Davidoff No.1

Απάντηση
Άβαταρ μέλους
Τάκης
Moderator
Δημοσιεύσεις: 8897
Εγγραφή: Σάβ Φεβ 03, 2018 10:43 am

Davidoff No.1

Δημοσίευση από Τάκης »

Εικόνα

Laguito no.1 192 x 38
1969 release, discontinued 1991
SLB 10, SLB 25, SLB 50
SBN 10, SBN 25, SBN 50
Cajón 100 - Cardboard 5

laguito ετών τριάκοντα, με ταυτότητα FPG OCSO (Ιούλιος 1990), αγορά πριν 23 χρόνια από Λονδίνο
και ερωτώ κ. πρόεδρε, καπνίζονται αυτά τα πούρα ή τα βαλσαμώνεις και τα φυλάς..??

η λογική απ’ τη μια λέει πως ok, τι περιμένεις από ένα τριαντάχρονο πούρο
θα ‘χει ξεθυμάνει, θα ‘χει χάσει έλαια και αρώματα, ένα ελαφρύ χορταράκι θα ‘ναι στην καλύτερη
απ’ την άλλη μεριά όμως στέκεται ο ιδαλγός, ο ντεσπεράντο ονειροπόλος, που πιστεύει στη μεταφυσική των πούρων
και που φαντάζεται πως αυτή η μακρύλεπτη ομορφιά κουβαλάει μέσα στο λιγνό της κορμί 30χρονα μυστικά
που κάποιος κουμπάνος μάγος έχει μέσα της ενσταλάξει με τρόπο απόλυτα πιστό σε κάποια παλιά σκοτεινή παράδοση

Εικόνα

πίσω στα 1990 λοιπόν, βουτιά στα πολύ βαθιά νερά της μνήμης…

ΕικόναΕικόνα



πρέπει ο κόσμος να έχει αλλάξει 1.000 φορές μέσα μου (και έξω μου) από τότε
σήμερα εκείνο το «τότε» μου φαντάζει πολύ-πολύ μακρινό, κάτι σαν ένα άλλο χρονικό σύμπαν
ναι, περνάνε γρήγορα τα χρόνια γμτ…

laguito λοιπόν, αρχοντική vitola που τίμησε και τιμήθηκε από 5 μόνο πούρα εις το διηνεκές
δύο που κυκλοφορούν (Cohiba Lanceros & Montecristo Especial), και τρία discontinued
το υποφαινόμενο, συν τα Diplomaticos No.6 και Vegueros Especiales No.1

Εικόνα

το πούρο δεν μυρίζει τίποτα, ή σχεδόν τίποτα, έχει μια απαλή αίσθηση tobacco
και την ώρα που κόβω το pigtail είν’ αλήθεια πως νιώθω λίγο σαν να πράττω κάποιου είδους βαρβαρισμό
ρουφάει ιδανικά, φέρνοντας στην επιφάνεια ένα διακριτικό άρωμα καφέ, με ένα touch από εσπεριδοειδές
ακούγονται ακόμα αποξηραμένα άνθη και βότανα

Εικόνα

ξεκινάει με ελαφρύ γλυκό καπνό και νότες από χλόη, ζαχαρωμένα ξερά φρούτα, και ανθόμελο
που συνοδεύονται από μικρές ξυλώδεις πινελιές και κακάο, αχνοφαίνεται και μια ξινή κρεμούλα
η ποιότητα, αλλά κυρίως η πληρότητα του είναι σοκαριστική

Εικόνα

για μερικές τζούρες στη συνέχεια δεν ξεχωρίζει κάποια γεύση, υπάρχει μόνο μια βελούδινη αίσθηση καπνού
κι ύστερα το νταβιντόφειο μπιμπελό αρχίζει να μου δίνει ψωμί και λιπαρό ποπ κορν
υπάρχουν επίσης κάποιες άνθινες ανταύγειες, ένα ασθενικό τσάι, και χμ… αυτό είναι βανίλια σκόνη

Εικόνα

είναι εντυπωσιακό ότι δεν βγάζει σε κανένα σημείο εκείνη την «ξυλο-καρβουνίλα» ή την αίσθηση του καμένου ξερόχορτου
που έχω συναντήσει κάμποσες φορές σε πούρα - μαθουσάλες

Εικόνα

το No.1 συνεχίζει απτόητο να κερνάει ομορφιές και γούστα με απαλή νοσταλγική χροιά
κι αφού κρατάει για λίγο τη γνωστή κουβανέζικη τριπλέτα γη-κέδρος-δέρμα, ύστερα βουτυρώνει απότομα
σερβίροντας γεμιστό μπισκότο σοκολάτας με μια γαλακτώδη αίσθηση

είμαι συνεπαρμένος, ομολογώ πως το κάπνισμα του ασυναίσθητα μου έχει υποβάλλει μια ασυνήθιστη κατάνυξη
που εκλαμβάνω και δέχομαι ως μυσταγωγία, ως μύηση σε κάτι βαθύ και απρόσιτο

