H. Upmann Magnum 46
Δημοσιεύτηκε: Παρ Φεβ 16, 2018 10:03 am
Corona Gorda 143 x 46
slb 25, c/p 5 x 3 a/t (released 2009)
slb 50 (discontinued 2012), c/p 5 x 3 ((discontinued 2009)
no bands before 2005
ένα πούρο που τα τελευταία δύο-τρία χρόνια έχουν αραιώσει αρκετά οι παρέες μας μιας
και δεν ήταν λίγες οι φορές που με απογοήτευσε
πολλές φορές βέβαια φταίνε και οι συγκυρίες γι’ αυτό, π.χ. 2-3 μέτριες κούτες στο καπάκι
αλλά σίγουρα σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, παύει να είναι σύμπτωση
έτσι λοιπόν, μετά από κάμποσο καιρό μου ήρθε να εστιάσω ξανά στην Corona Gorda του τραπεζίτη
φουμάροντας δυο μάγκνουμ από διαφορετικές εποχές γεμάτος περιέργεια για τη διαγωγή και τη συμπεριφορά τους στο σήμερα
εφτά και έντεκα χρόνια αντίστοιχα μετά το πακετάρισμα τους στο Νησί
το μακρινό πλέον χειμώνα του 2009 το πρώτο, και την ακόμα πιο «θαμπή» άνοιξη του 2005 το δεύτερο
είναι γνωστό άλλωστε, πως όπως συμβαίνει και με τα περισσότερα Upmann, το Magnum 46 θέλει το χρόνο του
ιδού…
ESP DIC 09 Vs AVH ABR 05
ESP DIC 09
έχει ένα πολύ απαλό-αδιευκρίνιστο pre στα όρια του «τίποτα»
και ξεκινάει άτσαλα με μπόλικα ξύλα και αρκετά επιθετική, σχεδόν harsh διάθεση (!)
περιμένω υπομονετικά, και μετά από κάμποσα puff αρχίζει να εσπρεσιάζει
και μάλιστα με πολύ κρέμα στο πάνω μέρος του φλιτζανιού
με τα ξύλα να γλυκαίνουν και τα πρώτα μπαχάρια να δίνουν έναν ωραίο πικάντικο τόνο
σιγά-σιγά αρχίζει να παίρνει μπροστά και να δουλεύει μια μπίτερ σοκολάτα με λίγο λευκό πιπέρι και δέρμα για παρέα
ενώ όσο περνάει η ώρα οι καφέδες βαθαίνουν, σκουραίνουν και νοστιμίζουν, αποκτώντας και μια ελαφριά γαλακτώδη υφή
λίγο πριν τη μέση έχει μεστώσει και βγάζει πολύ ζουμί
η κρέμα γάλακτος κρατάει το βασικό ρόλο με ένα μπισκότο-βανίλια να δημιουργεί υποψίες για κάτι «μεγάλο»
και κάποιες τζούρες να βγάζουν κάτι ωραία όξινο, πιο πολύ σε λεμόνι παρά σε πορτοκάλι
κι ύστερα, αφήνεται ολοκληρωτικά και ασύστολα στη δίνη της διαφθοράς
με σταυροβελονιές από μαλακά ξύλα, άχυρο, ψωμί, μόκα και αμυγδαλοκάρυδα
τους καφέδες του να «ακούγονται» από ένα χιλιόμετρο, και μια ευχάριστη αλμύρα να κάνει το πιάτο ακόμα πιο νόστιμο
ναι, μεγάλο πούρο, τόσο που δεν το περίμενα είναι αλήθεια
γεμάτο, ισορροπημένο, γεμάτο εκπλήξεις και εναλλαγές (έχω την κούτα φυλαγμένη στα αμπάρια τουλάχιστον πέντε χρόνια)
σίγουρα το καλύτερο 46άρι που έχω φουμάρει εδώ και πολύ καιρό…
AVH ABR 05
το δεκατριάχρονο 46άρι έχει πολύ ωραίο pre με ξερά χόρτα, κανέλα, και κάτι στο βάθος να σοκολατίζει
ανοίγει με μαλακά ξύλα και μια βοτανική χροιά που λειτουργούν σαν βάση
για να αναπτύξει έναν περίτεχνο και ισορροπημένο καμβά στην πορεία που καλοδέχομαι στα όρια μεταξύ έκπληξης και εκστασιασμού
πότε εσπρέσο, πότε κακάο, πότε κρέμα, και μια σταθερή φρουτώδης αίσθηση
παρέα με μπόλικα ξηροκάρπια ανακατεμένα με σκούρους μυρωδάτους καφέδες
στη δεύτερη στροφή πάει να βαρύνει, με γη και ξύλα να έρχονται στην επιφάνεια, αλλά είναι κάτι που ευτυχώς κρατάει για λίγο
κι η χοντρή αποκτά πάλι λεπτεπίλεπτο & τσιριμπόμ χαρακτήρα βγάζοντας συνέχεια από το καπέλο λαγουδάκια
γίνεται αφροκρεμώδης και φρουτένια, με ολόκληρες χούφτες από καβουρδισμένα αμύγδαλα
και το τρίο μπελκάντο καφέ-κακάο-σοκολάτα να άδει άριες
ένα ελαφρώς dry-όξινο στοιχείο να μπλέκει απίθανα με φουντούκια και δέρματα
κι από κάτω να χορεύουν μαινάδες οι κανέλες και τα μαλακά πιπέρια με σεγόντο μαντζούνια, μελόψωμα και γλυκόριζες
κι εκείνοι οι καφέδες… αχ να μπορούσα να τους πιω! αληθινό πανηγύρι
ναι, μιλάμε για μεγάλη «ήττα», Long live the King γμτ! ξανά, και σε déjà vu…
συμπεράσματα:
μηδένα προ του τέλους μακάριζε, (για την ακρίβεια κακάριζε)
με το σπαθί της η corona gorda των Upmann κέρδισε ξανά το σεβασμό και την εκτίμηση μου
και μάλιστα εις διπλούν, και με διάθεση ολίγον προκατειλημμένη
άρα-μάρα-κουκουνάρα, μην εμπιστεύεσαι αλλά και μη φοβού τους Κουβανούς
ό,τι σου παίρνουν από ένα πούρο κάποιες φορές, μπορεί να στο δώσουν επί εκατό
κι εσύ να κάθεσαι να αναρωτιέσαι μετά αν έχουν γωνία τα δίφραγκα
τρανό παράδειγμα, αυτά τα δύο Ελντοραντικά 46άρια που κάπνισα
μετά από μια, (αρκετά μεγάλη είν’ αλήθεια) αρμαθιά από χυλόπιτες
για την ιστορία, αν βαθμολογούσα θα κέρδιζε το παλιό…