cigarsforum.gr

Το supremos είναι από κυπριακή κούτα BST~NOV19
Έχουν κ άλλοι orismenoi απ την ίδια κούτα
Διαλέγω στη τύχη ένα από τα πέντε που έχω στη κατοχή μου
Το κορμί του είναι μαυριδερό και λαδερό
Μπαίνω κατευθείαν στο ψητό και το αποκεφαλίζω
Στο Pre ξύλο και λίγο πιπέρι

Φωτιά και στα πρώτα puff ξεχειλίζει από δέρμα
Λίγα εκατοστά πιο κάτω έχει μια μίξη από μπαχάρια, ξύλο και ξηρούς καρπούς
Δίνει και κομμάτια μαύρης σοκολάτας παρακατω



Σώμα λίγο πιο πάνω από μέτριο
Ο καπνός του πολύ σμουθ
Μπαίνοντας στο 2/3 έχει λουλούδια, πολλά λουλούδια που χάνονται στις επόμενες τζουρες
Καλά πάμε μέχρι στιγμής
Κάνει μια μικρή κοιλιά και επανέρχεται με
καφέ και αλατισμένα nuts
Ο καπνός του μυρωδάτος
Είμαι στο χρυσό δαχτυλίδι και βγάζει κάτι spicy με δέρμα μαζί
και καθώς προχωρώ στο δαχτυλίδι της μπραντας μου αφήνει κάτι γλυκό στα χείλη
Ο καφές εμφανίζεται ξανά, πιο βαρύς αυτή τη φορά
Και για το τελος μου πετάει μια φέτα φρέσκο ψωμί



Αρκετά καλό πούρο!!Παιρνει άνετα ένα 4/5
Σε 1-2 χρόνια θα είναι top νομίζω...

Montesco 130 x 55
LB 25
Released 2020

τα Montescos είναι καθώς φαίνεται η αγαπημένη vitola των κουβανών τελευταία
αφού ούτε λίγο – ούτε πολύ μετά την εμφάνιση των Wide Churchills το 2010
ακολούθησαν άλλες 14 παρακαλώ (!) εκδόσεις σ’ αυτό το format
σημειωτέον ότι υπάρχει άλλη μια LE Montesco έκδοση, τα Hoyo de Monterrey Grand Epicure του 2013

λιμιτάδα υπ’ αριθμόν 10 λοιπόν για τον Κόμη, μετά τους άχρωμους Dantes του ’16 που imo στερούνταν χαρακτήρα
κι οκτώ ολόκληρα χρόνια μετά την αμέσως προηγούμενη Montecristo LE, τα 520 του 2012
κυκλοφορεί σε luxury box κι αυτή, όπως κι όλες οι άλλες από δω και πέρα LE εκδόσεις




το Supremo κατασκευαστικά είναι τέλειο, με κολοράδο σοκολατένιο wrapper
το σώμα του μοσχομυρίζει κακαώδη αρώματα, ενώ το pre είναι τίγκα στο ξηροκάρπι
υπάρχουν και νότες από γκοφρέτα και κουφέτο, ακούγεται και λίγη κοπριά

ξεκινάει λίγο άτσαλα με γρέζι και μπόλικα μπαχαροπίπερα
υπάρχουν και νότες κακάο, και μια δειλή βανίλια
μετά από λίγα puff μαλακώνει κι αρχίζει να βγάζει αλατισμένο αμύγδαλο
το σώμα είναι μέτριο με κλίση προς ελαφρύ, ο καπνός βουτυράτος και βελούδινος



η συνέχεια έχει σοκολάτα, κέδρο, βανίλια και γήινες νότες
ακούγονται ακόμα δέρμα και καβουρδισμένος καφές, ενώ σποραδικά περνάει και μερικές meaty πινελιές
νόστιμο πούρο, αλλά θα ήθελα κι άλλο σώμα



