cigarsforum.gr

στο σημείο αυτό επιτρέψτε μου να σας παρουσιάσω τον οικοδεσπότη στο διπλό καλοκαιρινό mass Ιουλίου-Αυγούστου

Κάπνισα χτες βράδυ για πρώτη φορά το συγκεκριμένο στικ, αγορασμένο προς 8,50 ευρώ από Κολωνάκι.
Το πούρο μυρίζει γλυκόριζα και καπνό πίπας! Από κρύα αρώματα δεν έλεγε και πολλά.
Μετά το άναμμα ψάχνω με το ζόρι να βρω γεύσεις. Κάτι σαν άχυρα, δέρμα, βότανα, λίγοι ξηροί καρποί, καπνός πίπας και αρμύρα. Ωραίο το φορμάτ, ωραία και η κατασκευή του πούρου, αλλά πέραν τούτου ουδέν αξιοσημείωτο μέχρι τέλους.


Φίλε Γιώργο, δυστυχώς 2/5 από εμένα. Δεν.. Έχω πάρει και ένα δεύτερο αλλά θα το καπνίσω μήνες αργότερα μπας και...

112ο mass λοιπόν, μ’ ένα non που φέρνει πιο κοντά σε Dalia Corta (135 x 43)
από μια brand με μεγάλο portfolio και εξαιρετικές σειρές όπως τα 100 Años και τα Preferidos 1903
τα πρώτα δεν έχουν εμφανιστεί ποτέ στα ράφια των ελληνικών μαγαζιών
αντίθετα τα Preferidos εισάγονταν παλαιότερα στην “Doble Figurado Tubo” version
viewtopic.php?f=148&t=1985

η σειρά 107 όπως αναφέρθηκε και στον πρόλογο κυκλοφόρησε το 2010
πρώτα με ecuadorian, και στη συνέχεια με connecticut broadleaf και nicaraguan wrappers
η εταιρεία ονομάζει και τις τρεις εκδόσεις των 107 «Tobaccos of the World»



η κλεισμένη σε σελοφάν Corona που ανήκει στην 1η εκδοχή έχει ελαφρώς κοκκινωπή απόχρωση
μετά την απέκδυση, από το σώμα της βγαίνουν βουτυρώδη λιπαρά αρώματα σοκολάτας, μελάσας, και δέρματος
ενώ το πόδι προσφέρει ένα μπουκέτο από άνθη, ζύμη τάρτας, ξύλο, και μπαχαρικά
επ’ ευκαιρία, δέον να τονιστεί πως το σελοφάν πέραν των όσων τυχόν προσφέρει
συμβάλει σημαντικά και στην έκρηξη αρωμάτων που είναι κλειδωμένα στο μαντρί

μετά το κόψιμο της κεφαλής τα κρύα puffs δίνουν νότες από μαρμελάδα κεράσι, ζαχαροκάλαμο, και αλατισμένο μπισκότο
κι η Corona κάνει έναρξη με κόκκινα φρούτα, σάλτσα σόγιας, πάπρικα, και ψωμί με γλυκάνισο



το πούρο βγάζει γλύκες, αν και στη συνέχεια τα μπαχαροπίπερα ανεβάζουν ένταση
παρέα με νότες από μελάσα, κανέλα, μουστοκούλουρο, ξύλα, και τσίλι
και τη στάχτη ασθενική σαν οπτασία που ξεπήδησε από τις nocturnes του Chopin

στο τελευταίο μέρος κυριαρχούν κεράσι, σκούρος καφές, πικραμύγδαλο, και floral στοιχεία
μ’ έναν μύλο να τρίβει από πάνω μιξ από πράσινα, κόκκινα και μαύρα πιπέρια

εστιάζοντας στην κλίμακα της βαθμολογίας θα έλεγα πως κινήθηκε πέριξ του 2 ½
και σημειώνω πως τα πιο χοντρά 107 που έχω καπνίσει είχαν περισσότερο ζουμί

κυρ-επιλοχία θα φουμάρω κι ένα 2ο από άλλο ράφι για διασταύρωση στοιχείων…

Να ευχαριστήσουμε τον Γιάννη και τον Τάκη που άνοιξαν το χορό των δοκιμών!Για να δούμε σε τι πτήσεις θα πάει το 107

