Bolivar Churchills

[Τάκης]

Julieta No.2 178 x 47
discontinued 2002

(το review είναι από το αρχείο μου, το πούρο καπνίστηκε το 2013)

το Churchill-Tubo που θα καπνίζω έρχεται από πολύ μακριά, και συγκεκριμένα από το 1985
πολλές φορές όταν «ανακαλύπτεις» τέτοια πούρα, νιώθεις κάτι που πρέπει να μοιάζει με τη χαρά του αρχαιολόγου
στην περίπτωση μάλιστα εγκλεισμού σε a/t, ο «μυστικισμός» και η ασφάλεια των tubos προσφέρουν μια έξτρα ευχαρίστηση
που ενδέχεται να φτάσει στα όρια της «απαγορευμένης»

αυτή λοιπόν, η σταματημένη από το 2002 Julieta no 2, γνωστή και ως «Supremas Churchill», με εξέπληξε
βγαίνοντας μετά από 28 χρόνια από το ησυχαστήριο της, άθικτη, σε εξαιρετική, σχεδόν άριστη οπτικά κατάσταση

μέσα εκεί στα σκοτάδια, έφτιαξε ένα πολύ όμορφο χρυσό-καφετί χρώμα
που τυλίγει άψογα το λείο σώμα της, που με δέος κρατώ στα χέρια μου
οι μυρουδιές των καπνών είναι γήινες και υπόγλυκες

το πρώτο τρίτο, δίνει ακριβώς αυτό
ένα straight κάπνισμα, με τη χαρακτηριστική αίσθηση του vintage και αρκετή δύναμη
κάτω από μια απόλυτη γήινη κυριαρχία, κοντά στο μοτίβο των παλαιών Bolivar

σιγά-σιγά, εμφανίζονται και κάποια ασθενικά καρυκεύματα
μαζί με νότες κακάο, που μέγας είσαι Κύριε, μυρίζει ακόμα
και εν τέλει, αυτή η vintage μαρμελάδα δένει με μια άχνα από λίγα ψημένα καρύδια και μια υποψία από δέρμα



στο ύστατο τρίτο, παίρνουν φωτιά οι μπαρουταποθήκες με ένα αρκετά έως πολύ ισχυρό, boom-boom
το πούρο έχει γίνει τούρκος, ένα σκέτο χαρτόνι, και δεν καπνίζεται άλλο
η στάχτη είναι μαύρη, και το κεφάλι μου καζάνι…

και έτσι πήγε και αρμένισε, βροντώντας κι αστράφτοντας, η ναυαρχίδα μας
κατάφωτη και καμαρωτή, στο τελευταίο και μοναδικό της ταξίδι
εκπληρώνοντας στο ακέραιο, αν και με σημαντική καθυστέρηση, το κισμέτ της αποστολής της

θεωρώ σκόπιμο να σημειώσω, πως τόσο «ιδιαίτερα» πούρα «εκατοχρονίτικα», extra vintage, σχεδόν μουσειακά
μόνο «συμβατικά» μπορεί να τα καπνίσει και να τα περιγράψει κανείς, για πολλούς και διάφορους λόγους, που ποικίλουν ανά περίσταση
ο σημαντικότερος, έχει να κάνει με την «κατάσταση» των καπνών

αρκετά πούρα, κυρίως λόγω προχωρημένου γήρατος κάποιες φορές σε συνδυασμό και με συνθήκες πλημμελούς φύλαξης
έχουν απολέσει εντελώς «λάδια» και αρώματα, και δυστυχώς πλέον, δεν είναι τίποτε άλλο, από ξερόχορτα
οπότε, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις δεν τα καπνίζεις, τα «βαλσαμώνεις» και τα κρατάς ως φιλοτελιστής

αυτό που εγώ επιχείρησα σήμερα, ήταν μια ρομαντική πιρουέτα
όπως όμως περιέγραψα, αυτή η «βουτιά στο παρελθόν» ήταν σε μεγάλο βάθος τελικά και με υψηλές πιέσεις, γι' αυτό και ζαλίστηκα
προσπαθώντας να ακολουθήσω την μπαγκέτα του μαέστρου
(ή μήπως τα παραγγέλματα του καπετάνιου…)

για encore, μερικά ιστορικά άλμπουμς του 1985…