για κάμποσα puffs η πραλίνα φουντουκιού δίνει ένα νέο χρώμα στην παλέτα του
συνοδευόμενη από νότες φραγκοστάφυλου και δυο σταγόνες λεμόνι
το πούρο έχει φτιάξει μια ωραία κρεμούλα, με το μαύρο πιπέρι να ανεβάζει στροφές

τον καλύτερο εαυτό του τον επιφυλάσσει για το τέλος πάντως, ανεβάζοντας σώμα και σερβίροντας ένα πλούσιο πιάτο
με γαλακτώδες κακάο, κανελλογαρύφαλλα, κέδρο, γλυκό τριαντάφυλλο και κρέμα τυριού
κερδίζοντας έτσι μ’ αυτόν τον τρόπο οριστικά την παρτίδα

ασφαλώς καλύτερο του Δάντη το Supremo, δεν υπάρχει σύγκριση θα έλεγα
κι αν είχε περισσότερο σώμα στα δύο πρώτα τρίτα, θα μιλούσαμε για άλλο επίπεδο
σίγουρα θέλει κι αυτό φυσικά μια πίστωση χρόνου για οριστικά συμπεράσματα

όσο για την (ελληνική) τιμή τι να πω, 38 € τα αγοράζει ο έλληνας, 22 € ο γερμανός…

Για να δούμε τι λέει η πρώτη λιμιτάδα του 2019 που δοκιμάζω.
Από κρύα αρώματα έχει σοκολάτα, άχυρο και λίγο πιπέρι.
Τραβάει σωστά. Το ανάβω. Ξεκινάει όπως ακριβώς το φοβόμουν. Σαν νον. Σαν τις απογοητευτικές λιμιτάδες των τελευταίων ετών. Λίγο κακάο, λίγα πικάντικα μπαχαρικά, λίγη σοκολάτα, λίγο ρούμι με σταφίδα. Αν μου έλεγε κάποιος ότι καπνίζω νον θα τον πίστευα.


Συνεχίζει με αλατισμένους ξηρούς καρπούς, μόκα και κακάο. Από κατασκευή το πούρο παίρνει άριστα πάντως.
Μετά τη μέση χάνεται εντελώς το κακάο και βγάζει για πάρα πολλή ώρα πιπέρι και άχυρο. Στο τελευταίο τρίτο έχει και πάλι ξηρούς καρπούς και ίχνη σοκολάτας.
Αυτό ήταν τίποτα το ενδιαφέρον τίποτα που θα σε κάνει να επιστρέψεις σε αυτό.
Καμία σχέση με τη λιμιτάδα της μπράντας του 2016, η οποία μου άρεσε πάρα πολύ και τη θεωρώ από τις καλύτερες λιμιταδες των τελευταίων 4 ετών.

Εχθές , μετά από καλό σπιτικό φαγάκι, άραξα στην καραντινάτη βεράντα για να δοκιμάσω το Supremo.
Του έχουμε σούρει αρκετά το τελευταίο καιρό και σε αυτο, και στις υπόλοιπες Limitadas. Σε κάποιες δικαίως, σε ότι αφορά την απόδοση τους αλλά για να δούμε τι θα δούμε...
Στο ποτηρι γνωστό Glenffidich 12 , για να μην έχουμε μεταβλητές.




