Cigar Noir Bar: 99 Puffs

δαχτυλίδια καπνού με σκηνοθεσία νουάρ
Απάντηση
Άβαταρ μέλους
Τάκης
Moderator
Δημοσιεύσεις: 8897
Εγγραφή: Σάβ Φεβ 03, 2018 10:43 am

Cigar Noir Bar: 99 Puffs

Δημοσίευση από Τάκης »

Εικόνα

<<…όταν κάθεσαι μόνος στο μπαρ και η ζάλη με όνειρα περίεργα σε κυκλώνει…
πόσες τζούρες κρατάει ένα πούρο? πόσες στάχτες??
πόσες σκέψεις? πόσες ζωές??
πολλά τα ερωτήματα…>>
(Captain Tommi)

Πούρο: Vegas Robaina Unico
Χρόνος: Out of Time
Τόπος: Cigar Noir Bar

1-2-3 είμαι σ’ ένα μπαρ στο κέντρο του σύμπαντος, μια επιγραφή γράφει πως απαγορεύονται τα ρολόγια, οι φωτογραφίες και οι τελείες
4-5-6 νιώθω ωραία αλλά λίγο κάπως, μάλλον κόλλησα παφταλιρίτιδα από κείνον τον τρελοκαπετάνιο
7-8-9 στο μεταξύ όμως να σας συστήσω τη σερβιτόρα, τη λένε βιργινία, αλλά και βίργκω ή βιρτζίνια να τη φωνάξεις θα την πάρει την παραγγελία σου
10-11-12 ξέχασα να σας πω τι καπνίζω και τι πίνω, το λοιπόν, ανάμεσα σε δείχτη και αντίχειρα του αριστερού μου άνω άκρου αναπαύεται ένα αναμμένο μαραφέτι με το όνομα unico ενώ το δεξί μου κρατάει ένα διπλότριπλο glenfiddich 15 οκτωβρίων με τρεις γουλιές (προς το παρόν) μείον
13-14-15 από τα αριστερά μου έρχονται σοκολατοκαφέδες και παλαιικά ξύλα, κι απ’ τα δεξιά μέλια, πιπέρια και φρούτα
16-17-18 άσχετη σκέψη: προτιμώ τους παρορμητικούς τύπους κι ας κάνουν λάθη, από αυτούς που υπολογίζουν ακόμα και την κουταλιά της ζάχαρης ανάλογα με το κουτάλι
19-20-21 μπαίνει ένας τύπος και κάθεται στο αδειανό τραπέζι δίπλα μου, φοράει μακρύ σκούρο παλτό με εφτά λευκές νιφάδες σε κάθε του ώμο
22-23-24 στο αριστερά μου μαραφέτι ξαφνικά ανάβει ένα μενεξεδί φως λες κι έχει μπαταρία, μενεξεδιά κι η τρέλα που φοράς captain, στην υγειά σου
25-26-27 έρχεται η Βιρτζίνια να πάρει παραγγελία από τον τύπο, ωραία γκόμενα αλλά έχει τον τρόπο της να σε κρατάει μακρά, μου αρέσει αυτό
28-29-30 μπλαφ, ήταν η στάχτη που έπεσε δίχως καν να με σκουντήσει πριν, ξαφνικά συνειδητοποιώ πως είμαι σε ένα μπαρ που δεν παίζει μουσική, πώς θα ‘ταν αλήθεια η ζωή μας χωρίς μουσική
31-32-33 αδειάζω το μυαλό μου από όλες τις άχρηστες σκέψεις και συγκεντρώνομαι στον καπνό που ανεβαίνει κατακόρυφα σαν σιωπηλό εμβατήριο
34-35-36 το unico μεγαλουργεί, αλλά απόψε δεν είναι το πούρο ο πρωταγωνιστής, τουλάχιστον ο φανερός
37-38-39 ο τύπος δίπλα βγάζει μια φυσαρμόνικα από την τσέπη του, την ακουμπάει στο τραπέζι και μου ζητάει φωτιά
40-41-42 του δίνω τον αναπτήρα μου, όταν ξαφνικά με ρωτάει τι θέλω να μου παίξει, γαμώτο! είναι τόσα που θέλω
43-44-45 το ξέρω πως χρειάζομαι ψυχανάλυση, αλλά του λέω χμ…πως δικέ μου μιας και ρωτάς, αυτή τη συμπαντική στιγμή γουστάρω να ακούσω λιλί μαρλέν
