cigarsforum.gr

ελάτε να κάνουμε μια διαφορετική ψηφοφορία αυτή τη φορά, ουδόλως άσχετη με το αντικείμενο μας
αφού συχνά ένα καλό γεύμα ή δείπνο εκτός από το ότι τυπικά προετοιμάζει – μαρινάρει τον ουρανίσκο
λειτουργεί και ως αφροδισιακό του γαλάζιου καπνού, ενισχύοντας σημαντικά την επιθυμία για μια καθ’ όλα αντάξια φούμα

απ’ όλα έχει ο μπαξές:
Chinese, French, Italian, Japanese, Indian, Mexican, Spanish, Thai, Greek, Vietnamese, Turkish, Molecular, Other




ψηφίζουμε τις τέσσερις από τις δεκατρείς κουζίνες που μας αρέσουν περισσότερο
λήξη της ψηφοφορίας Κυριακή 17 Μαΐου



bon appetit!

Γεια και χαρά

Μόνο που σκέφτομαι πιάτα και κουζίνες... εε, με πιάνει μια λιγούρα !
Όλες οι χώρες έχουν ενδιαφέροντα πιάτα, ως εξαιρετικά
και επιμέρους λιγουρεύομαι αρκετά κάποιες στιγμές, ακόμη και τα καυτερά της Ινδίας !

Έχουμε και λέμε:
Στη τέταρτη θέση βάζω την Ιταλική
ακολουθεί στη τρίτη τη Γαλλική
δεύτερη την Ελληνική*

Και πρώτη τη Κρητική (Άλλη)
Δε μπορώ να ψηφίσω κάτι άλλο, δεν υπάρχει κάτι άλλο με καταλαβαίνεται ε;
Πως μπορώ να αντισταθώ στο τσιγαριαστό, στη στάκα, στα καλτσουνάκια με σπανάκι & μυζήθρα,
στο κρητικό πιλάφι, στο αντικριστό, στο κατσικάκι με σταμναγκάθι, στη σφακιανή πίτα,
και τόσα άλλα... τι να πρωτογράψω ;



* χούφταλο να είμαι και να μου το έχει απαγορεύσει ο γιατρός το σουβλάκι, θα έπαιρνα ένα
και θα το τσάκιζα σε κάποιο παγκάκι χωρίς σκέψη

εννοείται με τη μασέλα... και μετά θα άναβα και ένα πουράκι

Ωραία ψηφοφορία, πολύ ωραία!

Λοιπόν,
1. Ελληνική, με αυτήν μεγαλώσαμε και είμαστε συναισθηματικά κοντά.
2. Ιταλικη, για τα πάντα της και τα γλυκά της.
3. Μεξικάνικη όχι τόσο για τα καυτερά της, αλλά για τα κρέατά της, ειδικά κοντά στο Tex-Mex. (Ποιοί θυμάστε το κορυφαίο του είδους, Buffalo Bill στη Γλυφάδα; )
4. Άλλο: Αργεντίνικη για τις αδιανόητες μπριζόλες της!

[1] Ελληνική
[2] Ιταλική
[3] Τουρκική
[4] Ινδική

Αν ήταν εφικτό θα έβαζα την Ιταλική κουζίνα στην ίδια θέση με την Ελληνική. Μου αρέσουν και τιμώ εξ ίσου και τις δύο. Τρίτη επιλογή η Τουρκική, που έχει επηρεάσει και την Ελληνική, κατα ένα μεγάλο βαθμό. Κάθε φορά που έχω την τύχη να επισκεφτώ Τουρκικό εστιατόριο στο ΗΒ, όλες οι γεύσεις μου θυμίζουν Ελλάδα. Τέταρτη σίγουρα η Ινδική και αυτή διότι λόγω χώρας παραμονής την έχω δοκιμάσει εκτενέστατα.

Αν μπορούσα να προσθέσω άλλη μία, θα ψήφιζα την Περσική. Παρόμοια με την Τουρκική θα έλεγε κανείς, βέβαια τα stews που φτιάχνουν οι Πέρσες είναι εξαιρετικά. Βέβαια έχουν την συνήθεια (καλή για αυτούς) να βάζουν σαφράν στα πάντα .

Καλή όρεξη

ευχαριστώ Λευτέρη, Κωνσταντίνο και Θάνο για τις πρώτες ψήφους-προτιμήσεις τους
ελάτε κι εσείς, καθίστε αναπαυτικά στο multi ethnic restaurant μας κι απολαύστε το απεριτίφ σας
κι όταν είστε έτοιμοι, μπορείτε να μας δηλώσετε τις επιλογές σας