Κατασκευή τέλεια, κάπα από άλλο πλανήτη, μυρωδιές από κακάο, βανίλια, τρούφα και μανιτάρι.
Κόβω σχετικά γρήγορα και παίρνω χορταστικό σοκολατένιο pre, με έξτρα βάφλα, κακάο, φουντούκι. Δεν το αφήνω ήσυχο για τουλάχιστον δέκα λεπτά, όσο τραβάω τόσο δυναμώνουν οι σκούρες σοκολάτες, τόσο αρωματίζουν οι ξηροί καρποί....Non? Μπα, δεν νομίζω...
Τζουρίτσα από το καταπληκτικό Speyside, και πάμε στο παρασύνθημα...
Πρώτα puff, λίγο άναρχα, είναι και μεγάλο το ring, που να πάρει μπροστά, αλλά η υπομονή ανταμοίβεται.
Μόλις ισιώνει το περιμετρικό κάψιμο, φεύγουν απο πιπέρια και τα δέρματα και έρχεται όλο το pre.
Φουντούκι ντυμένο στην μαυρη σοκολάτα, παχιά κρέμα ζαχαροπλάστικής, σώμα σίγουρα μέτριο αλλά φουλ ένταση στις γεύσεις.
Το μοτίβο μένει ίδιο για λίγο, με τα ξηροκάρπια νμα κονταροχτυπιούνται πιο θα βγει μπροστά, έχει και ωμό κάσιους που με τρελαίνει στα πούρα. Μου δίνει έξτρα βουτηρα το κάσιους, κάνει στον καπνό πιο στακάτο και βουτηράτο.
Ξαφνικά αρωματίζει τον τόπο δυνατή λεβάντα.Κόκκινα λουλούδια και σιρόπι κεράσι, τρεις καλές έτσι και παιρνούν στο παρασκήνιο , σαν να ανακοίνωσαν την δευτερη πράξη.
Πέφτει λίγο αλάτι στον κουβά, ξανά έρχονται οι ξηροί καρποι, αμύδγαλο αυτη την φορά, με μόκα και παντεσπάνι βουτηγμένο σε λικέρ.
Το σώμα γεμίζει και φορτώνει. Πάντα οι εντάσεις των γευσεων είναι πολύ δυνατές. Ψάχνω πιπέρια αλλά δεν βρίσκω, καρφίτσες και λοιπά,πουθενα.
Μόνο ένα σμυρνιό μείγμα που νοστιμευει την παλέτα συνεχώς.
Κάπου κοντά στην χρυσή μπάντα, γίνεται πιο έντονη η αίσθηση του αλατιού μαζί με ελαφριά καραμέλα, φυσικά το κοιτάω σαν χαζός.....
Πλούτος, σοβαρός πλούτος γεύσεων και εναλλαγών.
Όλα πια είναι στο φουλ, σώμα, ένταση, καπνός, όλα! Τίποτα μέτριο δεν έχει αυτό το Monte!
Βαρύ μερακλίδικο καφεδάκι, σκληρό μπισκότο με αρκετή δόση μοσχοκάρυδο, μια ιδέα από καμένη καραμέλα στον αέρα.
Δεν θέλω να το σβήσω, όσο το παλεύω όλο και δίνει ποικιλίες...μέχρι και μια μυρωδιά μπαλσάμικο βρήκα...

Πάρα , μα πάρα πολύ καλό πούρο! Πολύ καλύτερο από ότι περίμενα, ένα κλικ κάτω από το Ramon, δυο κλικ πάνω από το Quai. Καμία σχέση με το μέτριο Dantes.

Φαίνεται να έχει ψωμί, αλλά είναι μεγάλη κουβέντα αυτή όταν μιλάμε για LE κυκλοφορίες της Monte.
Εν πάση περιπτώση, μια σελίδ ακαι κάτι σημειώσεις είναιο δείγμα γραφής για το Supremos. Στις ίδιες γραμμές έχουν χωρέσει καμιά εικοσαριά non.
Το αίμα νερό δεν γίνεται, και τα καπνά από το νησί έχουν άλλο ειδικό βάρος, τι να κάνουμε...

Να σημειώσω ότι δεν χρειάστηκε ποτέ καμία διόρθωση, πήγε μονοκοπανιά μέχρι το τέλος.

Μπράβο!!!

