Arturo Fuente Anejo No.77 Shark

[Τάκης]

Pyramid 5 ¾ x 50/64

Wrapper: Connecticut Broadleaf Maduro
Binder: Dominican
Filler: Dominican

Arturo Fuente Añejo no 77 Shark Superior Limitada Reserva Xtra Viejo
είναι το πλήρες όνομα του!

η Fuente λένε μια ιστορία γι αυτά τα πούρα
πως μετά τον καταστροφικό τυφώνα George το 1998
που τα έκανε λίμπα στο Chateau de la Fuente στο δομίνικο
καταστρέφοντας μεταξύ άλλων
και τα wrappers που επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν στα opus x
ο Carlito Fuente, αποφάσισε να φτιάξει ένα νέο πούρο
με το blend των opus, αλλά διαφορετικό περιτύλιγμα
αγόρασε λοιπόν μια ποσότητα πλατύφυλλων Κονέκτικατ
πέντε χρόνια aged, τα οποία «άφησε» και κάποιους μήνες
μέσα σε βαρέλια κονιάκ (!!)
έτσι λοιπόν, γεννήθηκαν τα εν λόγω…

τα πούρα κυκλοφόρησαν στις αρχές του μιλένιουμ
και συνεχίζουν ακόμα, σε 7 vitolas, αλλά είναι «δυσεύρετα»
και ιδιαιτέρως expensive εννοείται
ο καπάτσος αμερικανοθρεμένος «εμπορικός μυστικισμός» των φουέντε
τα θέλει να υπάρχουν στην αγορά, μόνο δυο φορές το χρόνο
κοντά στη fatherʼs day και τα Χριστούγεννα (!!!)

το πιο προφανές χαρακτηριστικό του καρχαρία, είναι το περίεργο σχήμα του
ξεκινάει μυτερά, όπως οι πυραμίδες, με δαχτυλίδι 50
και σιγά-σιγά παχαίνει αλλά και τετραγωνίζεται
φτάνοντας σε ένα πόδι alpha block, με 64άρι δαχτυλίδι
διατίθεται εντός ζελατίνας που γράφει με χρυσά γράμματα το
«Reserva Xtra Viejo», (το «Superior Limitada» είναι γραμμένο στην κούτα)
και στην ποδάρα του, έχει μια κόκκινη παχιά κορδέλα
(όλα τα άλλα της ίδιας σειράς, είναι τυλιγμένα σε κέδρο)

φέρνοντας στη μύτη το λιπαρό και σχεδόν μαύρο τεφαρίκι
εισπράττεις άρωμα γλυκερό και ευχάριστο
σα να έχεις αφήσει σταφίδες να μουλιάσουνε μέσα σε λικέρ

με το άναμμα, το τέρας κορώνει και παίρνει μπροστά
γλυκύτητα, γη, ξύλο, μπαχάρια, πιπέρια, σταφίδες, κονιάκ
όλα μαζί, βαράνε αλύπητα
σύνθετη παλέτα, που σιγά-σιγά «κάθεται» και ηρεμεί
εκεί στη μπίλια ανάμεσα σε οξύτητα και γλυκύτητα
κι η επίγευση, που σταλάζει μια πίκρα, εμένα μου άρεσε

στο δεύτερο τρίτο υπάρχει μια αύξηση των μπαχαρικών
μαζί με την εμφάνιση φρούτων, στα όρια του γλασέ
ο καπνός γίνεται παχύς, κάνεις μέχρι και δαχτυλίδια
αλλά το πούρο είναι «δροσερό», χωρίς ίχνος νικοτίνης
η σοκολάτα αργεί, αλλά έρχεται, προς το τέλος
κι αυτή, πάει πολύ με το κονιάκ-λικέρ, που εξουσιάζει το στερέωμα…

κι έτσι τελείωσε φιλενάδες το ταξίδι του κήτους
μετά από μία και μισή ώρα περιπλάνηση
μέχρι που όλα γίνανε παχιά άσπρη στάχτη...

ασυνήθιστο, από κάθε άποψη πούρο
καρικατούρα δεν ήτανε, ούτε καραγκιόζης, ούτε φασουλής
παρά τα φανταχτερά ονόματα και τις υπόλοιπες περικοκλάδες
νόστιμο ήταν, πολυφωνία είχε, ισορροπία & αρμονία επίσης
και αρώματα και πλοκή και ενδιαφέρον

και πάνω απʼ όλα εξαίρετα, ποιοτικά και φίνα high class καπνά
τι άλλο…