Hoyo de Monterrey Le Hoyo du Dauphin

[Τάκης]

Laguito No.2, 152 x 38
1969 release, discontinued 2003
no bands, slb 25, slb 50

VC2 NISU

Mια φορά κι έναν καιρό στα παλιά τα χρόνια, είχε και η Hoyo το δικό της laguito no.2
ένα αρχοντικό, κομψό και ντελικάτο πριγκιπόπουλο
(είχε κι έναν δίδυμο αδερφό με το περίεργο όνομα “Odeon” που χάθηκε νωρίς)
που τίποτε δεν είχε να ζηλέψει από τους γαλαζοαίματους γόνους των βασιλικών οίκων Montecristo και Cohiba
αλλά κι απ' τους κληρονόμους των υπόλοιπων αριστοκρατικών οικογενειών
των Siboney, των Diplomaticos, των Vegueros
ακόμα κι απ' τα δυο λευκοντυμένα λυγερόκορμα αρχοντόπουλα του παράξενου Ουκρανού
που αγάπησε πολύ το Νησί μας, αλλά έφυγε τόσο γρήγορα

Tο παλικάρι μας δεν παντρεύτηκε ποτέ
τα χρόνια περνούσαν δίχως να βάζει στο χέρι του το χρυσό δαχτυλίδι του ζυγού
σύμβολο όρκων αιώνιας αγάπης, αλλά και συφερτικής παντρειάς
γιατί ποτέ δεν ήθελε να μπει στην ομάδα των εκκολαπτόμενων διαδόχων
όσο κι αν το όνομα του σήμαινε το ακριβώς αντίθετο

Tον τραβούσε η γοητεία αλλά και η μοναξιά της περιπέτειας, κι έτσι έζησε για πολλά χρόνια
άλλοτε κυνηγώντας μονάχος το ουράνιο τόξο
κι άλλοτε, πίνοντας και γλεντώντας για μερόνυχτα με τους συντρόφους του
σαν επέστρεφε ξαφνικά ένα δειλινό από τα ταξίδια του

Aυτούς, τους άφηνε πάντα πίσω να τον περιμένουν
χαμένους για χρόνια στις 25, άλλοι λένε 50, ξύλινες καλύβες
που βρίσκονταν κάπου μέσα σ' ένα ξέφωτο του μεγάλου Δάσους
δίχως κανείς να βρήκε ποτέ, το μαγεμένο μονοπάτι που οδηγούσε εκεί...

Ένας λεπτεπίλεπτος, αλλά και αρκετά πικάντικος μίσχος φίλοι μου
που κάποτε άνθισε στα ανέμελα, τα ξεχωριστά, τα απροσδόκητα χρόνια
κι ήρθε σήμερα απ' τα παλιά, με γενναιόκαρδη διάθεση
να μου χαρίσει κάτι απ' τη συγκίνηση και το πάθος της νιότης του

Ξεκίνησε με μια πιπεράτη έκπληξη στην αρχή
και μια αλμύρα να πασπαλίζει φρεσκοψημένα καρύδια και αμύγδαλα
σύντομα όμως πιπέρι & αλάτι έκαναν στην άκρη
δίνοντας τη θέση τους σε αρωματικά ξύλα και πινελιές από δέρμα

Ώσπου σιγά-σιγά αποκαλύφθηκε μια υπέροχη κρεμώδης υφή
με μικρά ξεσπάσματα γλυκύτητας από ένα θεϊκό νέκταρ, κάτι σαν ρούμι με μέλι
μαζί με λίγη σοκολάτα, καραμέλα, και πολύ-πολύ βανίλια

Κάπου στο βάθος ακούστηκε κι ένα sol minor, από ένα ελαφρύ τσάι με λεμόνι
με λίγη μέντα να αιωρείται σαν υποψία στην επίγευση
όπως συμβαίνει άλλωστε σε κάθε vintage που σέβεται τον εαυτό του
ένα ποίημα φίλοι μου, ένα όνειρο! έρωτας με την πρώτη ματιά, ειδικά για όποιον αγαπά τα paneteloειδή

bésame, bésame mucho, como si fuera esta noche la última vez…

[Tournesol]

Το τελευταίο μιας πεντάδας από μια κούτα που είχαμε βρει με γάντζο σε ένα πολύ περίεργο μέρος.
Καταπληκτικό φορματ και φανταστικά κρύα αρώματα με κακάο και σταφίδα.
Το πρώτο μισό ήταν μέσα στο κακάο, τη μόκα και τα παλαιωμένα ξύλα και μυρωδιές που βγαίνουν από παλιό σεντούκι.
Το δεύτερο μισό πάλι ήταν εντελώς διαφορετικό, με δέρματα, κίτρο, ξύσμα λεμονιού, κέδρο και γκρέιπφρουτ και νότες καραμέλας προς το τέλος.
Τι να πει κανείς, νοσταλγικό, υπέροχο, καταργημένο πούρο που δεν θα ξαναδούμε…

[Svensk]

Το τελευταίο μιας πεντάδας από μια κούτα που είχαμε βρει με γάντζο σε ένα πολύ περίεργο μέρος.

