Σελίδα 1 από 6

Short Novel: Ποιος σκότωσε τον Άγιο Βασίλη Vol.2

Δημοσιεύτηκε: Τρί Δεκ 01, 2020 6:44 am
από Τάκης
Εικόνα

έξι χρόνια μετά, το επιτυχημένο blockbuster επιστρέφει
μαζί του κι ο δολοφόνος, το θύμα, οι ύποπτοι, κι οι ανύποπτοι
σε διαφορετικό χρόνο και σκηνικό αυτή τη φορά αλλά στην ίδια ατμοσφαιρική διάσταση

ελάτε να φτιάξουμε μαζί μια χριστουγεννιάτικη cigar-noir ιστορία σε συνέχειες από 1 έως 31 Δεκεμβρίου
μπορείτε να πάρετε όλοι μέρος, συνεχίζοντας κάθε φορά την αφήγηση από εκεί που την άφησε ο προηγούμενος σας
γράφοντας κάθε φορά από μία πρόταση μέχρι ολόκληρο κεφάλαιο, (το κείμενο σας θα τελειώνει με τελεία (.)
καθένας μπορεί να γράψει όσες φορές θέλει, αρκεί να παρεμβάλλεται τουλάχιστον ένα post από άλλο μέλος

ο επίλογος της νουβέλας θα γραφτεί παραμονή πρωτοχρονιάς στις 12:00 το μεσημέρι
από το μέλος που θα γράψει το τελευταίο post και τη λέξη «ΤΕΛΟΣ»

βάλτε ποτό, ανάψτε πούρο, κι ελάτε να μαζί να ταξιδέψουμε στη σφαίρα της φαντασίας και του μυστηρίου…

Εικόνα

Re: Ποιος σκότωσε τον Άγιο Βασίλη Vol.2

Δημοσιεύτηκε: Τρί Δεκ 01, 2020 6:49 am
από Τάκης
Εικόνα

ένα σπάνιο Montecristo κι ένας φόνος...

Αθήνα 31 Δεκεμβρίου 1999

Εκείνη η παραμονή πρωτοχρονιάς έμοιαζε διαφορετική από τις άλλες.
Και πώς να μην ήταν, σε λίγες ώρες άλλαζε όχι μόνο ο χρόνος αλλά κι ένας ολόκληρος αιώνας, με τον γέρο-εικοστό να παραδίδει τη σκυτάλη στο νεανία εικοστό πρώτο πλήρης καταστροφών και θριάμβων.
Κατά τα άλλα, η Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου του Σωτηρίου έτους 1999 ήταν άλλη μια μέρα στη δουλειά για τον επιθεωρητή Επίκουρο Παρταγίδη. Το κινητό του που χτύπησε ακριβώς 09:13 το πρωί, τον βρήκε στη Βουκουρεστίου, την ώρα που έκανε πρωτοχρονιάτικο δώρο στον εαυτό του μια κούτα Montecristo No.7 την αγαπημένη του μακριά λεπτή πανετέλα, που τα ζωντόβολα της Χαμπάνος Ες-Έι είχαν καταργήσει απροσδόκητα τον προηγούμενο χρόνο.
Στη γραμμή ήταν η βραχνή φωνή της Βιργινίας Δεκαβάλα, ελεύθερης από πεποίθηση σαρανταπεντάρας υπαστυνόμου που φορούσε ζαρτιέρες μέχρι και στις παρελάσεις κι η περδικούλα της πετούσε ακόμα φωτιές και λάβρες. Μετά από ένα αυστηρά υπηρεσιακό «καλημέρα και χρόνια πολλά κ. επιθεωρητά» που ακούστηκε σαν να έκρυβε κάποιο παρασκήνιο, τον πληροφόρησε πως υπήρχε πτώμα και υπόθεση.
Το ενδιαφέρον της σκηνής βρισκόταν στο ότι ο νεκρός ήταν ντυμένος Άγιος Βασίλης κι ότι στα χέρια του κρατούσε έναν σάκο με ξύλινα παιχνίδια, ανάμεσα στα οποία βρέθηκαν τρία κοφίνια κουλέμπρες παρταγάς με έξι κομμένα αυτιά τοποθετημένα ανά ζευγάρι σε κάθε κοφίνι. Όλα αυτά μερικές εκατοντάδες μέτρα πιο κάτω, στο δωμάτιο 367 του ξενοδοχείου Stanley στην πλατεία Καραϊσκάκη απέναντι από το Περοκέ.

«Πείτε μου ότι θα πληρώσετε σε ευρώ κύριε επιθεωρητά, άκουσα πως άρχισαν να κυκλοφορούν στην αγορά, αλλά δεν έχω δει κανένα ακόμα» είπε με έντεχνη κοκεταρία η απαστράπτουσα κ. Μπαλή δείχνοντας τα κατάλευκα δόντια της.
«Προς το παρόν ελληνικές δραχμές για τις Αβάνες μου κυρία Μαίρη» απάντησε ανταποδίδοντας το χαμόγελο ο Επίκουρος, κι αφού ευχήθηκε ολοψύχως καλό millennium στη μαθητεύσασα παρά Zino εξέχουσα tobacconist (*) κατευθύνθηκε προς την έξοδο.
«Διάβολε, 257.000 δραχμές! τα χρυσοπλήρωσα!!» είπε μέσα του βγαίνοντας, μάλλον απλά για να το πει.

