
μούστος, γλυκό ρούμι, νεράτζια, σκούρο κακάο, σοκολάτα γάλακτος με πορτοκάλι
είναι ένα πραγματικό όνειρο γλυκός ο καπνός πολύ
τα ξανασφραγίζω...δε θέλω να το κάψω...
εν τέλει πιάνω το ψαλίδι και κόβω νιώθοντας μια γλυκιά στεναχώρια

στο πλάι συνοδεύω με ''Το καλό μας Tsipouro'' και δυο μεζέζες για την αλητεία

το ιδανικό τράβηγμα φανερώνει πορτοκάλια και κακάο με τη σέσουλα
τα θεσπέσια αρώματα του με κάνουν να αναρωτιέμαι αν το κάπνισμα αυτό καθ' αυτό
θα μπορέσει να ξεπεράσει ένα τόσο συγκλονιστικό pre...

στο πρώτο μέρος γλυκός καπνός και αρωματικά χόρτα
λευκό πιπέρι, μαντζούνια, εσπεριδοειδή και ξηροί καρποί
το πορτοκάλι με το κακάο βαδίζουν χέρι χέρι πάντα μπροστά δείχνοντας το δρόμο
πέφτουν λίγο κανελίτσα θυμάρι και ρίγανη με το σωματάκι να 'ναι medium, η στάχτη ντούρα κι η καύση ξυράφι



στο 2/3 ιδιαίτερες μυρωδιές της μάνας γης δίνουν παρών
Sancho καφέδες και χώματα μονοπωλούν το ενδιαφέρον σ' ένα γήινο αλλά πάντοτε ιντριγκαδόρικο προφίλ

στο τελευταίο τρίτο παρατάω το στιλό...
χάνομαι ανάμεσα σε μυρωδάτο βερνίκι, θύμισες σκέψεις κουλουπού-κουλουπού

το ρεζουμέ???
πολύ καλό στικ ωστόσο το pre το κέρδισε το ματσάκι
η προσμονή κι οι αναμνήσεις του συγκεκριμένου Sancho, έμελλαν όμως να κάνουν αυτή εδώ τη φούμα αξέχαστη...
αριβεντέρτσι

[Petran]

Με λίγα χρόνια –άγνωστο πόσα- στην πλάτη. Μαλακό και σχετικά μαδούρο.

Άνετο τράβηγμα, -ποτέ δεν είχα θέμα μ’ αυτό το πούρο της μπραντας.
Πλούσιος παχύς καπνός, γεμάτος βότανα και ελάχιστο πιπέρι. Περίμενα να απογειωθεί, καθώς αν και νωρίς το μεσημέρι ήθελα λίγη παραπάνω ένταση. Ανταποκρίθηκε στο 3/3 με πικάντικα αρώματα μαύρης καμένης ζάχαρης, αποξηραμένων φρούτων και λεμον πάι. Δυστυχώς όμως το έκανε σαν αυτοκίνητο που πασχίζει να πάρει μπρος, κι ενώ επιμένεις και πιέζεις το γκάζι, και πάνω που νομίζεις ότι θα τα καταφέρει… ξανά βότανα και πάλι βότανα.
Στο 3/3 έγινε αρκετά ξυλώδες και το άφησα.

Άνευρο και χωρις χαρακτήρα. Λίγη ώρα αφού το άφησα είχα την αισθηση ότι δεν κάπνισα καθόλου.
Όχι από τα καλύτερα που εχω κάνει.