Hoyo de Monterrey Particulares

Απάντηση
Άβαταρ μέλους
suleygiannis
Moderator
Δημοσιεύσεις: 2365
Εγγραφή: Τρί Φεβ 06, 2018 7:28 pm

Hoyo de Monterrey Particulares

Δημοσίευση από suleygiannis »

Gran Corona 47 x 235

Χτες βράδυ που είχα μέρες να καπνίσω, είπα να κάνω κάτι ξεχωριστό. Λέω τι δεν έχω καπνίσει ποτέ; Μου έκλεισε το κοφίνι το μάτι. Το ανοίγω με θρησκευτική ευλάβεια και το κοιτάζω. Εντάξει εντυπωσιακό πούρο.

Εικόνα

Το κόβω προσεκτικά, ασθενικά κρύα αρώματα αλλά τραβάει όπως πρέπει. Οι πρώτες τζούρες με συνεπαίρνουν. Γάλα, καφές, ξηροί καρποί, κρέμα, παντεσπάνι, απλά υπέροχο. Αν είχε περισσότερη ένταση θα μιλούσα για ένα συγκλονιστικό πούρο. Που και που μπαίνουν στο παιχνίδι και απαλά πιπέρια.
Η καύση είναι ολόσωστη και τραβάει τέλεια. Το μπαλκόνι μυρίζει μπισκότο και ψημένο ψωμί. Το πούρο κράτησε 2 ώρες και κάτι. Προς το τέλος βάρυνε αλλά χωρίς να πικρίσει ποτέ, έγινε ξυλώδες αλλά διατήρησε και τη γλυκύτητα του. Το καταευχαριστήθηκα!
Ρε μαν ρε μπρο
Άβαταρ μέλους
Τάκης
Moderator
Δημοσιεύσεις: 8892
Εγγραφή: Σάβ Φεβ 03, 2018 10:43 am

Re: Hoyo de Monterrey Particulares

Δημοσίευση από Τάκης »

Εικόνα

κυκλοφορία των 80’s που διακόπηκε το 1987
επανήλθε σαν Limited Edition το 2000 & 2001
και πριν «χαθεί» οριστικά, κυκλοφόρησε «δοκιμαστικά» το 2002-2003
αλλά ποτέ δεν μπήκε στο regular portfolio της brand

σε όλες τις εκδόσεις, έβγαινε σε dress των 5 ατομικών κοφινιών
το χθεσινό που κάπνισα όπως φαίνεται, είναι με το παλιό δαχτυλίδι
ενώ οι λιμιτάδες είχαν αυτό της double corona

ένα Particulares από την έκδοση του 2002 λοιπόν
με το μύθο να λέει πως πρόκειται για ένα πούρο πολύ mild έως ανάλαφρο
ακόμα και «αέρας κοπανιστός»
αμ δε…

από τις πρώτες κιόλας ραφιναρισμένες νότες
του «κρύου» (λόγω μακριάς κάννης) καπνού του
κατάλαβα πως ο γίγαντας ήταν «δουλεμένος» από τα χρόνια
αφού με τη μία μου έβγαλε μια πολύ ντελικάτη γεύση από καμένη ζάχαρη
λες και κάποιος άναψε καμινέτο «καίγοντας» creme brulee

αυτή η αρωματική ταυτότητα κράτησε κάμποσο είναι η αλήθεια
αλλά στη συνέχεια η Gran Corona, περίπου εκεί που έγινε Julieta No 2
άρχισε να ξυπνάει και να βγάζει κι άλλα κόλπα

πρώτα ένα πολύ απαλό ξυλώδες vintage στοιχείο
εμποτισμένο από τα χρόνια με κάτι γλυκό, όπως το άρωμα που έχει η νοσταλγία
ενώ στη συνέχεια, εμφάνισε και μια floral πινελιά
όχι όμως στο σύνηθες ξερό χορτάρι των Όγιο, αλλά σε κάτι «χλοερό»
που με τις πράσινες (αλλά όχι φάλτσες) νότες του, έδωσε μια χρωματική ποικιλία

κι εκεί ακριβώς, μύρισε φούρνος
βγάζοντας μυρουδιές από ψημένο ψωμί, παξιμάδι και γλυκά κουλουράκια
και στο τέλος, το κερασάκι του Jose Gener
ήταν μια πολύ νόστιμη μυρωδάτη νότα από βανίλια
συμπληρώνοντας ένα προφίλ που έφερνε αρκετά σε ένα vintage le hoyo des dieux

και καθώς προχώρησα λίγο το τελευταίο τρίτο
το πούρο τσαμπουκάλεψε, κερδίζοντας σε σώμα και ένταση
κρατώντας το γλυκό χαρακτήρα και ισορροπώντας τέλεια
δίχως να κλωτσήσει ή να πικρίσει
αντίθετα, έβγαλε πιο έντονες και πιο ανάγλυφες όλες του τις γεύσεις
φυσικά, το κάπνισα μέχρι τελευταίας ρανίδας…
papa was a rolling stone...
Απάντηση

Επιστροφή στο “Hoyo de Monterrey”