46-47-48 ο άλεξ ο μπάρμαν (όλοι οι μπάρμαν στα παφταλιριάτικα μπαρ λέγονται άλεξ), παίρνει μια σκονισμένη μπουκάλα από το σκονισμένο του ράφι και κάθεται μαζί μας
49-50-51 η hohner μοιάζει λίγο βραχνιασμένη στην αρχή, αλλά μετά το βρίσκει: wie einst lili marleen, wie einst lili marleen
52-53-54 και ξανά-μανά wie einst lili marleen, wie einst lili marleen
55-56-57 τραγουδάμε κι οι τρεις μαζί, αγκαλιασμένοι σαν μπεκρούλιακες, χωρίς να ‘χουμε πιει ούτε καν το μισό απ’ αυτό που χωράει ο κ@λος μας
58-59-60 χωρίς να ‘χουμε γυρίσει από κάποιο μέτωπο, χωρίς να έχουμε πολεμήσει ποτέ, τουλάχιστον φανερούς εκ του συστάδην εχθρούς, μόνο σε δικούς μας πολέμους, ο καθένας τον δικό του
61-62-63 έλβις-αδόλφος, συστήνεται ο μουσικός κάνοντας μια μικρή υπόκλιση, περίεργο όνομα, κάποτε είχα γνωρίσει έναν τύπο στο σίτυ (για το αιγάλεω λέω), που λεγόταν βαγγέλης-λίλιαν
64-65-66 βγάζω δυο πούρα χωρίς δαχτυλίδι και τους κερνάω, η βίργκω μοιάζει να ζηλεύει και της πασάρω μια σλεντερέλα
67-68-69 κάθεται κι αυτή στο τραπέζι μας, κίνηση που δεν παίρνει κανέναν μας να παρερμηνεύσει
70-71-72 ξαφνικά η οροφή από πάνω μας ανοίγει και φαίνεται ο ουρανός γεμάτος αστέρια, να κει στην άκρη του είναι ο όμπερον, και πέρα μακριά ο μικρούλης ο σείριος
73-74-75 σιγά-σιγά οι νιφάδες χορεύουν για λίγο πάνω απ’ τα ζαλισμένα κεφάλια μας κι αρχίζουν να κάθονται στα μαλλιά, τα ρούχα, τα ποτά, τις ζωές μας
76-77-78 αφήνοντας ένα λευκό αμόλυντο χνούδι που ξεπλένει όλες τις αμαρτίες που έχουμε κάνει κι αυτές που θα κάνουμε
79-80-81 όλα έχουν σταματήσει, όλα μοιάζουν κερδισμένα, κι όλα είναι χαμένα, βυθιζόμαστε στη μουσική της σιωπής
82-83-84 αν υπάρχει απόλυτη ευτυχία θα ορκιζόμουν πως ένα μικρό της κομμάτι υπάρχει σ’ αυτές τις στιγμές
85-86-87 χιόνι, καπνός, αλκοόλ, το μπαρ στροβιλίζεται και ταξιδεύει σε μια υπερπραγματικότητα ακόμα πιο πέρα κι απ’ τα όνειρα
88-89-90 είμαστε νικητές ή ηττημένοι? σπάζει τη σιωπή ρωτώντας μια ολοφάνερα απούσα φανταστική πυθία ο άλεξ ο μπάρμαν
91-92-93 η αλήθεια βρίσκεται στην πεντατονική κλίμακα του blues απαντά ο έλβις-αδόλφος περικυκλωμένος από γαλάζιες νεφέλες
94-95-96 ναυάγια είμαστε, μουρμουρίζει η Βιργινία
97-98 ναι, απαντώ μονολεκτικά σε όλους
99 αλλά δεν είμαστε μόνοι απόψε
papa was a rolling stone...
Άβαταρ μέλους
lefteris c
Δημοσιεύσεις: 802
Εγγραφή: Πέμ Μάιος 31, 2018 10:17 pm

Re: Cigar Noir Bar: 99 Puffs

Δημοσίευση από lefteris c »

Αφού...
κρατάμε στα χέρια μας τα πρόσωπά μας
λαξευμένα από τα σημάδια των άλλων

Εμπνευσμένο ασπρόμαυρο κείμενο
με εσωτερικά αγγίγματα σαν ταινία μικρού μήκους
με πολλαπλές παλίρροιες σκέψεων
που γίνονται γεννιούνται
σε κάθε του στροφή !
Το πούρο είναι σαν μια σεμνή ερωμένη - κρύπτη που προσφέρει απλόχερα τον έρωτά της σ' αυτούς που την ανακαλύπτουν
Απάντηση

Επιστροφή στο “Cigar Noir”