Μπήκε σ’ ένα ταξί και κατηφόρισε την Πανεπιστημίου. Αν και νωρίς ακόμα, οι δρόμοι ήταν γεμάτοι κόσμο που έτρεχε να τελειώσει τις τελευταίες δουλειές της τελευταίας μέρας του τελευταίου χρόνου του αιώνα. Η ατμόσφαιρα ήταν φουλ εορταστική, κάτι που μύριζες στον αέρα στον οποίο πλανιόταν μια προσμονή στα όρια της αποκάλυψης για όσα θα έφερνε η νέα χιλιετία.
Το ραδιόφωνο με φουλ subwoofer έπαιζε στη διαπασών το «ασανσέρ» του Βαλάντη καθώς έστριψαν στην Ομόνοια για να μπουν Αγίου Κωνσταντίνου που προχωρούσε σημειωτόν. Κάτι που συνετέλεσε δραματικά στο να χρειαστούν ένα ολόκληρο τέταρτο μέχρι να διανύσουν τις λίγες εκατοντάδες μέτρα που έμεναν ως το Stanley, χρόνο που ο σαρανταπεντάρης επιθεωρητής πρόσφερε στο μικρό παιδί μέσα του αφήνοντας το να χαθεί για λίγο στα πολύχρωμα λαμπιόνια και τις γιορτινές βιτρίνες των καταστημάτων.

Φτάνοντας στο ξενοδοχείο, παρκαρισμένο πίσω από ένα λουξ πούλμαν ήταν το εκατό, με το αναμμένο του καρούμπαλο να διαχέει στο φως της μέρας αδύναμες μπλε και κόκκινες δέσμες. Ένας μπάτσος με στολή και κοιλιά οχτώ μηνών πλησίασε αναγνωρίζοντας τον Παρταγίδη.
«Είναι η σήμανση και το εγκληματολογικό πάνω κ. επιθεωρητά, έχει έλθει κι ο ιατροδικαστής» είπε με λεκιασμένη απ’ το τσιγάρο φωνή.
Ο Επίκουρος μπήκε στο εσωτερικό του ξενοδοχείου από την κυλιόμενη πόρτα και μ’ ένα νεύμα χαιρέτισε τους δύο ρεσεψιονίστ δείχνοντας την ταυτότητα του.
«Τρίτος όροφος αστυνόμε, δωμάτιο 367. Θα σας οδηγήσει ένας γκρουμ πάνω» του είπε ο ένας απ’ τους δύο, με λαδωμένο μαλλί, σκούρα επιδερμίδα και τσιγκούνικο μπόι, που το κεφάλι του ίσα που ξεπερνούσε το ύψος του γκισέ.
Ακολουθώντας τον γκρουμ χάζεψε για λίγο ένα γκρουπ κατάξανθες νεαρές καλλονές - σκανδιναβές εκατό τοις εκατό - που ετοιμάζονταν για τουρ στα αξιοθέατα με το πούλμαν που περίμενε έξω.
«Από Νορβηγία κυρ αστυνόμε» ψιθύρισε συνομωτικά ο γκρουμ που φορούσε στολή στρατάρχη του τέταρτου ράιχ.

Στάθηκαν περιμένοντας το ασανσέρ, όταν ο επιθεωρητής άρχισε να έχει την ισχυρή αίσθηση πως κάτι παράξενο συμβαίνει με το αγόρι, χωρίς να μπορεί να το προσδιορίσει. Θα στοιχημάτιζε μάλιστα πως για μια αδιόρατη στιγμή είδε τα μάτια του να γίνονται κατακόκκινα κι ύστερα με αστραπιαία ταχύτητα να αλλάζουν σε αστραφτερό μπλε.
Η πόρτα άνοιξε μπροστά τους και το αγόρι - στρατάρχης πάτησε το «3» την ώρα που το μυαλό του Παρταγίδη προσπαθούσε να χωρίσει αίσθηση και παραίσθηση. Ένα δευτερόλεπτο μετά, συνειδητοποίησε πως κατέβαιναν αντί να ανεβαίνουν. Πριν προλάβει όμως να πει ή να κάνει κάτι, ένιωσε τα μέλη του να παραλύουν και μια όμορφη ζεστασιά να τυλίγει το κεφάλι του κι ολόκληρο το σύμπαν. Το τελευταίο πράγμα που είδε πριν κοιμηθεί βαθιά, ήταν η σύριγγα στο χέρι του γκρουμ. Λεπτή σαν τρίχα από το κατάξανθο κεφάλι μιας από τις νορβηγίδες θεές.
Εικόνα Εικόνα Εικόνα
(*) βραβευθείσα δυο χρόνια μετά από τον Φιντέλ αυτοπροσώπως ως «Hombre del año» στο Festival del Habano 2002

