Partagas Lusitanias Gran Reserva Cosecha 2007

[Τάκης]

Prominentes 194 x 49
5.000 numbered black lacquered bn 15
released 2013 using tobacco from the 2007 harvest

κυκλοφορία του 2013 σε 5000 αριθμημένα lacquered boxes των 15 πούρων
απ' ότι φαίνεται τελικά, οι κουβανοί οριστικοποιούν ένα status
της ανά χρονιά εναλλάξ κυκλοφορίας μιας reserva και μιας gran reserva
(για το '14, σειρά έχει η σκέτη ρεζέρβα, και μάλιστα από Upmann μεριά)

η Lusitania των ονείρων λοιπόν…
με λίγο διαφορετικό δαχτυλίδι από τις προηγούμενες
με φρου-φρου στο τελείωμα και ελάχιστα διαφορετική γραμματοσειρά

όπως αναφέρουν οι πηγές, είναι σπέσιαλ μπλενταρισμένη
από τον Partagas Master Blender Arnaldo Bichot (τον πρεσβύτερο)
με όλα τα καπνά προσεκτικά επιλεγμένα και μαστορικά δουλεμένα
τυλιγμένα φυσικά, από τους πιο έμπειρους στρίφτες

για Ligero χρησιμοποιήθηκαν καπνά από τα πλούσια εδάφη του San Juan y Martinez
γνωστά για τη δύναμη τους (Fortaleza), που δίνουν στο πούρο έναν γήινο πυρήνα
ενώ τα Seco είναι από το San Luis, γνωστά για το περίφημο άρωμα τους
όλα με 5-6 χρόνια γήρανσης, σε μια απόπειρα, να φτιαχτεί ένα «ειδικό» σούπερ blend
με τις παλιές, «αργές» και με άλλη φιλοσοφία διαδικασίες
ξεχασμένες στην κουβανέζικη λήθη εδώ και χρόνια

η ζύμωση στα καπνά είναι εμφανής από τα γλυκά αρώματα του pre
τα οποία δεν είναι παρόντα στη Lusitania της regular παραγωγής
και η πρώτες νότες μετά τη φλόγα, ένα καθαρό άρωμα καφέ μαζί με καραμέλα
σκορπούν ανατριχίλες αποκάλυψης και προσμονής

και μετά, αρχίζει η παρέλαση
μαζί με τη γνωστή και ευγενικά πιπεράτη κουστωδία, υπάρχουν απανωτές εκπλήξεις
που εκφράζονται με μικρές επαναλαμβανόμενες εκρήξεις πολυπλοκότητας
τέτοιες, που δεν μπορείς άμεσα να αφομοιώσεις, και αφήνεσαι
δεμένος στο κατάρτι, με τις Σειρήνες να τραγουδούν
κι ο καπνός, βελούδο και μετάξι, να ανεβαίνει σαν δοξολογία στους ουρανούς

καφέδες, δέρματα, βρεγμένο χώμα, μαζί με λευκά και κόκκινα και πράσινα πιπέρια
που ανάβουν εγκεφαλικές φωτιές και κάθονται σαν βελούδο στη γλώσσα
αλλά και ξυλώδεις νότες κέδρου, με γαρύφαλλα και ψημένα καρύδια
συν καραμέλα και σοκολάτα, σοκολάτα και καραμέλα…
όλα με μια ανιούσα ένταση, που στο τελευταίο τρίτο γίνεται ένας χορός μαινάδων
αλλόκοτος, αισθησιακός, ονειροπαρμένος
ένα αξέχαστο, μαγευτικό και μυστικιστικό ταξίδι αρωμάτων και γεύσεων

δεν κάνω, δηλαδή δεν μπορώ να σκεφτώ τώρα, μια σύγκριση με τη lusitania που ξέρω
αλλά δεν με νοιάζει καθόλου, δε μου καίγεται καρφί
ίσως λίγο μου θυμίζει εκείνη τη μπαρουτοκαπνισμένη του ’97 που κάπνισα πρόσφατα
αλλά τούτα εδώ τα καπνά είναι πραγματικά απίστευτα κι από άλλο πλανήτη
τόσο βελούδινα και φορτωμένα με χίλιες και μία νύχτες
που με στροβιλίζουν και με ταξιδεύουν με το μαγικό ιπτάμενο χαλί τους
πέρα μακριά, στο ποθητό el dorado, κι ακόμα παραπέρα

…ένα υπέροχο και μεγαλοφυές, στα όρια της τελειότητας jazz κομμάτι
που μοιάζει πολύ δουλεμένο, από όλα τα μέλη τη μπάντας
αλλά στην πραγματικότητα, μέχρι και την avant premiere
δεν είχε παιχτεί ούτε μία φορά από όλη την ορχήστρα μαζί
όντας ένας ακόμα ουράνιος κουβανέζικος μεγαλοφυής αυτοσχεδιασμός
που εδώ, αγγίζει τα όρια ενός «take five»

απλά, ΤΕΛΕΙΟ!