Romeo y Julieta Hermosos No.2 LE 2004
Δημοσιεύτηκε: Δευ Φεβ 12, 2018 7:20 pm
Hermoso No.2 157 x 48
dress 25, wrapper aged 2 years
KMM MAY 04
dress αγορασμένο από πειραιώτικο πουρομάγαζο που έχει κλείσει εδώ και χρόνια
κυκλοφόρησε την αλησμόνητη χρονιά του δικού μας Athens 2004 summer dream
σε ένα σπάνιο format, με μόνο άλλα δύο πούρα να έχουν βγει ως τώρα σ’ αυτό το μπόι
και τα δύο regional, ένα Bolivar & ένα Juan Lopez
τα κρύα αρώματα σκορπούν ανατριχίλες
γύρη λουλουδιών, μέλι, κέδρος, μια βαθιά σαρκώδης φρουτένια νότα
το πούρο είναι ολοζώντανο κι όλα είναι έτοιμα να πατήσουν το “start”
με το άναμμα το στόμα γεμίζει μεταξένιο καπνό, πλούσιο, απαλό
και ιδού η πρώτη επίσημα καταγεγραμμένη σοκολάτα σε Romeo, 7 ολόκληρα χρόνια πριν το Duke:
ένα ελαφρύ σοκολατούχο γάλα στην αρχή, που σιγά-σιγά δένει κρέμα με μπόλικες κουταλιές κακάο
κι ενώ στο υπόβαθρο ακούγεται μια σκούρα φρουτώδης πινελιά, (βατόμουρο?)
στο καπάκι σκάνε μύτη και τα κλασικά: δέρμα, κέδρος, μέλι, λουλούδια
το ερμόσο βιάζεται να μερακλώσει…
στο περίπλοκα πολύπλοκο αρωματικό του περιβάλλον
συνυπάρχει μια πληθώρα κι από άλλα στοιχεία που δίνουν βάθος στον καμβά
γη, τύρφη, καρύδια, σταφίδες, με μια κρεμώδη – σχεδόν λιπαρή υφή
ο κέδρος κάνει πάρτι με δέρματα και καφέδες, τα άνθη με τη σοκολάτα
και στο ρετροχάλι ανιχνεύεται η πρώτη εσπεριδοειδής νότα
στα υπόψιν, ότι η γνωστή Romeo ξηρότητα λάμπει δια της απουσίας της
κοντεύω να μπω στο τελευταίο τρίτο και το ανθόμελο ξαναβγαίνει μπροστά
με ντάμα ένα πικραμύγδαλο που ώρες-ώρες καραμελώνει
ο καφές σκουραίνει, στην παρέα έρχεται και μια βανίλια
όλα τους κρατάνε το ίσο, κι η χορωδία ψέλνει τον ολυμπιακό ύμνο
το τελευταίο κομμάτι της παράστασης είναι αφιερωμένο στην κουβανέζικη γη
περισσότερο δέρμα, μαύρο καφές, κέδρος, λευκό πιπέρι, κακάο, ζαχαροκάλαμο
και ρε φίλε, στα τελειώματα μου σκάει απ’ το πουθενά χωρίς να το περιμένω
μια αυθεντική και καραμπινάτη νότα από ποδαρίλα, που περίμενε τόσα χρόνια τη στιγμή της!
εδώ βάζω τελεία.
μια πλημμύρα από γεύσεις μιας άλλης εποχής, στάλαξε βάλσαμο στην ψυχή μου
άλλο ένα πούρο-πολύτιμος λίθος, «χάντρα στο κομπολόι μου το μαργαριταρένιο»
και ξέρετε κάτι… μου φαίνεται σαν να έχουν περάσει πολλά-πολλά χρόνια από τότε…