cigarsforum.gr

LCD harmonica

Γενικά για μένα το καλύτερο Hoyo είναι το Hoyo που βρίσκεται μακριά από το στόμα μου, είναι γνωστό αυτό. Διάβαζα συνέχεια διθυράμβους για το συγκεκριμένο πούρο με μεγάλη καχυποψία η αλήθεια είναι. Δεν το είχα δοκιμάσει ποτέ μου καθώς οι συνθήκες δεν βοηθούσαν καθόλου κάτι τέτοιο: περιορισμένη διαθεσημότητα, οχι στικς στην Ελλάδα και για κούτα δεν το συζητάμε καν για πούρο που δεν έχω δοκιμάσει και πόσο μάλλον για Hoyo. Ήταν λοιπόν μεγάλος ο ενθουσιασμός μου μόλις μου το έδωσε ο Σπύρος τον οποίο ευχαριστώ πολύ.

'Βούτυρο' μου είπε μόλις μου το έδωσε, εμένα όμως μου έβγαλε πολλά περισσότερα. Παρουσίασε μια αρκετά διευρυμένη παλέτα με ελαφριά άσπρα πιπέρια, κέδρο, κακάο, βανίλιες, μπαχάρια, μανιτάρια, βρεγμένη γη και δεν συμμαζεύεται. Το ενδιαφέρον για μένα όμως δεν επικεντρώνεται εδώ. Το des Dieux που κάπνισα είχε την τάση να τσαμπουκαλευτεί το άμοιρο (χωρίς να το κάνει ποτέ), πράγμα πρωτόγνωρο για μένα για Hoyo και λίγο μη συμβατό με πούρο του 13. Σπύρο, είμαι σίγουρος γι αυτό που θα σου πω, η κούτα σου θέλει κι άλλο χρόνο. Κάτι πάει να σχηματίσει και δεν είναι σαφές τι θα βγει αλλά θέλει χρόνο. Αν μπορείς να περιμένεις άλλα 3 χρόνια θα ήταν καλό. Μπορεί να βρεθείς μπροστά σε μεγάλες εκπλήξεις!

Coronas Grandes 155 x 42
slb 25, slb 50, c/p 5, cajon 100
no bands before 2005
discontinued 2014

MPE MAY 09

τι να πει κανείς γι’ αυτό το πούρο και για όσα «κουβαλάει», από την πρώτη τζούρα μέχρι την τελευταία
κάθε φορά «χάνω τη μπάλα», με κάθε puff να είναι και μια αποκάλυψη

μαλακά ξύλα, σκόνη κακάο, καρύδια, καμένη ζάχαρη
αποξηραμένα φρούτα, βερίκοκα, σύκα, χουρμάδες, δαμάσκηνα
αλμύρες, γλύκες, δέρματα, πιπέρια, μπαχάρια
μελόψωμα, μόκα, καραμέλα, μέντα

πραγματικό Αμάλθειο Κέρας, ηγεμονικά πλούσιο και σχεδόν εξεζητημένα πολύπλοκο
ίσως γι’ αυτό η πρώτη σκέψη καθενός που το καπνίζει για πρώτη φορά είναι πως “δε μοιάζει με κανένα άλλο”

κάθε φορά που το καπνίζω με ταξιδεύει, φορτωμένο και πλούσιο, γεμάτο δώρα σαν Αι-Βασίλης
και classic και μοντέρνο, ένας αρωματικός μετασχηματιστής συναισθημάτων...

πούρακλος!

Δεν πολυκάπνισα την προηγούμενη εβδομάδα για διάφορους λόγους. Και είπα να την κλέισω με ένα ακριβοθώρητο πούρο. Ένα πούρο που δε βγαίνει συχνά δυστυχώς και γίνεται όλο και πιο δυσεύρετο. Ειδικά με το παλιό του δαχτυλίδι, πράγμα που σημαίνει ότι το πούρο είναι στριμμένο το αργότερο το 2003. Βλέπω ότι το αγόρασα το Πάσχα του 2017 από Αγία Πετρούπολη. Συνοδεία καφέ, κάτι σπάνιο για μένα, μιας και δε συνηθίζω να καπνίζω πούρα με καφέ.
Ξεκινάει μαγικά με φουλ φιστίκια και κάσιους. Ολοζώντανα. Και μετά από κανα δεκάλεπτο έρχονται οι κρέμες και τα φρούτα. Και δε μένει εκεί. Βούτυρο, γάλα με ζάχαρη, κρέμες. Προς τη μέση μου τα χαλάει λίγο. Έντονη νικοτίνη, μαζί με γη και μεταλλικά στοιχεία. Αλλά μετά επανήλθαν οι κρέμες και τα φρούτα και οι ζάχαρες και τα ξύλα και πήγαν έτσι μέχρι τέλους. Καπνίστηκε μέχρι τελευταίας ρανίδας. Πολύ καλό!

Ενα πουρο που ποτε δεν ειναι λαθος.
Εμένα με τρελαινει μαζι με ελληνικο καφε.

Εξωσωματική εμπειρία με όχημα το Όγιο του Θεού.
Του 12 (άγνωστου μήνα).
Συνοδεία ελληνικού καφέ και ρούμι.

Ο στόχος μου με το εν λόγω τέστιγκ δε θα μπορούσε να ήταν
η περιγραφή των μαγικών, γεμάτες μυσταγωγία και ψιθύρους
γεύσεων, ενός από τα καλύτερα πούρα που έχω καπνίσει.
Αν το επιχειρούσα σε μεγάλο βαθμό θα ήταν μυθοπλασία,
διότι δε θυμάμαι σχεδόν τίποτα.

