Partagas Maduro No.3

[Assos]

Partagas Maduro No.3


Vitola Maduro No.3 50 x 145
Semi Boite Nature Box των 25 πούρων
Η νέα κυκλοφορία της σειράς maduro των partagas, με το No.1 να κυκλοφόρησε πριν μερικά χρόνια και τα Νο.2 και Νο.3 να κυκλοφόρησαν το Μάιο του 2019.
Όμορφο το πούρο και μου αρέσει πως κάθεται στο χέρι. Μάλιστα, μοσχομυρίζει δέρματα, σταφίδες και μπαχαρικά. Μακάρι να είναι έτσι γευστικά.
Από κρύα αρώματα μου έρχεται μια ολοζώντανη και ατόφια γεύση από σταφίδες.
Ξεκινάει με καφέ, τσίλι, δημητριακά. Αρκετά πικάντικο στην αρχή, μαζί με κάτι γλυκό που εμφανίζεται σαν μελάσα.

Το πούρο με ταλαιπωρεί λίγο στο τράβηγμα, ενώ δείχνει ότι πάει να σβήσει εύκολα. Ίσως δεν είναι στις σωστές συνθήκες μιας και το έχω μόνο λίγες μέρες στην κατοχή μου. Η συνέχεια έχει και μαύρη σοκολάτα.
Πάντως το πούρο έχει πολύ σοβαρό κατασκευαστικό πρόβλημα. Είμαι στο πρώτο τρίτο και δεν μπορώ να το κρατήσω στο δαχτυλίδι γιατί καίει υπερβολικά. Αυτό δεν το έχω ξανασυναντήσει σε πούρο. Φαίνεται σα να καίγεται μόνο από τη μία πλευρά, ενώ όσο περνά η ώρα η καύση χειροτερεύει.

Γευστικά έχει κάτι γλυκό και πικρό μαζί, όχι με την κακή έννοια. Έχει ένα ωραίο κακάο, το οποίο κρατάει μέχρι το τέλος, ενώ εγώ παλεύω με την κακή καύση του πούρου.
Γευστικά ήταν έτοιμο, δε χρειάζεται νομίζω παλαίωση. Κι αν εξαιρέσει κανείς την κακή του καύση, δε θα το έκανα με τίποτα κουβανέζικο. Ούτε φυσικά μοιάζει με partagas. Θα δείξει ο χρόνος.

[Assos]

στα της Maduro σειράς έχω αναφερθεί εδώ: http://cigarsforum.gr/viewtopic.php?f=76&t=1212

αυτό είναι το τρίτο μέλος της οικογένειας, ένα περίεργο μεγαλορομπούστο 145 x 50
σε πρωτοεμφανιζόμενο κουβανέζικο format, τέσσερα χιλιοστά πιο μακρύ από γορδίτο
(πρόσφατα έσκασε μύτη για πρώτη φορά κι άλλο gordito “con Cabeza Tumbada”, με ίδιες διαστάσεις και κεφάλι 109)

τα αρώματα που βγάζει το σώμα του είναι μεθυστικά, με τη μύτη να κάνει πάρτι
καθώς βυθίζεται σε πατσουλιά, λιβάνια, μελωμένα σιρόπια, μαρμελάδες, μπαχαρικά, και δημητριακά
ενώ στο κρύο ρούφηγμα τα καπνά του αναδύουν κακαώδη αρώματα και μελάσα, θυμίζοντας αρκετά non ατμόσφαιρα

ξεκινάει χωρίς κουπλέ, αλλά κατευθείαν με ένα refrain γη-κέδρος-πιπέρι στο ολίγον άτσαλο
τζούρα τη τζούρα όμως μαλακώνει δίνοντας νότες από κακάο σκόνη και φουντούκι
αλλά και ένα αλμυρό μπισκότο, λες και το ‘χεις βουτήξει σε θαλασσινό νερό



στη συνέχεια στη γευστική εξίσωση μπαίνουν προζύμι και μια πινελιά από κόκκινα φρούτα, πολύ πιο θαμπή από το No.2
και κάπου εκεί η βελόνα κολλάει, σαν το πούρο να ψάχνει επανεκκίνηση στην αναζήτηση μιας γευστικής ταυτότητας
κατά τα άλλα ρουφάει σαν μπουρί και καίγεται ήσυχα κι ωραία



είναι φανερό πως το No.3 πάσχει από σώμα, στρογγυλό, εύπεπτο, ήπιο μεν
χωρίς όμως την παραμικρή τσαλκάντζα στη μονότονη «φωνή» του
μια ελάχιστη καραμέλα, από αυτή που συνήθως χαρακτηρίζουμε «αλμυρή» προσπαθεί να δώσει ώθηση στο 3ο μέρος
αλλά γρήγορα χάνεται μέσα στα ξύλα και τα πιπέρια που καλύπτουν όλο το γευστικό του εύρος

κι αυτό ήταν όλο, μια «φτωχή» παράσταση, ή αν θέλετε μια χαμηλή πτήση χωρίς ορίζοντες
το Maduro project των κουβανών συνεχίζει να σκαμπανεβάζει στη μετριότητα, μια στο καρφί και τρεις στο πέταλο
σίγουρα το No.2 μου άρεσε περισσότερο...

