Sancho Panza Molinos

[Τάκης]

δεν υπάρχει τέτοιο factory code Γιώργο, για την ακρίβεια δεν υπήρξε ποτέ 5γράμματος κωδικός
το 99,99% των κωδικών της περιόδου που είναι το Molino σου (2000-2003), απεικονίζονται με τρία κεφαλαία γράμματα
(υπήρχε κι ένα εργοστάσιο με τέσσερα το IESC)

την περίοδο 1985-1998 υπήρχαν και αρκετοί κωδικοί με δύο κεφαλαία, και ένας με τέσσερα (CFGS)
από το 2003 και μέχρι σήμερα όλοι ανεξαιρέτως οι κωδικοί των κουβανέζικων εργοστασίων αναπαριστώνται με τρία κεφαλαία γράμματα

[Assos]

Τη λύση μου την έδωσε ο Θάνος. Η κούτα όπου και αγόρασα τα πούρα είναι αυτή στη φωτό. Μου την έστειλε ο Θάνος καθώς είχε αγοράσει και αυτός από την ίδια
Για κάποιο λόγο δε μπορώ να ανεβάσω τη φωτό σορυ. Αλλά ο κωδικός είναι USO OCT 01’

[Στάθης]

Του 2001.

Από το πρώτο παφ βρέθηκα να σερφάρω στα σύννεφα. Όχι μόνο όσον αφορά την απόλαυση αλλά και την ίδια την αίσθηση που Μου έδωσε αυτό το αναλαφρα πολύπλοκο πουρο.
Απαλές, αιθέριες γεύσεις καφέ, βανίλιας, απαλης μουστάρδας, λευκού πιπεριού και ψωμιού.


Στη μέση το πουρο άλλαξε. Οι ίδιες γεύσεις με τις προσθήκες κανέλας και ζάχαρης αχνής: τουτεστιν ακόμη πιο γλυκό.
Στο τέλος, αφού έκαψα τα δάκτυλά μου, προστέθηκε ένα μαγικό αλατακι.

Κάποια Πουρα φωνάζουν. Κάποια είναι μούγκα, και κάποια αλλά αλαλάζουν σαν εφορμουμενοι βαζιβουζουκοι. Τούτο δω όμως μου ψυθίρισε πολύ κοντά στο αυτί.
Ελντοραδαρα.

[Τάκης]

ποιος είπε ότι τα "μη μου άπτου" πούρα δεν πάνε με τα π ν ε ύ μ α τ α…

ο συγκεκριμένος Ανεμόμυλος μια χαρά ταίριαξε, κι όλα – μα όλα – ήταν εκεί
γλυκό ξύλο, φθαρμένο δέρμα, μανιταρίλα, μοσχοκάρυδο - κανέλα, προζύμι
η γνωστή αλμύρα των SΡ, κακάο, βότανα, κι εκείνη η sic ξινίλα που έχουν τα Punch

άλλη μια έξοχη παράσταση από αυτό το - να ‘μαστε καλά να το θυμόμαστε - ταξιδιάρικο θερβάντες
όχι μόνο άντεξε στα τσίπουρα, αλλά έκανε και αντεπίθεση προσφέροντας μια καταπληκτική φούμα

…Σε κάποιο χωριό της Μάντσας που το όνομά του δε θέλω να πω
ζούσε πριν λίγα χρόνια ένας ξεπεσμένος ιδαλγός από εκείνους που είχαν ένα κοντάρι στην οπλοθήκη, μια παλιά ασπίδα
ένα κοκαλιάρικο παλιάλογο, κι ένα κυνηγιάρικο σκυλί…
(η πρώτη φράση από τον «Δον Κιχώτη»)