Re: Ποιος σκότωσε τον Άγιο Βασίλη Vol.2

Δημοσιεύτηκε: Τρί Δεκ 01, 2020 11:21 am
από Svensk
το Γκουαντάναμο της πλατείας Καραϊσκάκη

Μύριζε σκατά. Μια περίεργη χημική γεύση έγδερνε το στεγνό στόμα του Επιθεωρητή. Δεν μπορούσε να κουνήσει πόδια και χέρια. Μπορούσε όμως να στρίψει το κεφάλι. Ήταν ξαπλωμένος σ’ ένα γκρι, γυμνό δωμάτιο. Αριστερά του, σ’ ένα μεταλλικό κολονάκι δίπλα στον τοίχο, κρεμόταν μια διάφανη σακούλα με διάφανο υγρό. Από κάτω της έπεφταν σταγόνες σ’ ένα επίσης διάφανο σωληνάκι που κατέληγε στο αριστερό μου μπράτσο. Δεξιά, σε απόσταση λίγων μέτρων ήταν μια μεταλλική πόρτα. Πάνω απ’ αυτήν τον κοίταζε μια κάμερα. Το έντονο φως από λάμπες φθορίου γεμάτες έντομα έμοιαζε να λειαίνει τους τοίχους.
Έστυψε το μυαλό του για να κατανοήσει την κατάσταση.
«Που είμαι;» Ο ήχος της αδύναμης και βραχνής φωνής του έμεινε κολλημένος στο ξεραμένο του λαρύγγι. «Που είμαι;» επανέλαβε στραμμένος προς την κάμερα.
Μ’ ένα σκληρό θόρυβο άνοιξε η μεταλλική πόρτα.
Τον πλησίασε μια γυναίκα με στολή παραλλαγής, αιχμηρά χαρακτηριστικά και ύφος φύλακα σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Στον δεξί ώμο είχε ραμμένη τη σημαία της Κούβας.
«Αα… Σιγά, σε παρακαλώ».
Η γυναίκα τράβηξε τον ορό απ’ το μπράτσο του μαζί με τα τσιρότα. Με μια σύριγγα τρύπησε μια γυάλινη αμπούλα που περιείχε διάφανο υγρό. Αφαίρεσε τη σύριγγα απ’ την αμπούλα και μπροστά απ’ το πρόσωπο του Επιθεωρητή, πίεσε το έμβολο κι απελευθερωσε ένα μικρό πίδακα.
Ο Παρταγιδης ούρλιαξε σαν αδέσποτος σκύλος που τον χτύπησε αυτοκίνητο: Του έκανε μια δολοφονικά άγαρμπη ένεση στην εσωτερική πλευρά του δεξιού του μπράτσου και τώρα τον παρατηρούσε ακίνητη λες και πόζαρε για την πιο σαδιστική φωτογραφία της χρονιάς.
«Bienvenida inútil» είπε η γυναίκα κι έφυγε λες θυμήθηκε ότι ξέχασε το μάτι του φούρνου ανοιχτό.
Η καρδιά του Επιθεωρητή επιτάχυνε ταυτόχρονα με το δυνατό κλείσιμο της πόρτας. Χωρίς να τα καταφέρει προσπάθησε να ελέγξει την όλο και πιο ανάστατη αναπνοή του, ενώ μια ζέστη απλώθηκε απ’ το στήθος του προς τα άκρα. Ανασηκώθηκε και κατάφερε να καθίσει, μάλλον χάρη στην ένεση. Προηγουμένως ήταν ξαπλωμένος στο λεκιασμένο στρώμα ενός μεταλλικού κρεβατιού, βιδωμένο στο πάτωμα. Η οσμή σκατού προερχόταν απ’ το εσωτερικό του παντελονιού του. Έκλεισε τα μάτια κι ετοιμάστηκε να προβάλει στο κοκκώδες μαύρο κάτω απ’ τα βλέφαρά του, τις τελευταίες καταγραφές της μνήμης του.

Re: Ποιος σκότωσε τον Άγιο Βασίλη Vol.2

Δημοσιεύτηκε: Τρί Δεκ 01, 2020 10:43 pm
από Little Bob
"Φρίντα SOS"

Πέρασε ξανά και ξανά στο μυαλό του με κάθε λεπτομέρεια όλες τις σκηνές από την ώρα που έφτασε στο ξενοδοχείο μέχρι και την είσοδο στο ασανσέρ. Θυμήθηκε τον χοντρό μπάτσο του εκατό, το λιγδιάρη ζουμπά ρεσεψιονίστ, το γκρουπ με τις νορβηγίδες, τον γκρουμ με τη στραταρχική στολή. Ο γκρουμ… ναι ο γκρουμ πρέπει να είναι το κλειδί σκέφτηκε, εστιάζοντας στο πρόσωπο που πέραν πάσης αμφιβολίας ήταν υπεύθυνο για την «αιχμαλωσία» του. Προσπάθησε να αναπαραστήσει σε αργή κίνηση στη μνήμη του τα λίγα βήματα από τη ρεσεψιόν προς το ασανσέρ. Ξανά και ξανά, με επιμονή και προσήλωση στην παραμικρή λεπτομέρεια, σαν να μοντάριζε καρέ-καρέ μπροστά σε μουβιόλα μια χαμένη σκηνή από την ταινία της ζωής του.
Κάπου στην εικοστή φορά που πέρασε από το φακό του μυαλού του τα λίγα δευτερόλεπτα από τη ρεσεψιόν μέχρι την κατάβαση στο χάος, άρχισε να «βλέπει» κάτι που δεν θυμόταν ως τώρα. Επανέλαβε τη διαδικασία άλλες τρεις φορές για να σιγουρευτεί. Ναι, υπήρχε KATI. Μια αφίσα. Μια κιτρινισμένη αφίσα άλλης εποχής σε σέπια, κολλημένη στο τζάμι του coiffure του ξενοδοχείου που βρισκόταν στα αριστερά από την πόρτα του ασανσέρ. Εικονιζόταν ένα καπέλο μάγου μέσα από το οποίο έβγαινε αστρόσκονη. Πάνω έγραφε: «Tomasso Von Pleb - Φεστιβάλ Μαγείας 31-12-1899».

