cigarsforum.gr

Eminentes 132 x 42

πούρο που κάτω από την ίδια ονομασία εμφάνισε κατά καιρούς …τρεις εαυτούς
τον τωρινό, τον προηγούμενο (eminentes old 132 x 44 machine made)
και μια hand made φυσικά mareva (129 x 42)
με τις δύο παλαιότερες εκδόσεις μάλιστα, για κάποιο διάστημα να κυκλοφορούν παράλληλα

στην προηγούμενη φωτό
διακρίνονται από αριστερά, το εν λόγω παλιό εμινέντε και τα δύο καινούργια
με τις βερσιόν στο παλιό πράσινο (μου άρεσε περισσότερο), και το νέο μπεζ tubo

τα δύο tubos των eminentes είναι πανομοιότυπα εκτός από δύο μικρές λεπτομέρειες
α) το καπάκι στο κούμπωμα (το παλιό έχει εγκοπές):



β) το ανάγλυφο στο καπάκι (στο παλιό είναι flat):



και πάμε να καπνίσουμε την τρέχουσα έκδοση των Upmann
τη μία δηλαδή από τις τρεις συνολικά eminentes που τρέχουν σήμερα στην Κούβα
(οι άλλες δυο είναι της Partagas, Corona Senior και Petit Coronas Especiales)...



το eminente αρχίζει με τσαμπουκά, και καφέδες, δέρματα, μπαχάρια
πακέτο που το ‘χεις σχεδόν πάντα, και ψάχνεις για το κάτι παραπάνω
αφού ο εσπρέσο και το δερματάκι είναι πάντα εκεί

κάπου στο τέλος του πρώτου 3ου σκάει μύτη κι ένα φουντουκάκι
ενώ ο καφές σερβίρεται πλέον διπλός και τρίδιπλος και πλημμυρίζει τα πάντα
κάπου υποβόσκει και μια μικρή πρέζα βανίλιας
που ακούγεται πολύ ευχάριστα αλλά κρατάει πολύ λίγο

στο τελευταίο τρίτο ανεβάζει ένταση και βαρβατεύει
με τον κέδρο που κρυβόταν επιμελώς τόση ώρα, να κυριαρχεί μέχρι τους τίτλους του τέλους

αν και δεν μου έβγαλε κάτι άλλες ωραίες λιχουδιές που κάποιες φορές κερνάει
μελένιες νότες δηλαδή και ατμόσφαιρα από ψιλόβροχο στο διψασμένο χώμα
καθώς και σοκολάτα γάλακτος, (πέρα από τα απανωτά φουλ του καφέ)
με λίγα λόγια τον εσώτερο γλυκύτερο εαυτό του δηλαδή
δεν μπορώ να πως ότι με απογοήτευσε…

μου το χάρισε ο Alex τις προάλλες, από τη συλλογή του "θείου" του
(μαζί με ένα "κωνικό" Hoyo Coronation a/t που θα δούμε άλλη ώρα)

ένα πούρο, που κάτω από την ίδια ονομασία εμφάνισε κατά καιρούς τρεις εαυτούς:
τον τωρινό, Eminentes 132 x 42
τον προηγούμενο, Eminentes Old 132 x 44 (machine made)
και έναν ακόμα πιο παλιό, Mareva 129 x 42, hand made φυσικά
οι δύο παλαιότερες εκδόσεις μάλιστα, για ένα διάστημα κυκλοφόρησαν παράλληλα (!)

αν και οι διαστάσεις του παίζουν, (μήκος 131 mm, δαχτυλίδι 43)
κατέληξα κυρίως λόγω της «τσαλακωμένης» του κατασκευής
πως πρόκειται για την έκδοση Eminentes Old 132 x 44 με κωνικό κεφάλι
(γεγονός που επιβεβαίωσε και η ανατομία του μικρού κομματιού που έμεινε στο τέλος)



όντως, υπάρχει ένα "μπέρδεμα" με τα πούρα εκείνης της εποχής
αφού δυστυχώς δεν υφίστανται καταχωρημένοι "επίσημοι" κατάλογοι
παρά μόνο πληροφορίες σταχυολογημένες κατά καιρούς από aficionados
άλλες φορές αξιόπιστες και άλλες όχι

η (μαύρη) αλήθεια είναι
πως μόλις οι κουβανοί αποφάσισαν να τα κάνουν όλα "totalmente a mano"
τα πρώτα χρόνια και μέχρι να εξαφανιστούν οριστικά από την αγορά
όλα τα εμπλεκόμενα σε machine made "διαδικασίες"
έγινε ένας μικρός-μεγάλος χαμός (κάποια τα βρίσκεις ακόμα και σήμερα)

...κι όπως όλοι θα γνωρίζετε, πολλά από τις καραβιές που έβγαιναν τότε
ήταν "μηχανάτα" μέχρι ένα στάδιο της παραγωγής και "τελειωμένα στο χέρι" (π.τ.α.κ.κ.) (*)
με κάποιες κακές γλώσσες να ισχυρίζονται πως αυτό συνεχίζεται και σήμερα
ειδικά για κάποια tripa corta...