Ποιο μερος βρε Γιάννη; Η φαντασία μου κάνει τούμπες!

[Junior]

LCD Alexandros

38, 42, 33, 40, 42: Le Hoyo du Dauphin , Le Hoyo des Dieux, Le Hoyo du Gurmet, Le Hoyo du Prince, Le Hoyo du Roi
54, 56: Le Hoyo de San Juan, Le Hoyo de Rio Seco

και μόνο από το πογκρόμ που συντελέστηκε στη Le Hoyo line του Λάκκου με τη διαγραφή των πέντε πρώτων
την οποία ακολούθησε η είσοδος των δύο λιπώδους φύσης νέων «αντικαταστατών»
μπορεί κανείς να αντιληφθεί το γίγνεσθαι της νέας πραγματικότητας του κουβανέζικου πούρου

τα San Juan και Rio Seco έχουν βέβαια τόση σχέση με τα υπόλοιπα, όσο και μια ραπτομηχανή με ένα βιολοντσέλο
και πάλι καλά δηλαδή που ως τώρα έχουν γλυτώσει du Maire και du Depute…



το λαγίτο νούμερο δύο που με κέρασε ο Αλέξανδρος είναι λάφυρο από εκείνο το ιστορικό ταξίδι στο νησί της Αφροδίτης
θυμάμαι ακόμα τον ενθουσιασμό του: «ρε σεις, δεν μπορείτε να φανταστείτε ΤΙ βρήκα!!!…»

η μνήμη μου πάει ακόμα πιο πίσω, σ’ ένα βράδυ αρκετά χρόνια πριν στο σπίτι του χορηγού μου
όταν είχα κεράσει από ένα «εγγλέζικο» Dauphin τον ίδιο και τον τρίτο της παρέας
και πέσανε κι οι δυο σε έκσταση άδοντας εν χορώ το «τι μου κάνεις μάνα μου»

η εικοσαετής Panetela (OCT 01) έχει condition που άνετα μπορεί να χαρακτηριστεί ως «τέλειο»
το κορμάκι της δεν μυρίζει κάτι ιδιαίτερο, χούι συνηθισμένο για τις Πηνελόπες που περιμένουν χρόνια
αντίθετα ο εσωτερικός της κόσμος στα κρύα puffs αποκαλύπτει έναν ευώδη «στο βάθος κήπο»
γεμάτο μυστικά από παλιά σεντούκια, κιτρινισμένα βιβλία, και μια βοτανική έκθεση με 1000+1 μαντζούνια

ξεκινάει το τελευταίο της ταξίδι με γλυκά μπαχαρικά, παλαιικά ξύλα, και ένα έξτρα αλατισμένο αμύγδαλο
στο υπόβαθρο ακούγονται τσάι, μέντα, και ξύλο κανέλας, με ένα αρκετά έντονο μαυροπίπερο να κάνει κέντες



στη συνέχεια από το καπέλο του μάγου βγαίνουν μεγαλοφυείς αντιστικτικές αλχημείες από μέλι και λεμόνι
με τη σοκολάτα να κάνει κάπου στη μέση της διαδρομής μια μεγαλοπρεπή είσοδο

το σώμα του μικρού αστρόπλοιου είναι στον ουρανό κι εγώ στα σύννεφα
νεραϊδούλες κουβαλάνε στα φτερά τους κακάο, ψωμί, και εξωτικά φρούτα



στα τελειώματα το τσίλι δυναμώνει και καταφθάνουν καινούργια αρωματικά φορτία
από δέρματα, βανίλια, καβουρδισμένα καρύδια, και μια crème de crème που σταλάζει σοφία και πάθος

όχι, δεν υπάρχουν αυτά τα καπνά, η Κούβα όπως όλα σε τούτο τον μάταιο κόσμο έχουν αλλάξει
τίποτα δεν είναι πια το ίδιο κι οι hidalgos πρέπει να χαρτογραφήσουμε ξανά το δρόμο για το El Dorado
με μπούσουλα αυτά τα μουσειακά μαραφέτια – τελευταίους των Μοϊκανών του ατόφιου κουβανέζικου καφέ χρυσού

το απόγευμα πλημμύρισε νοσταλγία κι η ψυχή μου αστρόσκονη
y un hada lo envidia y le hace magia / y le roba el corazón / alleluia! otro que no quiere

El Gancho amigo με ταξίδεψες, muchas gracias!

[alexandros]

δεν υπαρχει ογιο με pig tail ελεγε μια ψυχη καποτε μεχρι που του εσκασα την κουτα μπροστα του ...
και μετα παραμιλαγε οταν δοκιμασε το πουρο "που δεν υπαρχει" ...

RE(U?εχει ξεβαψει) OCT 01
αστροπλοιο αλλης εποχης, γεματο νοσταλγια και νευρα με τους μ@λακες μανδαρινους για τις διαγραφες τους ...
αυτο και το γκουρμε με ζορισαν με τις διαγραφες τους ...

ξερεις ποσο χαιρομαι που σου αρεσε, αν και το ειχα σιγουρακι