Εικόνα

ζυγώνοντας στην καύτρα, έρχονται στην επιφάνεια και κάποιες εσπεριδοειδείς νύξεις
ενώ κάποιες τζούρες φέρνουν κι ένα αλμυρό κράκερ μαζί με κάσιους
κι αυτό είναι το τέλος της τριαντάχρονης καπνιστικής του οδύσσειας…

Εικόνα

έχει γραφεί πως η ικανότητα γήρανσης ήταν ένα από τα βασικά ατού των κουβανέζικων Davidoff
και πως τα Davidoffs μοιάζουν με κόκκινο κρασί, εξού και η σειρά «Chateau» που κυκλοφόρησε ο Gran Maître σε πέντε μεγέθη
ομολογώ πως στο laguito που κάπνισα βρήκα εντυπωσιακή απόδειξη αυτής της «αλήθειας»

ένα πούρο-δαντέλα, με ευδιάκριτες – σχεδόν ανάγλυφες – γεύσεις, ζωντανό και απαστράπτον
σφράγισε μ’ ένα μοναδικό μυστικό βαθύ φιλί αυτό το ζεστό καλοκαιρινό βράδυ
θα το θυμάμαι για πάντα…

Εικόνα

για επίλογο θα βάλω κάτι που είχε γράψει πριν δέκα χρόνια για το ίδιο πούρο ένας «παλιός μου φίλος»:

«Αφού έκοψα την pig tail του με την αγαπημένη μου φτηνιάρικη λαιμητόμο, περιεργάστηκα για λίγο το άψογο ψιλο-claro wrapper και προσπάθησα να πάρω κάτι από το σχεδόν ανύπαρκτο prelight, (λίγο κέδρο μόνο μύριζε), έβαλα φωτιά σε αυτό το καλοδιατηρημένο εικοσάχρονο κομψοτέχνημα, πίνοντας το ένα mojito μετά το άλλο. Έκανε ζέστη, υγρή βαρβάτη βαριά ζέστη, γιατί από ότι φαίνεται αδέλφια, τα μελτέμια σιγά-σιγά αποχαιρετούν τα ολοένα και πιο ζεστά καλοκαίρια μας.
Χωρίς να το καταλάβω, το πούρο έφτιαξε μια στάχτη 3,5 – 4 εκατοστά με καύση τέλεια και τράβηγμα εξαιρετικό, κι άρχισα να ψάχνω γλώσσα, ουρανίσκο και μύτη, αβίαστα, χαλαρά. Μια λεπτή, παλιά όμορφη γεύση, πολύπλοκη, εναλλασσόμενη και πάνω από όλα ραφινάτη, (δεν έφερνε κάπου κοντά σε κάτι current συγκρίσιμο). Μέλι και κακάο, κανέλλα και ευδιάκριτο φουντούκι, λίγο ξύλο και ελάχιστο μπαχάρι, μίγμα μαστορικό, φίνο και βαρβάτο μαζί.
Η ώρα περνούσε κι ενώ φωτογράφιζα σαν τουρίστας τις διάφορες φάσεις του, συνοδεύοντας το προς το τελευταίο του ταξίδι προς το υποκίτρινο δαχτυλίδι, που κάποτε θα πρέπει να ήταν λευκό, αυτό έκαιγε και κόρωνε, έξω και μέσα μου.
Και κράτησε αρκετά αυτό το όμορφο και φωτεινό απογευματινό ταξίδι. Μέχρι που οι πρώτες παραγαδιάρικες ψαρόβαρκες ξεμυτίσανε από το λιμάνι για τη νυχτερινή καλάδα, καθώς το φεγγάρι κρυβόταν όλο και περισσότερο, μέχρι να αρχίσει να ξαναγεμίζει για την ολόλαμπρη Αυγουστιάτικη Πανσέληνο.
Σίγουρα το καλύτερο κουβανέζικο Davidoff που έχω κάνει ως τώρα. Ένα πούρο που θα μπορούσε να ήταν βιβλίο ή τραγούδι ή ένα μοναχικό αστέρι… Η ζωή είναι ποτάμι που κυλάει. Περνάει κάμπους και βουνά, αλλά όλο και κατεβαίνει και βγάζει προς τη θάλασσα…
Εις υγείαν λοιπόν, υμών και ημών αλλά και του μοναδικού, πανωραίου και αιώνιου ελληνικού καλοκαιριού!


εις υγείαν φίλοι μου!

Εικόνα
These users thanked the author Τάκης for the post (total 17):
ΣτάθηςTournesolPetranJuniornikos docharmonicaJazzmanχεντυ κοντουSvensksigarassuleygiannisGreekosFairlightalexandroslefteris cAssosjgeorgost
papa was a rolling stone...
Απάντηση

Επιστροφή στο “Davidoff”