και πάμε να το φουμάρουμε…

από εμφάνιση χάνει, έχοντας κιρσούς, στίγματα, ραγάδες και εξογκώματα
πράγμα που ουδόλως επηρεάζει τη διάθεση μου
αντιθέτως, η ηγεμονικά άθλια εμφάνιση του εξιτάρει τη Λιβιδώ μου



το pre μυρίζει σα να ανοίγεις παλιό κατώι
με αποθηκευμένα τρόφιμα, εργαλεία, σανό, λάδια κι ένα κρασοβάρελο

οι πρώτες ρουφηξιές βγάζουν πίκρα και ταγγίλα
αλλά οι επόμενες κουβαλάνε ένα ξυλώδες φορτίο
το αφήνω ακριβώς τρία λεπτά χωρίς τζούρα, κι η επόμενη με αποζημιώνει
αφού μου φέρνει καφέδες, ενώ στο υπόβαθρο υποβόσκει κάτι σαν ρίγανη ή θρούμπη

εντάξει, είναι φουλ στο ξύλο, και τα μπαχάρια του βαριά, σαν πολυκαιρισμένα
αλλά ανάμεσα σε κάποιες ρουφηξιές μου βγάζει κάτι όμορφα και ευγενικά γούστα
σαν το άρωμα που έχει η βανίλια-υποβρύχιο
αλλά συγχρόνως, κάθε τρεις και λίγο, πετάει και μια καρβουνίλα

με τα περίεργα μπαχάρια του Μπαμπατζίμ δένει έξοχα πάντως



κι εκεί που δεν το περιμένω, κάπου στη μέση
αφήνει κι ένα «όσο πατάει η γάτα» ίχνος σοκολάτας
με ένα καρυδάκι και μια floral πινελιά να συνοδεύουν αυτό το απρόσμενο ιντερμέδιο

το τελευταίο μέρος του ωστόσο είναι φουλ στα πιπέρια, τα ξύλα και τα χώματα
με όλα να αποπνέουν κάρβουνο
γι’ αυτό, με σεβασμό κι ένα “adios”, το εναποθέτω να αναπαυθεί στο τασάκι μου…



Alejandro, muchas gracias amigo!



(*) πάρε το αυγό και κούρευτο

Το ψώνισα στην Καλαμάτα από γνωστό κατάστημα ψάχνοντας τον μικρότερο αδερφό του για το mass.
Άνοιξα το tubo και μου έκανε κλικ, ήταν και μιας τριετίας, μια χαρα μου φάνηκε.

Το άναψα στην Κρήτη, στην Παχιά 'Άμμο γυρνώντας προς το Ηράκλειο, παρέα με καλό κρύο καφεδάκι.

Πικάντικο στην αρχή με μια υποβόσκουσα γλύκα, αδιόρατα να παραμονεύει. Δυο αχόρταγες τζούρες και να το φουλ του καφέ, να χώμα, να δέρμα.
Βάζω πρώτη και τσουλάω σιγα σιγά, χαλαρώνω. Έχω χρόνο μέχρι το επόμενο ραντεβού.
Με την ηρεμία βγαίνουν αμυδρές γλυκες πάπρικες, πάνω σε άγλυκη ζύμη. Πολλά και διάφορα nuts, χωρίς να ξεχωρίσω κάτι.
Δίνει και ένα χαρακτήρα λίγο βοτανικό, κάτι σαν κεδρόσπορο, κάτι σαν χαρούπι.
Αφού έχω κάψει το μισό, ξαναγυρνάει σε γνωστά λιμέρια, με καφέ και κακάο, στην λίγο πιο light εκδοσή του.

Μια χαρά τα πήγαμε, σκέφτομαι σοβαρά την αγορά και το καταχώνιασμα μιας κούτας....