Αμέσως άρχισε να αναβοσβήνει (κυριολεκτικά) εκείνος ο μικρός κόκκινος φάρος μέσα του, λίγο πιο πάνω από το υπογάστριο, παράδοξο φαινόμενο για το οποίο ο επιθεωρητής Επίκουρος Παρταγίδης ήταν διάσημος στην παγκόσμια εγκληματολογική κοινότητα. Το ονόμαζε «Φρίντα SOS», από το μικρό της αγαπημένης του μελαχρινής των ABBA, (ποτέ του δεν συμπάθησε την ξανθιά Agnetha), και τη γνωστή τους παγκόσμια επιτυχία του 1975.
Το μεταφυσικό αυτό αστυνομικό χάρισμα έμοιαζε με γκροτέσκο ευαγγελικό θαύμα: Μ’ έναν σκοτεινό, μυστήριο, και ανεξήγητο, τρόπο, ο μικρός κόκκινος φάρος μέσα στον Παρταγίδη, ακριβώς πάνω στη συνοριακή γραμμή συνειδητού-ασυνείδητου, εξέπεμπε σε κώδικα Morse (*) φωτεινά στίγματα σύντομης διάρκειας «.» ή διπλάσιου χρόνου »_» περιλαμβάνοντας υπό μορφήν χρησμού το κλειδί για τη λύση κάθε υπόθεσης.
Υπό την προϋπόθεση φυσικά να έχει πρώτα επιτευχθεί η κοσμική «σύνδεση» υποκειμένου-αντικειμένου, κάτι που στην ιστορία μας έγινε με όχημα την εκατοχρονίτικη αφίσα για το φεστιβάλ μαγείας, που υπό μορφήν οράματος «είδε» ο αιχμάλωτος επιθεωρητής. Αυτή τη φορά ο χρησμός ήταν πολύ σύντομος:
«Η Ιθάκη βρίσκεται στη Βαλχάλα.» (**)

Ο Επίκουρος ξεφύσησε ανακουφισμένος. Η λύση λοιπόν βρισκόταν στο «Βαλχάλα», το νέο underwater υπέρ-club απέναντι από το Σταυρό της Πειραϊκής μισό μίλι μέσα στη θάλασσα, ανοιχτά του όρμου της Αφροδίτης. Όπως κυκλοφορούσε, ήταν το υπερρεαλιστικό καπρίτσιο ενός μυστηριώδους νέο-δισεκατομμυριούχου. Οι κίτρινες φυλλάδες μάλιστα το πήγαιναν παραπέρα, γράφοντας πως ο εν λόγω Rosebud (***) πρίγκιπας ήταν νόθος γιος του ΑΩ. (****)
Ναι, όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στη Βαλχάλα. Έπρεπε να πάει αμέσως εκεί. Αφού πρώτα βέβαια έλυνε το μικρό του πρόβλημα.
Bρισκόταν φυλακισμένος σε ένα σκηνικό που θύμισε Γκουαντάναμο, στα υπόγεια τρίσβαθα ενός κεντρικού ξενοδοχείου της Αθήνας.

(*) τα γνωστά σε όλους σήματα Μορς
(**) σύμφωνα με τη σκανδιναβική μυθολογία ήταν ο ναός του Όντιν μέσα στον οποίο οι νεκροί πολεμιστές ζούσαν την ανταμοιβή της προσφοράς τους
(***) η τελευταία λέξη (ροδανθός) που ψιθυρίζει ο Τσαρλς Φόστερ Κέιν στην ταινία «Citizen Cane» του Orson Welles
(****) Αριστοτέλης Ωνάσης


Εικόνα

Re: Ποιος σκότωσε τον Άγιο Βασίλη Vol.2

Δημοσιεύτηκε: Τετ Δεκ 02, 2020 5:20 pm
από sigaras
τέσσερα κατάμαυρα ντόμπερμαν και μία κοκκινομάλλα

