Punch Super Selection No.2

[lefteris c]

Corona Gorda 143 x 46
slb 50, no bands
discontinued 2002

μια από τις έξι Coronas Gordas των Punch του πάλαι ποτέ:

- Black Prince
- Nectares No.2
- Punch Punch
- Royal Selection No.11
- Seleccion de Luxe No.1
- Super Selection No.2

η συγκεκριμένη κυκλοφορούσε μόνο σε 50άρι και δεν φόρεσε ποτέ δαχτυλίδι



θα πω ξανά πως τα παλιά πούρα και ειδικά τα σπάνια, απαιτούν κάποιου είδους ιεροτελεστία πριν παραδοθούν στη φλόγα
απότιση τιμής για τον σπορέα, τον ποτιστή, το θεριστή, το στρίφτη, τη χρονιά, το μήνα, την εποχή που έφυγε και πάει
έτσι κι εγώ του αφιερώνω αρκετό χρόνο μ’ ένα τελετουργικό concept από προκαταρκτικά
που περιέχει θωπείες, ρουφήγματα, σνιφαρίσματα κι άλλα ευλαβικά spirituals, ανακατεμένα με σκέψεις
γιατί ναι καλό μου παιδί, το πούρο είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα πούρο…

το στικ βρίσκεται σε άριστη κατάσταση και παρά τα 21 του χρόνια είναι 46-plus
κι όσο πρέπει μαλακό χωρίς να έχει εκείνο το παραγέμισμα που χαρακτηρίζει αρκετά πούρα της περιόδου 2000-01
το σώμα του μυρίζει κανέλα, δέρμα και σοκολάτα, ενώ έχει κι ένα ολοζώντανο κρύο με ξηροκάρπια, γκοφρέτα, και μέλι

στα πρώτα puffs ο κουβανός πιανίστας παίζει νότες από μπάρες δημητριακών με μέλι, γλυκιά πάπρικα, και ξερά χόρτα
το σώμα στην αρχή είναι < medium με τον καπνό να μου δίνει ένα δροσερό νοσταλγικό αρωματικό χάδι



στη μελωδία μπαίνουν καβουρδισμένοι κόκκοι καφέ, λευκό πιπέρι και παλιά punchόξυλα
το πιπέρι γρήγορα αλλάζει χρώμα και γίνεται μαύρο τριμμένο σε μύλο
με την gorda σε τέμπο σπεύδε βραδέως να ανεβάζει ένταση και πολυπλοκότητα

έρχεται το refrain με καραμέλα, αλμυρά nuts, τρούφα γάλακτος, σταφίδα και ξερά φρούτα
η μύτη είναι καβουρδισμένη κουβανέζικη guerilla με το SS2 να αποπνέει ερωτική vintage αίσθηση

το μαντζούνι του Μανιτού συνεχίζει να καίγεται συναρπαστικά με τη γοητεία του να με αιχμαλωτίζει
ναι, αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει τίποτ’ άλλο για μένα στον κόσμο παρά μόνο αυτή η αρωματική Εδέμ
που τώρα σκορπά ευωδιές από γλυκά μπαχαρικά με την κανέλα να ξεχωρίζει, μαζί με τσάι, λιβάνι, και κύμινο



το ορχηστρικό παραλήρημα τελειώνει μ’ ένα κρεσέντο από σκούρα σοκολάτα, ανθώδεις ανταύγειες, δέρμα, και πολύχρωμα τσίλια
με encore μαντολάτο, καμένη ζάχαρη, καρυδόπιτα, και γλάσο σοκολάτας…

…τα πάντα όλα που θα ‘λεγε και ο Αλέ, ή όλα και τα πάντα όπως έγραψε ο Γεώργιος Γκουρτζίεφ
ένα ολόκληρο σύμπαν μέσα σ’ έναν καπνοσωλήνα εκατόν σαράντα τριών εκατοστών
σε μια κατανυκτική λιτανεία, κατευόδιο, μακαρισμό και ωδή για κάτι που πέρασε, αποχαιρέτησε, και χάθηκε για πάντα
με έτη φωτός καλοί μου φίλοι να χωρίζουν την αύρα αυτής της ονειρικής Αβάνας των στεναγμών
από την κιτς glamorous αηδία του σημερινού καχεκτικού και μίζερου κουβανέζικου project

o tempora - o mores δικέ μου, ακούω μια φωνή μέσα μου, μετανοείτε!
si muchacho, αυτά τα πούρα όσο υπάρχουν ακόμα θα μας θυμίζουν πώς ήταν ο απολεσθείς παράδεισος (*)
όσο για τη νέα Εδέμ μπορεί να περιμένει να έλθει η ώρα της…

οφείλω να συμπληρώσω πως το στικ (από cabinet του 2001) ήταν εκλεκτό κέρασμα φίλου απ’ τα παλιά λημέρια
Dimitris σε ευχαριστώ πολύ!

(*) “Paradise Lost”, John Milton 1667

[DimitrisF]

Αυτό το πούρο με έκανε να συλλέγω πούρα για όσο κράτησε. Και για όλα όσα περιέγραψες και μου ξαναθύμισες