μετά τη λίαν ευστόχως αυτοδιαγνωστική εισήγηση του συντρόφου Sigaras να εισφέρω κι εγώ τον οβολό μου στο θέμα
η όλη διαδικασία αν και μαγική, νομίζω πως έχει αδικηθεί στο κομμάτι της «καταγραφής» της
δεν γνωρίζω κανέναν καπνιστή που να κρατάει αρχείο με τις μυρουδιές που ανακαλύπτει όταν αποσφραγίζει μια κούτα
και σίγουρα θα ήταν ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα μια ενότητα με tasting των αρωμάτων κάθε κούτας που ανοίγουμε
παράλληλα με τις γευσιγνωσίες που κάνουμε στα διάφορα πούρα
μάλλον ο λόγος που δεν προχωράμε σ’ αυτό είναι πεζός κι έχει να κάνει με το εξής γεγονός
ότι δηλαδή οι θεσπέσιες αυτές μυρουδιές ουδόλως έχουν σχέση (κατά το σύνηθες) με τα αρώματα του πούρου όταν καίγεται
κάτι που ισχύει βεβαίως και με τα αρώματα στα κρύα puffs πριν ένα πούρο παραδοθεί στην πυρά
καθαρά τετράγωνη προσέγγιση βεβαίως σ’ ένα θέμα σχεδόν μεταφυσικό
αφού η διαδικασία από μόνη της συνιστά μια απόλυτα συν-αισθητή εμπειρία
που εν ευδαιμονία απολαμβάνουμε παραδομένοι στη γητεία του κατά τα μάλα ανεξερεύνητου βασιλείου της όσφρησης
κατά τα άλλα, όσοι από σας αγοράζουν συστηματικά boxes
σίγουρα θα γνωρίζουν πως το ίδιο πούρο κάποιες φορές μυρίζει «διαφορετικά»
και πως η «ένταση» των αρωμάτων του δεν είναι πάντα ίδια
να ένας άλλος λόγος λοιπόν για τον οποίο θα είχε ενδιαφέρον μια συστηματική χαρτογράφηση τους ανά κωδικό
στην πορεία των χρόνων θυμάμαι αναρίθμητες κούτες που πρώτα τις γλέντησε η μύτη μου
κι εκείνες υπακούοντας στην προσταγή «σουσάμι άνοιξε» άρχισαν να βγάζουν μαγικά τζίνια
με το κάθε ένα από αυτά να ελευθερώνει απ’ το μαγικό του μπουκάλι μυρουδιές της απαγορευμένης Εδέμ
από ξύλα, λιβάνια, υγρά δέρματα, δάσος με κέδρα, φρεσκοτρυγημένες κερήθρες, εξωτικά φρούτα, ανθισμένα λιβάδια
μέχρι παλιά σεντούκια, κλεισούρες υγρού υπογείου, παλιοκαιρισμένα χαρτιά, ρουστίκ στάβλους & ποδαρίλες και πολλά άλλα
για κάποιο λόγο στη μνήμη μου έχουν εντυπωθεί ειδικότερα και κάποια κουτιά, να μνημονεύσω μερικά:
ένα Sancho Panza Sanchos του ’97 που ανοίγοντας το νόμισα πως μπήκα σε αποδυτήρια γυμνασίου αρρένων
μια ζεστή μέρα μετά από ένα δίωρο γυμναστικής
θυμάμαι επίσης μια κούτα montecristo edmundo που ανοίχτηκε μπροστά μου σε μαγαζί στο Κολωνάκι πριν 15 χρόνια
κι ακόμα είναι εντυπωμένο στη μνήμη μου το άρωμα σοκολάτας που πλημμύρισε το χώρο
(ο εν λόγω, τουλάχιστον τότε, δεν ψέκαζε ούτε εμπότιζε τα πούρα του)
ένα SLR Regios που καθώς με πήραν τα αρώματα του ήταν σαν να μπήκα σε φρουταγορά γεμάτη πεπόνια
τέλος ένα 898 κάπου στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας
που με έκανε για μια στιγμή να νομίσω πως βρισκόμουν σε εσπερινό με λιβάνια και κεριά να καίνε τριγύρω
περί αρωμάτων και γενικά περί του παντοδύναμου βασιλείου της όσφρησης διαβάστε αυτό το βιβλίο: