Punch Double Coronas
Δημοσιεύτηκε: Τρί Φεβ 20, 2018 5:19 pm
Prominentes 194 x 49
dress 25, slb 50 (disc. 2017)
dress 10, dress 25 in cellophane, cajon 100 (all discontinued)
MUA MAR 09
(το review είναι του 2014 από το αρχείο μου)
το λέω κάθε φορά που καπνίζω punch
αισθάνομαι άβολα όταν μπαίνω σ’ αυτό το κάποτε πλούσιο αρχοντικό, στενάχωρο διαμέρισμα σε εργατική πολυκατοικία σήμερα
με 4 ένοικους μόνο, 2 από τους οποίους πρώην machine made, (συν το που-που)
και πάτερ φαμίλια αυτό το prominente που καθόλου άδικα - αντιθέτως - θεωρείται ως ένα από τα cuban classics
καπνίζω ένα από dress 25 MEA MAR 09 που μέχρι τώρα δεν μου έχει δώσει και σπουδαία πράγματα
γεγονός εντελώς φυσικό αφού η φύση του ζητάει αρκετά χρόνια για να ανθίσει
από πέντε μίνιμουμ φθάνοντας μέχρι τα δέκα κι ακόμα παραπάνω
πιο νέο, δηλαδή σχεδόν μέχρι τα τρία, είναι πλαδαρό και άνευρο
ενώ και στα ενδιάμεσα εκεί που αρχίζει να χτίζει χαρακτήρα, στο πρώτο μισό του είναι σχεδόν ανύπαρκτο
αυτό το σημερινό για πρώτη φορά τσιμπάει και μάλιστα γερά
κι από τις πρώτες τζούρες καταλαβαίνεις πως έχει αρχίσει η μεταμόρφωση
υπάρχει ένας ήπιος και κατασταλαγμένος ξυλώδης και δερμάτινος καμβάς με μια κατακαθισμένη γλυκύτητα σε βάθος
από μια γλυκιά ζάχαρη που κάθεται στην άκρη της γλώσσας
από κει και πέρα και μετά το πρώτο διερευνητικό τρίτο αρχίζουν και χορεύουν διάφορες Σαλώμες με πέπλα και χωρίς
καβουρδισμένα καρύδια, μπαχάρια και πλούσιο κακάο με λεπτές όξινες σκοτεινές ριπές από κεράσι καθόλου ανεπιθύμητες
να δένουν έξοχα με την vintage αίσθηση αυτών των υπέροχων καπνών
και μετά χάνεται η μπάλα, όλα αυξάνονται και πληθύνονται με δραματική σκηνοθεσία και από μηχανής θεούς
κάπου ένα μπουκέτο από αποξηραμένα λουλούδια μπλέκεται με νότες από τσάι και ξερές αλλά ζουμερές σταφίδες, με βανίλια και καραμέλα
το πούρο είναι γεμάτο αρώματα και λάμνει προς την Αχερουσία πολύπλοκο, περίπλοκο, βελούδινο, σημαιοστολισμένο
αφήνοντας στο στόμα μια μοναδική γεύση σαν σπάνιο παλιό κόκκινο κρασί
και στο τέλος, στα τελευταία εκατοστά της αποκάλυψης, γίνεται ξανά μια παρέλαση του όλου ξανά απ’ την αρχή
σε ζεστή και υγρή διάσταση όπως φαντάζομαι ήταν το νέκταρ που έπιναν οι Ολύμπιοι
κι αφού το κρεσέντο σιγά - σιγά σβήνει σε ένα λυτρωτικό fade out
πριν οι τυμπανιστές γείρουν αποκαμωμένοι και οι χορευτές κι οι ταχυδακτυλουργοί αποσυρθούν στις κουΐντες
ευλαβικά αποθέτω το ελάχιστο που έμεινε να αναπαυθεί στην αιωνιότητα
άλλο ένα μακρύ κι αξέχαστο ταξίδι
άλλη μια μέρα που δεν ήταν σαν τις άλλες
άλλο ένα κουβανέζικο, που από πηλός έγινε κάρβουνο και μετά διαμάντι
hasta siempre!