Θυμάμαι μόνο, ότι με κάθε τζούρα έκοβα καινούργιο εισιτήριο
για ταξίδια σε ασπρόμαυρα τοπία και καταστάσεις.

Είδα από ψηλά τον εαυτό μου να κάνει πράγματα για τα οποία
είμαι υπερήφανος, άλλα –ευτυχώς λιγότερα- για τα οποία ντρέπομαι,
και αρκετά για τα οποία το μέλλον θα δείξει.

Έχω ακόμη, υποδόρια, σαν μια λεπτή κρυστάλλινη στρώση, την αίσθηση
ότι ήρθα σε επαφή με κάτι τόσο μέσα μου, όσο και έξω από εμένα.

Χτες αντιλήφτηκα άλλη μια διάσταση της υπογραφής μου.

BUM FEB 14

την πατήσαμε άσχημα με το όγιο των θεών, ίσως το καλύτερο πούρο που έβγαλε ποτέ ο Λάκκος
που μας άφησε χρόνους δίχως να το καταλάβουμε όταν συνέβη το μοιραίο (2014)
και το μάθαμε 2-3 χρόνια αργότερα, όταν πια άρχισε να εξαφανίζεται από παντού

είναι αργά για δάκρια Στέλλα, το ξέρω…
αλλά αυτό το πούρο κούκλα μου ήταν κάτι πολύ παραπάνω από άλλο ένα 42άρι που χάθηκε στο βωμό του κουβανού Μολώχ
πολύ περισσότερο από ένα απλό μέλος μιας εντεκάδας Coronas Grandes που σιγά-σιγά εξαφανίστηκαν
αφήνοντας σήμερα μόνο δυο καλαμιές στον κάμπο, του Κόμη και της Ινδιάνας

η έχουσα θεϊκό όνομα (και προέλευση) συγκεκριμένη δεσποσύνη της Νοσταλγίας
τυγχάνει να είναι απ’ τα λαμπρότερα δείγματα του κουβανέζικου χρυσού
που εμφανίστηκαν ποτέ στη Βουέλτα Αμπάχο και λοιπά περίχωρα της περικλεούς Πινάρ ντελ Ρίο

το ελεγειακό στικ είναι από γερμανική κούτα της χρονιάς που έλαβε χώρα η ληξιαρχική πράξη θανάτου (2014)
το des Dieux κάπου μέχρι το 2009-10 υπήρχε και στα ελληνικά ράφια, με τιμή 10,20 €
αξέχαστο μου έχει μείνει ένα 50άρι καμπινέτο χωρίς δαχτυλίδι (έως το 2005 το πούρο ήταν χωρίς band)
που είχα κάνει δώρο στον εαυτό μου στην αλλαγή του millennium από Balli Βουκουρεστίου (παρούσα η κα Μαίρη)
http://cigarsforum.gr/viewtopic.php?f=190&t=1832



το αποψινό πούρο ήταν ένα σοκ…

ξεκίνησε με πλούσια φρουτόκρεμα, μιξ από μήλο, ροδάκινο, και πεπόνι
ελαφρύ πιπέρι, σοφός κέδρος, εκχύλισμα βανίλιας, και μπισκότο ήρθαν σαν συναπάντημα στις επόμενες τζούρες
κι η ποίηση συνεχίστηκε με αρτοσκευάσματα, βότανα, καβουρδισμένο αμύγδαλο, και λίγο αλάτι στα χείλη
είχε και γαρύφαλλο, και μέλι, και δέρμα, μη σας πω σε κάποιες τζούρες και σοκολάτα γάλακτος
και στα τελειώματα έμεινα άναυδος με τις εναλλαγές που έβγαλε σε κάθε puff: κακάο, φλούδα πορτοκάλι, ζαχαρωτό…

ο καλά γερασμένος θεός ήταν σ υ γ κ λ ο ν ι σ τ ι κ ό ς
πρέπει να τον πέτυχα πάνω στο peak του ο αμαρτωλός
και μ’ έκανε να πω το δεσπότη Παναγιώτη, Παναγιώτη μου…

(το pairing είναι μια άλλη κατακόκκινη ιστορία αγάπης από μόνη της…)

χύμα γερμανικό στικ αγορασμένο τη χρονιά που καταργήθηκε (2014), κάτι που μάθαμε με αρκετή καθυστέρηση
έχω κρατήσει και την τιμή κτήσης η οποία ήταν 10,50 €

μετά από ένα νοστιμότατο pre μέσα σε φρουτώδεις ανθυπογλύκες, άνοιξε στιβαρά και πληθωρικά
προσφέροντας ένα ακόμα μαγικό performance αντάξιο του γαλάζιου παραμυθιού του

το πρώτο πιάτο είχε μαλακό κέδρο, νότες βοτάνων, μανιτάρια, και κανέλα
ύστερα άρχισαν οι γκουρμεδιές από πεπόνι, κακάο, βανίλια, και εξωτικά μπαχάρια
και το des Dieux ολοκλήρωσε μέσα σε νεφέλες από σοκολάτα, δέρματα, βρεγμένη γη, και αλατισμένα φιστίκια
σημειωτέον πως σ’ όλη τη διαδρομή είχε μια crème de la crème-βουτυράτη αίσθηση

όνομα και πράμα θεϊκό blend, βγαλμένο από τις 1000+1 νύχτες της Vuelta Abajo
ή αλλιώς η παλιά Κούβα στα καλύτερα της…