Sancho Panza Molinos
Δημοσιεύτηκε: Παρ Φεβ 23, 2018 8:47 am
Cervantes 165 x 42
dress 25, discontinued 2012
CVA JUL 01
μου αρέσουν τα πούρα του υπηρέτη του Don Quixote
σχεδόν όλα, για διαφορετικούς λόγους το καθένα, μικρά ή μεγάλα
πιο σωστό είναι βέβαια «μου άρεσαν», αφού μείνανε μόνο δύο πλέον
με πιο αγαπημένα, τα discontinued απ’ το ’06, Julieta #2 Corona Gigante
και την άλλη συνονόματη, τη σκέτη, κατά τη γνώμη μου, μέσα στις 3 all time classic coronas του νησιού
παρελθόν είναι κι αυτό το Cervantes από το 2012
θύμα της πολιτικής των habanos, να εξαφανίσουν σιγά-σιγά, κάθε τι με λεπτό μίσχο
σβήνοντας έτσι από τον ουρανό του κάποτε υπέρλαμπρου κουβανέζικου vitolario
πολλά πούρα-αστέρια, με λεπτεπίλεπτα αρώματα, χρώματα και φαντασίες
το κρύο άρωμα είναι γλυκό, με τόνους φρούτων και ήπιες νότες από ξύλα
κι οι πρώτες τζούρες είναι αρκετά λάιτ, αλλά γρήγορα κυριαρχεί το γρασίδι, μαζί με αρκετά ξυλώδη
όλα έχουν μια πικάντικη χροιά, και έντονη αλμυρή επίγευση
και μετά, μόλις ξεκινάει το δεύτερο τρίτο, το Molino αρχίζει να απογειώνεται
ανοίγει τα φτερά του, αποκαλύπτοντας μια γλυκιά, κάτι σε milk chocolate, υφή
με αργές και χαλαρές τζούρες, ανιχνεύονται και καφές και μέλι και βανίλια
ακόμα και κάποιες νότες από δέρμα και κανέλα
κι όλα αυτά, διατηρώντας το «αλάτι της γης» και το αρχικό woody, σε μια εύθραυστη, αλλά έξοχη ισορροπία
στο τελευταίο τρίτο, παρόμοιο με το δεύτερο γευστικά
αλλά με πιο μεστό και έντονο σώμα, η απόλαυση χτυπάει νιρβάνα
ο Ανεμόμυλος ίπταται σαν αστρόπλοιο μες τη νύχτα καθώς ο άνεμος δίνει ώθηση στα λευκά φτερά του
και λάμνοντας στη βελούδινη αχλύ του ονείρου κερνάει πολυπλοκότητα και μεγαλείο
συντροφιά πάντα με τις δυο αχώριστες σκιές, τον Ιππότη-Ιδαλγό του Ονείρου, και τον πιστό του Υπηρέτη...
ένα ξεχωριστό, με δική του ταυτότητα, και πολύ «νόστιμο» πούρο, που όπως όλα τα SP, μεγαλουργεί από δεκαετία και πάνω
ένα μικρό θαύμα, τίποτε άλλο…