Εκείνη τη στιγμή η πόρτα άνοιξε. Τέσσερα κατάμαυρα ντόμπερμαν μπήκαν με σβέλτες , χορευτικές κινήσεις μέσα στον χώρο. Τα μυώδη σώματά τους, τα κομμένα αυτιά και η ουρά τους, τον έκαναν να ανατριχιάσει. Έμεινε τελείως ακίνητος, παγωμένος, προσπαθώντας να διατηρήσει την ψυχραιμία του.
«Άραγε, άξιζα τέτοιο άδοξο και φριχτό τέλος;» αναρωτήθηκε σιωπηλά.
Πίσω από τα σκυλιά έκανε την εμφάνισή της μια κοκκινομάλλα, ντυμένη στα μαύρα. Το βλέμμα της σκληρό και απόκοσμο, δεν έδειχνε εκπαιδευμένο να τρεμοπαίζει μπροστά στον ανθρώπινο πόνο. Τα ντόμπερμαν τον περικύκλωσαν, γρυλίζοντας απειλητικά. Η κοκκινομάλλα έκλεισε πίσω της την πόρτα.
«Ο επιθεωρητής Επίκουρος Παρταγίδης να υποθέσω» είπε με φωνή επίπεδη.
«Αυτοπροσώπως» απάντησε ο Παρταγίδης, νιώθοντας τα χνώτα των ζώων να ζεσταίνουν τα άκρα του.

Re: Ποιος σκότωσε τον Άγιο Βασίλη Vol.2

Δημοσιεύτηκε: Τετ Δεκ 02, 2020 8:07 pm
από Τάκης
δεσποσύνες της νοσταλγίας

Εκείνη χαμογέλασε αινιγματικά βγάζοντας από την τσέπη της μια δερμάτινη πουροθήκη Davidoff. Με απαλές, σχεδόν μεταξωτές κινήσεις, πήρε στα δάχτυλα ένα La Gloria Cubana Medaille d’ Or νούμερο τρία κι άρχισε να το σνιφάρει ηδονικά.
«Καπνίζουν κι άλλοι μακρύλεπτες πανετέλες κ. Επιθεωρητά» είπε με σχεδόν τρυφερή φωνή κλείνοντας του το μάτι.
Ο Επίκουρος νιώθοντας ένα μυρμήγκιασμα στη ραχοκοκαλιά την παρατήρησε προσεκτικά. Σίγουρα ήταν αυθεντική κοκκινομάλλα όπως και το κουβανέζικο κομψοτέχνημα που κρατούσε στα χέρια της. Ακόμα πιο σίγουρα ήταν μονόφθαλμη. Το αριστερό της μάτι ήταν ολοφάνερα γυάλινο.
«Αφισιονάδο;» ρώτησε μονολεκτικά ο επιθεωρητής.
«Καπνίζω μόνο από σαρανταδυάρια και κάτω αγαπητέ κ. Αστυνόμε» απάντησε εκείνη με μια μίξη αυταρέσκειας και σεμνότητας.
«Κρίμα που δεν έχω χρόνο να μιλήσουμε γι’ αυτές τις κουβανέζικες δεσποσύνες της νοσταλγίας, λυπάμαι αλλά πρέπει να σας αποχαιρετίσω προς το παρόν» συμπλήρωσε. «Μην ανησυχείτε όμως, σας αφήνω στα πιο έμπειρα χέρια. Πάμε γατούλες!»

Τα τέσσερα κατάμαυρα ντόμπερμαν σταμάτησαν ξαφνικά τα γρυλίσματα και παρατώντας τον Παρταγίδη ακολούθησαν υπάκουα την αφέντρα τους, και μαζί σαν μπαλέτο που εκτέλεσε το νούμερο του, έφυγαν με μικρά χορευτικά βήματα από κει που ήρθαν.
Κι ύστερα ο χρόνος άρχισε πάλι να κυλάει αργά, ή σχεδόν καθόλου.

Re: Ποιος σκότωσε τον Άγιο Βασίλη Vol.2

Δημοσιεύτηκε: Τετ Δεκ 02, 2020 9:01 pm
από Svensk
το "Υπέρτατο Μυστικό"