Όμορφο στικ. Συνοδεύω με μπιρίτσα. Ομολογώ ότι το περίμενα κάτω του μετρίου αλλά τελικά έπιασε τη βάση. Δέρματα, κρεμούλες, ακριβά ξύλα και άσπρα πιπεράκια σε μοτίβο ελαφρύ και καλοκαιρινό. Μου άρεσε. Αντικειμενικά ένα 2,5 στα 5. Με διάθεση όμως υπέρ του μαθητή θα πάρει τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Το format μου αρέσει, πόσο μάλλον σε non που συνήθως είναι μπουριά.
Από τα 107 που έχω καπνίσει πάντως μου έμεινε περισσότερο ένα 7 x 58 τέρας με το όνομα Gran 107, στην Ecuadorian Sun Grown έκδοση όπως και το πούρο του mass.
Η Corona στις πρώτες ρουφηξιές βγάζει οξύτητα και γλυκύτητα μαζί, με κόκκινο πιπέρι, κεράσι, λουλούδια και καστανή ζάχαρη να ξεχωρίζουν. Την έχει τη δύναμη της χωρίς να είναι επιθετική και καπνίζεται ευχάριστα. Στο παρακάτω στηρίζεται στα ίδια βασικά διατηρώντας μια λιπαρότητα, με δέρμα, κακάο, προζύμι, και λίγα βότανα. Αρκετά συμπαθητική και θα συμφωνήσω για την καλοκαιρινή της χροιά.
Βαθμολογώ με 3/5 αφού δεν υπάρχει δυόμιση.

Ευχαριστούμε το Γιώργο και το Λάμπρο για τις δοκιμές για πάμε όλοι γερά να δούμε τι θα βγάλει η κάλπη

τέικ #2 για τη μεγαλοκορώνα του mass, που κινήθηκε σ’ ένα copy paste της 1ης που κάπνισα

γήινη, λιπαρή, φρουτώδης, ελαφρά πιπεράτη
με κέδρο, γη, κόκκινο πιπέρι, άνθη, κεράσι, ψωμί, δέρμα και κακάο
κάπου έχτισε και μια ωραία κρέμα που με λίγη φαντασία την έλεγες κρεμ-μπρουλέ

η βελόνα έμεινε κολλημένη στο 2 ½, ούτε παραπάνω - ούτε παρακάτω
στα συν ότι πουθενά δεν έβγαλε αγριάδες και καπνιζόταν ευχάριστα
θα συμφωνήσω και ως προς την καλοκαιρινή διάθεση

όσο για το βαθμό, στα non κρατάμε και μια υπεράνω στάση, οπότε βάζω «3»

Από τις μέχρι τώρα κριτικές, καθώς και γενικότερα από τα υπόλοιπα non που έχω δοκιμάσει, το συμπέρασμα είναι ότι σπάνια έχουμε διακυμάνσεις όχι μόνο από στικ σε στικ της ίδιας κούτας αλλά και από κούτα σε κούτα. Εξαιρέσεις φυσικά και υπάρχουν αλλά σχεδόν αποκλειστικά στα πραγματικά τοπ πούρα.

αυτός είναι ο κανόνας Γιώργο, για τα non δεν ισχύει η ατάκα του Forrest Gump:
"ανοίγοντας ένα κουτί σοκολατάκια ποτέ δεν ξέρεις τι θα βρεις μέσα"

ανοίγοντας μια κούτα nc 99% σε περιμένει κάτι που ήδη γνωρίζεις επακριβώς
αντίθετα με μια κουβανέζικη συνήθως παίζει λόττο: προς τα πάνω, προς τα κάτω, προς τα πέρα, προς τα δώθε

μια άλλη βασική διαφορά των non με τα cubans είναι ότι τα πρώτα ξεθωριάζουν αρκετά με τη γήρανση
αντίθετα με τα κουβανέζικα που μεταμορφώνονται διαρκώς και συνεχίζουν να λάμπουν και μετά τη δεκαετία (και βάλε)
και σίγουρα γίνονται πιο εκλεπτυσμένα, ισορροπημένα, πολύπλοκα, και τις περισσότερες φορές μαγικά

εννοείται πως όλοι οι κανόνες έχουν εξαιρέσεις (που τους επιβεβαιώνουν)