πυροβολα την κουτα ψηλε
αυτα αμα μεινουν μελωνουν
δεν τους το ειχα μεχρι που βρηκα κατι δικα μου ξεχασμενα και μετα αλλαξα γνωμη

Το λοιπόν, αυτή την περίοδο έχω κάψει αρκετά από αυτά...
Άλλα του ´16, άλλα του ´18, άλλα ολόφρεσκα από πολλά μαγαζιά. Μιλάμε πλήρη σταθερότητα, και σούπερ fair φούμα , σε καταπληκτικό φορματ.
Τα φρέσκα είχαν λίγο παραπάνω τσίλι, και μια υποψία μέντας, αλλά κατά τα λοιπά κινούνται όλα σε πολύ σταθερό tempo.

Βανίλιες, καφέδες και δέρματα πάντα παρόντα.
Μπαλαντέρ γλυκιά σοκολάτα, και καβουρδισμένα nuts όλων των ειδών.
Αν πέσετε και σε στικ με μια γλυκιά μοκέτα κάτω από τον γήινο χαρακτήρα, ετοιμαστείτε για βόλτα με τον μουτζούρη....

Παρά πολύ καλό και λίγο τραγουδισμένο Tubo....

Στη φωτό το τελευταίο on the road , ολόφρεσκο από κούτα RUM MAY 19.

φουμάρισα κι εγώ τελευταία κάμποσα σκόρπια κι ήταν σχεδόν όλα εξαιρετικά

Παρατηρώ ότι το καλοκαίρι καίω Upmann περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη εποχή.

Το συγκεκριμένο είναι αγορασμένο από το κέντρο της Αθήνας και λογικά από κούτα του ’19.

Κόβω ανάβω και με υποδέχεται ελληνικός καφές με παντεσπάνι και σιρόπι σφενδάμου. Καλά πάμε...
Από τη χαρά μου τραβάω κάπως πιο λαίμαργα και πικρίζει οπότε κατεβάζω ταχύτητα.
Κέδρος με πλούσια σοκολάτα και παρουσία δέρματος κάθε τόσο. Καρυδάκι με μέλι και λίγη κανέλα.
Κρέμα ζαχαροπλαστικής βανίλια και μετά βουτιά πάλι στη σοκολάτα και το ξύλο για το κλείσιμο.

Νόστιμο πούρο με σωστό μέγεθος και αξιοπρόσεκτη γευστική παλέτα.

Στην απογραφή πριν τις διακοπές ανακάλυψα ένα ξεχασμένο major. καλοκαιρινό πούρο απαραίτητο στις καλοκαιρινές διακοπές. Τρίτη μέρα στην Κέρκυρα, το πρωί δεν είχα φουμάρει και το πήρα στην βραδινή έξοδο. Βρίσκουμε να κάτσουμε στο Φαληράκι και με θέα το κάστρο αγνάντι το έκαψα και το ευχαριστήθηκα. Είχε αρκετή αίσθηση vintage , από εμφάνιση όσο και από παλέτα γεύσεων. Μύριζε μοσχοκάρυδο και το πιπιλιζα μέχρι να έρθει το κοκτέιλ. Ανάβω και ατενίζω στο βάθος την θέα της θάλασσας και το καθρέφτισμα των φώτων. Προσπάθησα να σημειώσω τα βασικά γιατί ήθελα να το απολαύσω στο έπακρον. Ξεκίνησε με μια όμορφη γλύκα σα καραμέλα. Δέματα και μαλακά πιπεριά. Κάπου μου έβγαλε μπισκότα κανέλας και κέδρο. Μου αρέσει αυτό το πούρο, ώρες ώρες μου έβγαζε μια μελένια επίγευση... Γαλάζιος καπνός, καλή συντροφιά και φανατική θέα. Η ατμόσφαιρα έδεσε μαγικά. Μου άρεσε τόσο πολύ που μακάρι να είχα και δεύτερο να το κάνω στο καπάκι.

Στάλθηκε από το M2102J20SG μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Coronas Major του τραπεζίτη στο νέο tube 4 και 20’ το απόγευμα, μετά το ξύπνημα, με μεγάλη κούπα σκέτο ελληνικό καφέ, το πήγα μέχρι 5 και 30' και ποστάρω!