Η πόρτα άνοιξε ξανά. Πέντε τύποι μπήκαν στο δωμάτιο. Όλοι τους κρατούσαν από ένα Γκλοκ 44. Δεν φορούσαν μάσκες: Ο Επίκουρος κατάλαβε ότι δεν σκόπευαν να τον αφήσουν να φύγει ζωντανός απ’ το δωμάτιο. Αποφάσισε να αντιμετωπίσει την κατάσταση με επιθετικό χιούμορ, εξάλλου ήταν βιρτουόζος του είδους.
«Αργήσατε» είπε με ύφος ντίβας του θεάτρου που πάσχει από χρόνια δυσκοιλιότητα. «Την επόμενη φορά να είστε στην ώρα σας».
Οι πέντε τύποι, που εντωμεταξύ τον είχαν κυκλώσει, χαμογέλασαν συγκρατημένα και σχεδόν ταυτόχρονα. Είχαν κάτι άκακο πάνω τους, και η εμπειρία του Επιθεωρητή ήταν σαφέστατη: Αυτό ήταν το πιο επικίνδυνο είδος ανθρώπων.
«Χιούμορ, κύριε Επιθεωρητά;»
Ο άντρας που έκανε την ερώτηση ταλαντεύονταν μπρος πίσω. Στο πρόσωπό του σχηματίζονταν κι έσβηναν σκιές που θύμιζαν γυμνές γυναίκες σε οργιαστικές στάσεις. Ναι, ο Παρταγίδης ήταν σεξομανής. ‘’Είσαι η ελληνική απάντηση στον Charlie Sheen’’, του είχε πει κάποτε μια ψυχολόγος ενώ ο Επίκουρος με μανία και επί ώρα, -μέχρι να τελειώσει το Partagas Lusitanias- την μυούσε, όπως και την βοηθό της, στα προτερήματα του πολυπολικού κόσμου. Συγκεντρώσου μαλάκα σκέφτηκε, ενώ ο άντρας που μίλησε άνοιγε πάλι το στόμα του:
«Ποιά είναι η απάντηση στο Υπέρτατο Μυστικό, κύριε Επιθεωρητά;»
Ο Επίκουρος σήκωσε τους ώμους του. Η αναπνοή του άντρα μύριζε πούρο και ελληνικό καφέ. «Ότι ο συνδυασμός καφέ και πούρο τα σπάει δεν είναι μυστικό» απάντησε.
«Σιγά μην τα σπάει!» πετάχτηκε ένας ψηλός άντρας που στεκόταν στα δεξιά του. Μια σειρά από εκφράσεις, όλες παραλλαγές της απόλυτης απόγνωσης σχηματίστηκαν στο πρόσωπό του.
«Σουλευμάν… δεν είναι ώρα τώρα». Απάντησε σφίγγοντας τα δόντια του ο άντρας που μίλησε πρώτος. Μετά στράφηκε στον Επίκουρο. «Άκου να δεις, ξέρουμε πως η κ Μπαλή σου είπε την απάντηση στο Υπέρτατο Μυστικό, όταν ήσουν στο καπνοπωλείο.
«Και γιατί δεν ρωτάτε την ίδια;»
«Διότι είναι νεκρή κ Επιθεωρητά. Δολοφονημένη».
«Δεν μου είπε τίποτα» -ο Επίκουρος ξαφνικά θυμήθηκε το αιδοίο μιας Εσκιμώας, που του πρόσφερε ο σύζυγός της, όταν εκείνος, σε αστυνομική αποστολή κάποτε επισκέφτηκε την Γροιλανδία. «Τίποτα δεν μου είπε, τι μαλακίες μου λέτε…»
«Σας λέω δεν ταιριάζουν!» ο ψηλός άντρας είχε πέσει στα γόνατα. «Καφές και πούρο…γαμώτο μου…»
«Σουλεϊμάν ξεκόλλα!» έκραξε ένας άλλος τύπος. «Άσε Τάκη τον αναλαμβάνω», είπε στον τύπο που μίλησε πρώτος και έσυρε παράμερα τον ψηλό άντρα που έκαιγε με λυγμούς. «Εκθέτεις όλο το φόρουμ ρε συ!»
«Αν, κύριε Επιθεωρητά, δεν ξέρεις…», το λόγο πήρε ένας φαλακρός τύπος, κάτι μεταξύ Φρόυντ και σκηνοθέτη πορνοταινιών. «…Τότε, σε σκοτώνουμε».
«Άντε να τελειώνουμε» συμπλήρωσε ένας άλλος. Είχε μακριά μαλλιά, και κάτι πάνω του θύμισε στον Επίκουρο έναν δολοφόνο που κάποτε συνέλαβε ενώ εκείνος γαμούσε ένα ανήλικο χταπόδι…
Η πόρτα έσπασε με δύναμη…
Πυροβολισμοί…
Φωνές….
Ξαφνική ησυχία.
Ενώ οι καπνοί ξεδιαλύνονταν, μια ξανθιά με εφαρμοστό μαύρο κολάν τού άπλωσε το χέρι της –στο άλλο κάπνιζε ακόμη ένα αυτόματο όπλο: «Να με συγχωρείς το κλισέ, αλλά, αν θες να ζήσεις ακολούθησέ με».
«Ότι πεις ψέλλισε ο Επίκουρος και σηκώθηκε για να δρασκελίσει πάνω από τα πτώματα.
«Σας λέω…δεν… ταιριάζουν». Ο ψηλός άντρας αιμορραγούσε.
Ο Επίκουρος έσκυψε πάνω του. «Σουλεϊμάν είπαμε;»
Καταφατικό νεύμα.
«Πες μου Σουλεϊμάν, τι είναι το Υπέρτατο μυστικό; Τι απάντηση μπορεί να έχει;»
Ο ψηλός άντρας έγλειψε το αίμα που ανέβλυζε από το στόμα του. «Το Υπέρτατο μυστικό… είναι το ερώτημα: Ποιο είναι το πιο β…» Το πρόσωπό του πάγωσε.
«Είναι νεκρός, ελάτε κ Παρταγίδη».
Ο Επίκουρος στράφηκε και πήρε το χέρι της ξανθιάς. Πολλά ερωτήματα στροβιλίζονταν στο μυαλό του. Για ένα πράγμα ήταν όμως σίγουρος: Με την ξανθιά θα άρχιζε με εξηνταεννιά και θα τελείωνε doggy.