Η ιστορία του συγκεκριμένου στικ είναι μάλλον διασκεδαστική, καθώς αποκτήθηκε σχεδόν από σπόντα από καπνοπωλείο του κέντρου. Λόγω της τιμής του ήμουν διχασμένος αν θα το δοκιμάσω, αλλά αφού είχα τελειώσει με τα ψώνια μου το μάτι μου έπεσε πάνω στο συγκεκριμένο στικ, για το οποίο υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να είναι το πιο όμορφο έχω δει σε όλη μου την καριέρα. Αμέσως το άρπαξα και οδηγήθηκα στο ταμείο, μιλάμε για τον ορισμό του impulse buy. Με το που έκλεισα την πόρτα του καταστήματος το είχα μετανιώσει ήδη και άρχισα να βρίζω. Προσπάθησα αποτυχημένα να το φωτογραφίσω αλλά έτυχε orismenoi να με δουν και μένα και το στικ μετά από κάποιες ώρες οπότε σίγουρα θα μπορούν να εκφέρουν άποψη για την εμφάνιση του. Είναι τόσο όμορφο που όταν το πιάνεις στα χέρια σου ξεχνάς ότι είναι montesco, δηλαδή μια, κατά την ταπεινή μου γνώμη, από τις πιο σιχαμένες vitolas που έχει βγάλει το νησί. Ότι έχει συνδεθεί βέβαια παραδοσιακά με τα wide δεν βοηθάει και καθόλου. Όπως και να ‘χει τα πούρα κρίνονται στην καύση οπότε πάμε.

Το πούρο από το άναμμα παρουσιάζει έναν παθιασμένο χαρακτήρα με έντονή, πηχτή σοκολάτα γάλακτος, μαύρο πιπέρι και ξύλο. Πολύ σύντομα ηρεμεί και παίζει μπάλα κυρίως με μαλακά ξύλα πάνω στα οποία βρίσκονται εξαιρετικά Κουβανέζικα μπαχαρικά, πορτοκάλι και κρέμα. Στο τέλος του πρώτου τρίτου και ενώ δεν έχουν αλλάξει και πολλά στο προφίλ φαίνεται να κόβει εντάσεις στα πάντα. Μου προκαλεί κάποια ανησυχία, αφενός γιατί μου άρεσε η εκρηκτική του αρχή και αφετέρου γιατί φοβάμαι ότι ετοιμάζεται να κάνει κοιλιά.

Αρχή του δεύτερου τρίτου και το πούρο σίγουρα δεν κάνει εδώ κοιλιά, φαίνεται να προσγειώνεται όμως σε ένα αρκετά διαφορετικό τοπίο από πριν με διακριτικές κρέμες, κανέλα, παντεσπάνι και ξηρούς καρπούς. Καθώς πάει προς την μέση η γλυκύτητα της κρέμας αυξάνεται και εμφανίζονται και νόστιμα πιπεράκια, παρόμοια με αυτά της αρχής του.

Αρχή του τελευταίου τρίτου του και φαίνεται να χάνει εντελώς τον γλυκό του χαρακτήρα κερνώντας δυνατά πιπέρια με αλατισμένο φιστίκι. Τελειώνει μέσα στα μπαχάρια, τις κρέμες, τους καφέδες και τα πιπέρια.

Ας προσπαθήσουμε όμως να απαντήσουμε στα ερωτήματα:

Είναι non? Τι να πει κανείς εδώ? Γελάνε ακόμα και οι πέτρες των σπιτιών του Baden-Baden. Αν ήταν έτσι τα νον σταματούσα να καπνίζω Κουβανέζικα χθες. Δεν υπάρχει τίποτα στο προφίλ αυτού του πούρου που να παραπέμπει σε κάτι τέτοιο, ασχέτως του πόσο καλό ή κακό είναι. Και μιας και το αναφέραμε, ναι ήταν πολύ καλό πούρο. Όχι για top 10 αλλά πολύ καλό.

Αξίζει τα λεφτά του? Δεν ξέρω τι να πω εδώ, υπάρχουν και πιο ειδικοί από μένα στο συγκεκριμένο vfm εύρος, δεν καπνίζω συστηματικά τίποτα εκεί. Είναι πολύ ακριβά πάντως, αυτό είναι σίγουρο.