Montecristo A
Δημοσιεύτηκε: Δευ Φεβ 12, 2018 4:49 pm
Gran Corona 235 x 47
κυκλοφορία του 1971, μόνο σε dress box των 5 individual varnished slb πλέον
αφού το varnished cabinet των 25 καταργήθηκε το 2010
κατά καιρούς κυκλοφορούν φήμες για το σταμάτημα του από τη regular παραγωγή
που ούτως ή άλλως πάντοτε, και ιδίως τα τελευταία χρόνια, ήταν περιορισμένη
έχω καιρό να το δω σε κάποιο ιντερνετικό μαγαζί ωστόσο…
…κρατάω λοιπόν σήμερα στα χέρια μου με δέος και θαυμασμό
ένα αυτοκρατορικό και χιονισμένο silky smooth μαμούθ (2001)
έργο τέχνης αριστουργηματικό, με σίγουρη θέση στο Λούβρο
όσες φορές κι αν κάπνισα αυτό το τοτέμ, (αυστηρά μόνος μου πάντα)
όλες σχεδόν, με πήρε από το χέρι και με ταξίδεψε
ανταμείβοντας ηγεμονικά και πλουσιοπάροχα την προσήλωση και το σεβασμό μου
αρκούν 2-3 ώρες υπομονή και αφοσίωση στο τελετουργικό του
για να ανοίξει τις πύλες της σοφίας του, μέσα από μια διαδικασία μύησης
που οδηγεί σε κάτι «ανώτερο», κι όχι στο σύνηθες πανηγυριώτικο soft parade
με το μαντζαφλάρι στο χέρι κάποιου γιδοβοσκού σελέμπριτι
μιλάμε για απολύτως κορυφαία ποιότητα καπνών
με προφίλ monte, αλλά σε κλίμακα λαξεμένη μαστορικά από τον πανδαμάτορα
δεκατρία χρόνια, που δούλεψαν μυστικά και υπόγεια
για να αναδείξουν αυτή την έξοχη πρώτη ύλη
«φτιαγμένη από το υλικό που πλάθονται τα όνειρα», πηλό, φωτιά και έμπνευση
και να την κάνουν να «μιλήσει» πάνω σε σενάριο γραμμένο από ποιητές
σπορείς, ποτιστές, θεριστές, γεμιστές, στρίφτες, κουμανταδόρους
σαν μούσα, που θα ψάλει το μαγεμένο τραγούδι των vueltas στην αιωνιότητα
και πώς να τραγουδήσεις, κοπιάροντας το τραγούδι της Σειρήνας
μόνο δεμένος στο κατάρτι μπορείς να το νιώσεις, αν αφεθείς στη μαγεία του
ένα φτωχό και ταπεινό σιγόντο μοναχά μπορώ να καταθέσω
σαν ανάμνηση, θαμπή και φευγαλέα, του αλησμόνητου ταξιδιού…
η πορεία της ναυαρχίδας ξεκινάει απατηλά ήπια, με μια έντονη γλυκύτητα
και μετά γίνεται όλο και πιο ναζιάρα και έντονη, πολύπλοκη και παιχνιδιάρα
το πρώτο επίπεδο είναι φυτικό και μειλίχιο, γη, κέδρος, χλόη
αργά αλλά σταθερά όμως, νέες γεύσεις χτυπούν την πόρτα καλησπερίζοντας
κι όλα αποκτούν μια κρεμώδη υφή και μεστότητα, που δεν υπήρχαν στην αρχή
γρήγορα το πούρο «πήζει», σαν θάλασσα από κρέμα γάλακτος και παντεσπάνι
εκπέμποντας ένα μεθυστικό άρωμα , από ξύλο, μπαχάρια και μέλι
και λίγο αργότερα ξεσπά σε ένα αρωματικό κρεσέντο που κρατάει αιώνες
με δέρματα, καφέδες και ζυμωτό ψωμί που ψήνεται στο φούρνο
μαζί με άφθονη αναβλύζουσα ζεστή σοκολάτα
ενώ ένας αρωματικός γαλάζιος καπνός ανεβαίνει λυγερόκορμος ψηλά
δοξάζοντας τους ουρανούς για την ευλογία τους
κι οι στάχτες του βουνό, συμπαγή μνημεία μεγαλοσύνης
αποκαΐδια μιας θεϊκής τρέλας, λιωμένοι ίμεροι μιας φθαρτής ευτυχίας
αν υπήρχε κλίμακα να χωρέσει αυτό το πούρο, με άριστα το 10 θα έπαιρνε 50
αλλά δεν υπάρχει, δεν χωράει πουθενά, σε καμιά συμβατική σύγκριση
όντας ένα θεϊκό αποτύπωμα, μια μεγαλοφυής μουσική συμφωνία εκλάμψεων
ένα limit…
δεν θα πω άλλα, ακριβώς για 150 λεπτά ήμουν εκεί
στο απόλυτο Μυθικό Eldorado
παρέα με ένα από τα «Επτά Θαύματα» των Habanos
ευχαριστώ...