Re: Ποιος σκότωσε τον Άγιο Βασίλη Vol.2

Δημοσιεύτηκε: Πέμ Δεκ 03, 2020 9:43 am
από Τάκης
Βαλχάλα

Κατευθύνθηκαν πεζή προς το Μεταξουργείο και πήραν την Κολωνού με κατεύθυνση προς Πλατεία Κουμουνδούρου. Ο δρόμος ήταν γεμάτος μπουρδέλα που η πρόοδος είχε μετονομάσει σε Studios. Κοίταξε το ρολόι του διαπιστώνοντας με έκπληξη πως συνέχιζε να είναι Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 1999 και ώρα 10:15. Δεν είχε περάσει παρά μια ώρα από τη στιγμή που δέχτηκε το τηλεφώνημα στη Βουκουρεστίου και μισή από τη στιγμή που έφτασε στο Stanley. Κι όμως, αυτή η μισή ώρα στα υπόγεια του πουθενά του είχε φανεί ολόκληρος αιώνας.
«Πώς να σε λέω;» ρώτησε ο Επίκουρος.
«Λη, μπορείς να με φωνάζεις και Ναζ» είπε η ξανθιά με το μαύρο εφαρμοστό κολάν, που περπατώντας δυο μέτρα μπροστά του τον άφηνε να θαυμάσει τον καλλίπυγο, τουρλωτό αλλά απόλυτα συμμετρικό σε σχέση με το υπόλοιπο κορμί, πισινό της.
«Έχεις κάποια κινέζικη ρίζα;»
«Απολύτως όχι, λέγανε τη γιαγιά μου Ναζλή, κράτησε το όνομα από τη δική της γιαγιά που ήρθε το ’22 από την Καππαδοκία. Σημαίνει «Χαϊδεμένη», ωραίο όνομα, αλλά μου έβγαζε πολύ αμανέ κι εγώ είμαι του ροκ, οπότε το έκοψα σε τεμάχια.»
«Πού έχεις παρκάρει;»
«Δύο στενά πριν την Τσαλδάρη, σχεδόν φτάσαμε» είπε η Λη.
Ένα θηριώδες Hummer περίμενε σ' ένα γυμνό οικόπεδο ανάμεσα σε δύο μισογκρεμισμένα σπίτια.
«Πάμε Πειραιά, Πειραϊκή» είπε ο επιθεωρητής.

Εικόνα

Η «επιβίβαση» στο Βαλχάλα γινόταν από τον όρμο της Αφροδίτης με μία κάψουλα που χωρούσε μέχρι δώδεκα άτομα και κινούνταν πάνω σε ράγα, μέσα σε έναν διάφανο υποθαλάσσιο σωλήνα από άγνωστο υλικό μήκους 952 μέτρων, που είχε προμηθεύσει στους μηχανικούς του ο ίδιος ο μυστηριώδης δισεκατομμυριούχος. Ο Παρταγίδης πλησίασε στο φυλάκιο και έδειξε την ταυτότητα του. Το κλαμπ ήταν κλειστό λόγω των τελευταίων προετοιμασιών για το μεγάλο πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν Millennium XXI, στο οποίο είχε ακουστεί πως θα εμφανιστούν ως guest οι Rolling Stones με support την Cher, αντί αστρονομικής με πολλά μηδενικά αμοιβής.
Μπήκαν στην κάψουλα κι εκείνη άρχισε να κινείται ακολουθώντας μια σχεδόν ευθεία γραμμή κάτω από τη θάλασσα, που πριν λειτουργήσει το Βαλχάλα είχε υποστεί ολικό καθαρισμό σχεδόν σε όλη την ακτογραμμή του Πειραιά από την Καστέλλα μέχρι την Ψυττάλεια. Έτσι οι επιβάτες μπορούσαν να δουν στη διαδρομή από αχινούς και βασιλικά καβούρια, μέχρι σαργούς και σουπιές, θαλάσσια πλάσματα που κολυμπούσαν ανενόχλητα κι από την παραμικρή υποψία ανθρώπινης παρενόχλησης.
Όταν έφτασαν στο κλαμπ, από τα μεγάφωνα ακουγόταν το «Gadem Aman» το τελευταίο παγκόσμιο χιτ των Habana 22, ενός ελληνικού γκρουπ με επιρροές από ethnic μέχρι punk rock. Στην κεντρική σκηνή γινόταν πρόβα κάποιου χορευτικού, κι ο Επίκουρος αναγνώρισε το διεθνούς φήμης ζευγάρι του καλλιτεχνικού πατινάζ Λέλος-Χυσιδώρα, που ντυμένοι με στολή πιγκουίνων δοκίμαζαν το βραδινό νούμερο τους. Η υπεύθυνη σάλας μιλούσε σε μια ομάδα από τριάντα γιαπωνεζούλες σερβιτόρες με ροζ καρέ μαλλί, που την άκουγαν όπως οι μαθήτριες κατηχητικού της Καλαβρίας τον Πάπα.