Άγνωστη χρονιά, άνοιξα το tubo και σtuboσα από τη γλύκα, λαδερό και πολύ θελκτικό wrapper, ιδανικό ζούληγμα στο pre, κέδρος, μέλι και σταφίδες. Μοσχοβολάει, από το πόδι μέχρι το κεφάλι!
Straight cut, μια μικρό-αντίσταση (όπως τη θέλω) στο κρύο τράβηγμα και φουλ αρώματα με βάθος.
Άκρες με τον bic, φωτιά στον κέδρο, φωτιά στην καρδιά με 2-3 περιστροφές, φυσηματάκι και πάμε!

Στο άνοιγμα καφές ποιότητας και βαθύ, σκοτεινό μέλι μαζί, θα τα πάμε πολύ καλά, το αισθάνομαι.
Τέλειο τράβηγμα, με μικρο-αντίσταση και στόμα γεμάτο.
Νοστιμότατο, πετάει και μια σοκολατίτσα ελαφριά για λίγο, και λίγο αλάτι στα χείλη. Ηρεμεί αμέσως και συνεχίζει χαλαρά και σε γλυκό τέμπο.
Στους 2 πόντους στάχτη έχω δέρμα ελαφρύ και ίσως λίγη κρέμα. Πολύ γλυκόπιοτο και μαλακό, ωχ Παναγία μου, προχωράει και μελώνει περισσότερο, αντί να γκαζώσει αυτό κατεβάζει στροφές, ηρεμεί απόλυτα και μοιράζει καπνό μπετόν, με στόμα γεμάτο γλύκα και άρωμα ψημένου καρπού στον χώρο!
Γεμάτος και ραφινάτος καπνός μετά την πρώτη στάχτη, το πούρο συνεχίζει να είναι ευγενικό, δεν φωνάζει, δεν αυθαδιάζει, κάθεται ήσυχο και περιμένει υπομονετικά να σου χαρίσει τις γλυκές tobacco ρουφηξιές του κάθε φορά που τις ζητάς. Μεγάλη χαρά και συναγερμός στον εγκέφαλο, πανέμορφο πούρο.
Σβήνει στη μέση για μερικά δευτερόλεπτα, εγώ φταίω που γράφω… Όταν τρώνε, δεν μιλάνε!
Το καθαρίζω γρήγορα και το ανάβω, όλα ΟΚ, δεν πρόλαβε να βρωμίσει.
Προχωράει με ελαφρώς αυξανόμενη ένταση, στο ίδιο προφίλ, με κύρια την γήινη γεύση του γεμάτου tobacco, προσθέτοντας δέρμα, πάντα ήπιο, ευγενικό και ευχάριστο.
Προς το φινάλε έχει ανεβάσει αισθητά τις στροφές του και γίνεται μάλλον ξυλώδες, κρατώντας, στο φόντο πια, κάποια από τη γλύκα του.
Στο ύψος του επάνω μέρους του δαxτυλιδιού το άφησα, καθώς γευστικά δεν φαινόταν να έχει να δώσει κάτι περισσότερο πέραν του δυνατού tobacco.

Δυνατές γεύσεις, ένταση ήπια, θα το χαρακτήριζα ελαφρύ προς μεσαίο, κλιμακωτά προς τα επάνω, και μάλλον πρωινό.
H καύση δεν ήταν τέλεια αλλά who cares, με ελάχιστη βοήθεια τα πήγε μια χαρά.
Υπέροχος, καρά-premium πούρακλος, ευγενικότατος, ντελικάτος και ταυτόχρονα γεμάτος, που φωνάζει ποιότητα και μου έκατσε υπέροχα στο χέρι.
Aυτό που με τράβηξε πολύ ήταν η ηρεμία και η αναζωογονητική ευγένεια του.
Είναι απόλυτα βέβαιο ότι θα το ανάψω πάρα πολλές φορές από εδώ και πέρα, εντάσσοντας το εξαντλητικά στα πρωινά καπνίσματα.
Ελπίζω οι καλοί άνθρωποι που το φτιάχνουν να μην το κόψουν, όπως κάνανε με το Minor αδελφάκι του...

Με το πούρο έχω αυτό περάσει από διάφορα στάδια. Πρώτα μου άρεσε, μετά όχι, μετά μου ξαναάρεσε. Έκαψα χτες από δική μου κούτα με κωδικο ART DIC 19 που είχα καιρό να καπνίσω. Ε το πούρο ήταν γεμάτο κρέμες, ζαχαρωτά, αμύγδαλα, βανίλιες και κέδρο. Πραγματικά πολύ καλό και γλυκό πούρο, όπως τα πούρα που προτιμώ. Πιστεύω ότι δύσκολα θα το ξαναδούμε…