Αυτή κι αν είναι δύσκολη ψηφοφορία...
Οπότε θα πω μία βασική αρχή: Δεν έχεις πάει σε κάποια χώρα; Ε δεν έχεις γευτεί την κουζίνα της.
Κι αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο. Το ιταλικό, το κινέζικο ή οτιδήποτε άλλο που τρώμε εδώ δεν έχει καμία σχέση με ότι τρώνε σε αυτές τις χώρες..
Όλα προσαρμόζονται στις ανάγκες και στις γεύσεις της χώρας που είμαστε. Εκτός αν ο Ιταλός βάζει κρέμα γάλακτος στην καρμπονάρα ή έχει αφράτη ζύμη στην πίτσα... Για να μην τρελαθούμε εντελώς δηλαδή... Ή μήπως ο Ιταλός σουρώνει τα μακαρόνια και τους ρίχνει βούτυρο;; Αυτά είναι εξελληνισμοί...
Το πιο ωραίο φαγητό που έχω γευτεί είναι το ceviche. Επειδή όμως δεν έχω πάει στο Περού δεν ψηφίζω περουβιανή κουζίνα... Κινέζικο παραγγέλνω αλλά από ότι έχω μάθει αυτό που λέμε κινέζικο στην Ελλάδα είναι καντονέζικο. Εξάλλου η Κίνα είναι αχανής χώρα και έχει άπειρες κουζίνες. δε θα την ψηφίσω..
Η ελληνική κουζίνα (που συμπεριλαμβάνει την κρητική Λευτέρη) μου αρέσει φυσικά.
Από εκεί και πέρα μου αρέσει η γαλλική κουζίνα. Εξάλλου, όλες σχεδόν οι τεχνικές μαγειρικής είναι γαλλικές, μας αρέσει δε μας αρέσει... Μου αρέσει η ιταλική κουζίνα πολύ. Ωραία φρέσκα ravioli δεν έχω καταφέρει να φάω πουθενά αλλού... η τούρκικη κουζίνα φυσικά είναι πολύ καλή και αρκετά κοντά στις γεύσεις μας. Έχουν κάποια αδιανόητα κεμπαπ καμία σχέση με αυτά που φτιάχνουμε εδώ...
Από τις κουζίνες που δεν υπάρχουν στη λίστα είναι η αραβική. Έχω πάει σε δύο χώρες αραβικές και έχω φάει καταπληκτικά.
Οπότε από ελληνική, τούρκικη, αραβική, ιταλική και γαλλική πρέπει να διαλέξω 4 και είναι πολύ δύσκολο να αφήσω κάποια απέξω...
Θα αφήσω την ελληνική, γιατί θεωρώ ότι δεν είμαι αντικειμενικός για να την ψηφίσω...

ευχαριστώ και τον αρχηγό
Γιάννη συμφωνούμε επί της αρχής, ότι δηλαδή τα πούρα είναι πιο νόστιμα στην Κούβα
σίγουρα όμως δεν ισχύει ως απαρέγκλιτος κανόνας το "αυτό που τρώμε εδώ δεν έχει καμία σχέση με ότι τρώνε σε αυτές τις χώρες"

υπάρχουν αρκετές εξαιρέσεις - και μάλιστα εμφατικές, σε αρκετά γεωγραφικά μήκη και πλάτη
για παράδειγμα, σίγουρα μπορείς να απολαύσεις ένα αυθεντικό - ας πούμε - ιταλικό menu
μαγειρεμένο με απόλυτη πιστότητα σ' ένα καλό restaurant - πάλι ας πούμε - στη Ν. Υόρκη

σημείωση:
κάποιος έχει ψηφίσει την τετράδα: γαλλική-ιταλική-γιαπωνέζικη-μεξικάνικη κουζίνα, χωρίς να το δηλώσει στο thread
τον καλώ να το κάνει γιατί κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στους κανόνες όλων των poll μας

1) Ελληνική
2) Ιταλική
3) Τούρκικη
4) Γιαπωνέζικη

Ελληνική κουζίνα που μ'αυτήν μεγαλώσαμε. Με ευρεία χρήση προϊόντων και επιρροές από τις γειτονικές χώρες. Μια εξ αυτής και η Τούρκικη που έχει κοινές γεύσεις και τεχνικές ως ένα βαθμό χωρίς να ταυτίζονται. Η Ιταλική είναι από τις αγαπημένες μου, είμαι "μακαρονάς" και λάτρης των τυριών της. Η Τούρκικη εξίσου αγαπημένη, με αποκορύφωμα τον Μπακλαβά Είναι το αγαπημένο μου γλυκό και το τιμώ, αρκετά συχνά. Τέλος η Γιαπωνέζικη που δεν μόνο είναι το πασίγνωστο σούσι αλλά βρίθει σε ποικιλία και τεχνικές. Εξαιρετικά νόστιμη...και φυσικά όπως και οι προαναφερόμενες σηκώνουν άνετα μια πουράκλα.

Στάλθηκε από το FRD-L09 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Ελληνική
Πλούσια μέσα στην απλότητα των υλικών και των συνταγών της, δε χρειάζεται πολλά-πολλά, μόνο ν’ αγαπάς την ελληνική φύση και, βέβαια, το ‘μεράκι’ αυτού που έβαλε το χέρι του να ετοιμαστούν τα εδέσματα.
Ιταλική
Μια λέξη για μένα αρκεί, pasta
Τουρκική
Το πώς παντρεύεται η μεσόγειος με την Ανατολή, τα απλά υλικά συνδυάζονται με τα ‘μπαχάρια’, τα μάτια πια δύσκολα μπορούν να σε προϊδεάσουν, ώρα για την οσμή, τη γεύση, ακόμα και την ακοή (αν σερβιριστούν τα πιάτα απ’ευθείας από τη φωτιά) να οδηγήσουν το γευστικό ταξίδι πολλών χιλιομέτρων
Ταϊλανδέζικη (δεν έχω επισκεφθεί τη χώρα)
Σούπες, γλυκόξινες γεύσεις, με μπαχαρικά ή και χωρίς, τηγανητό ρύζι, καυτερά στο μέτρο που ταιριάζει, υλικά ‘εξωτικά’ για ένα Ελληνόπουλο και συνάμα ενδιαφέροντα για τον πολίτη του κόσμου

Ελληνική, διότι με αυτήν μεγάλωσα. Ήταν κάτι για το οποίο ήμουν περήφανος όταν μικρός η έφηβος στη Σουηδία, έφερνα φίλους και φιλες στο σπίτι και πάθαιναν πλάκα με τα φαγητά της μάνας μου.

Ισπανική, λόγω της λατρεμένης μου παεγιας.

Ιταλική, λόγω πάστας που μαγειρεύω συχνότατα.

Γοαπωνεζικη. Λατρεύω το σούσι κ μου λείπει πολύ, εδώ στη μέση γη.