[suleygiannis]

Εγώ έχω αρχίσει να το παίρνω απόφαση ότι οι Κουβανοί δεν το έχουν με το μαδούρο. Όλο το κονσεπτ μοιάζει μια απόπειρα να αντιγράψουν τα μαδούρο των ανταγωνιστών τους που φτιάχνουν νον και στα πλαίσια του μαρκετινγκ. Το κακό είναι ότι δε θα έπρεπε να προσπαθούν οι Κουβανοί να αντιγράψουν τους άλλους, αλλά να προσπαθούν οι άλλοι να αντιγράψουν τους Κουβανούς...
Ζω για τη στιγμή που θα καπνίσω αξιόλογο μαδουρο από τα 6 που κυκλοφορούν, είτε partagas είτε cohiba, ακόμα κι αν αναγκαστώ να ανακαλέσω το συγκεκριμένο ποστ μου.

[Assos]

κάποια στιγμή θα συμβεί κι αυτό Γιάννη
αλλά η έκλαμψη κάποιου μεμονωμένου στικ δεν είναι κάτι που μπορεί να αλλάξει τη συνολική εντύπωση

αντιγράφω από δικό μου post στα Genios:

...τα maduro 5, με την εδώ και τόσα χρόνια (δώδεκα), μετρίως μέτρια μετριότητα τους
μοιάζουν με αποτυχημένες ακριβές μεγαλοπρεπείς φρου-φρου ταρατατζούμ πατατολογίες
κατά καιρούς κάποιοι βέβαια έχουμε καπνίσει και λίγα «καλά», που δεν αρκούν όμως για να αλλάξουν τις ισορροπίες
προσωπικά και για ευκολία, τα έχω κατατάξει σε δύο μεγάλες κατηγορίες:

a) usual και b) unusual

-τα πρώτα, που είναι και η συντριπτική πλειοψηφία (> 95%), γευστικά έχουν ένα μονότονο flat, συνήθως από: κακάο, κέδρο, πιπέρι, γη
-στα δεύτερα, (σπάνια σαν μαύρα τριαντάφυλλα), μπορείς να βρεις από σοκολάτα, μέλι, καραμέλα, εσπρέσο και αμύγδαλα
μέχρι cohiba grass, κανέλα και βανίλια, ακόμη και steak στα κάρβουνα...

προσωπικά, βλέπω τα ίδια "στατιστικά" πάνω-κάτω να διαμορφώνονται και για τα Partagas σε βάθος χρόνου
με πολύ λίγα πραγματικά καλά πούρα, και τα υπόλοιπα να κινούνται στη μετριότητα
απλά όντας σχεδόν στη μισή τιμή από τα Cohiba, μπορεί κάποιος να τα δοκιμάζει πιο εύκολα
προς το παρόν όμως, ας περιμένουμε να ακούσουμε και τη γνώμη των υπόλοιπων φίλων

[jgeorgost]

Κάπνισα ένα πρόσφατα, που προήλθε από αγαπημένο φίλο για να πιούμε στα όρθια ένα ποτάκι λόγω των ημερών, χωρίς να γνωρίζω στοιχεία του αλλά σίγουρα ήταν από τις παραλαβές που εμφανίστηκαν τώρα τελευταία.

Τραβούσε άψογα και ακριβώς το ίδιο άψογα κάηκε μέχρι το απόλυτο τέλος του στα δάχτυλα.

Ήταν από το 1/3 πολύ σμουθ με γεύσεις από μέλι, μπαχαρικά και γή να κυριαρχούν ενώ μπαίνοντας προς την μέση έφερε γήινες δόσεις λίγο πιπεράτες αλλά σε πολύ ωραία ένταση. Στο τελείωμα του υπήρχε κάτι από ζαχαρούχο κακάο και λίγο κέδρος που το κράτησαν το ίδιο ενδιαφέρον απο αρχή ως τέλος.
Συνολικά έμεινα ενθουσιασμένος θα έλεγα από την ηρεμία του καθώς δεν είχε ενδείξεις φρεσκάδας και καθόλου σκαμπανεβάσματα ή καρφίτσες.

Δυστυχώς η στιγμή ήταν μέσα στον χαμό των ημερών και δεν κράτησα υλικό.

[Spirosbusa71]

Εντάξει μιλάμε για ότι χειρότερο έχω καπνίσει σε Κούβα. Σαν να καίω άθλιο νον με χώμα και μπαχαρικά... Ποτέ ξανά. Τραγωδία