Στα τραπέζια υπήρχαν αριθμοί με τα ονόματα αυτών που είχαν κάνει κράτηση. Σ’ αυτά που ήταν κοντά στην πίστα πρόλαβε να διαβάσει τα ονόματα δύο-τριών εφοπλιστικών οικογενειών, του προπονητή του Ερυθρού Αστέρα Ζέας (η νέα μεγάλη τρέλα του ιδιοκτήτη του Βαλχάλα), μιας τηλεπερσόνας που τελευταία είχε μεγάλο σουξέ, ενός πασίγνωστου υπουργού του Πασόκ, και του cult πορνοστάρ Μπόκολη.
Από τα παράθυρα-φινιστρίνια του κλαμπ μπορούσες να δεις τις Mermaids που κολυμπούσαν χωρίς αναπνευστική συσκευή. Την ώρα που στα μεγάφωνα ακουγόταν το «El Gancho Pescar», η δεύτερη μεγάλη επιτυχία των Habana 22, εμφανίστηκε ο Τέλης Καραμέλος, gran maître του Βαλχάλα, φορώντας πάνω από τη μαλακή ολόσωμη φόρμα του ένα μεταξωτό κιμονό στα χρώματα της ανθισμένης κερασιάς.
«Σε τι μπορώ να βοηθήσω επιθεωρητά;»

Εικόνα

Re: Ποιος σκότωσε τον Άγιο Βασίλη Vol.2

Δημοσιεύτηκε: Παρ Δεκ 04, 2020 7:16 am
από Little Bob
ιχθείς, οστρακόδερμα και μαλάκια

«Μπορούμε να τα πούμε λίγο πιο ιδιωτικά;» ρώτησε διακριτικά ο Επίκουρος.
«Φυσικά, παρακαλώ ελάτε μαζί μου», απάντησε ο Καραμέλος, άνθρωπος με ακαθόριστο έως σκοτεινό παρελθόν που περιελάμβανε από άμφια μέχρι φυλακή, κι από μυστρί και πηλοφόρι μέχρι ιδιωτικό τζετ.
Οι χοντρικά γνωστές καμπές της καριέρας του σκιαγραφούσαν μια διαδρομή που ξεκινούσε από τα γιαπιά του Περάματος στα οποία δούλευε ως οικοδόμος, συνεχιζόταν στη θεολογική σχολή Αθηνών με την κουρά του στο μοναχικό σχήμα, περνούσε δια πυρός και σιδήρου από το ερωτικό έγκλημα (έσφαξε έναν αρχιμανδρίτη στην Καρδίτσα) κι έντεκα χρόνια φυλακή, και κατέληγε - άγνωστο πώς - σε ένα λαμπερό και λουσάτο παρόν μέσα στη χλιδή, τον πλούτο, και τη δόξα.

Οδήγησε τους δύο επισκέπτες του σε έναν κλειστοφοβικό διάδρομο μήκους τουλάχιστον σαράντα πέντε μέτρων και πλάτους μόλις εξήντα εκατοστών. Οι τοίχοι ήταν γεμάτοι μικρές και μεγάλες λαξευμένες προθήκες, μέσα στις οποίες ήταν ταριχευμένα κάθε λέπι, όστρακο, και μαλάκιο του ελληνικού αρχιπελάγους.
Λούτσοι, κοκωβιοί, χελιδονόψαρα, πεσκανδρίτσες, πετροσωλήνες, πεταλίδες, γυαλιστερές, κυδώνια, μοσχοχτάποδα, σουπιές, καλαμάρια, σαλάχια, καλκάνια, σαφρίδια, γλώσσες, γύλοι, χάνοι, ζαργάνες, κοκάλια, λίτσες, μαγιάτικα, παλαμίδες, σφυρίδες, δράκαινες, σκορπιοί, μουγγριά, σμέρνες, χειλούδες, λάμπαινες, σκαρμοί, ροφοί, ξιφίες, αστακοκαβούρες, γαρίδες, καραβίδες, κωλοχτύπες, σαργοί, ούγαινες, σκαθάρια, μουσμούλια, μπαρμπούνια, λυθρίνια, σκάροι, σπάροι, σάλπες, καλόγριες, τσιπούρες, μουρμούρες, φαγκριά, κέφαλοι, βλάχοι, αθερίνες, γαύροι, ζαργάνες, μαρίδες, σαρδέλες, γόπες, μένουλες, φρίσσες, πέρκες, χτένια.
Υπήρχαν σίγουρα άλλα εκατό είδη.

Εικόνα

Re: Ποιος σκότωσε τον Άγιο Βασίλη Vol.2

Δημοσιεύτηκε: Παρ Δεκ 04, 2020 3:09 pm
από Τάκης
το sms που τα έγραφε όλα

Κάποια στιγμή η ασφυκτική και στενάχωρη πασαρέλα των 45m x 60cm με τα θαλασσινά ζόμπι τελείωσε και μπήκαν σε ένα πολυτελές vip θεωρείο ακριβώς πάνω από το κεντρικό stage, με πανοραμική θέα-πιάτο όλης της σάλας του πρωτοχρονιάτικου event. Στο απέναντι φινιστρίνι, το μεγαλύτερο της αίθουσας, κολυμπούσε μια Mermaid με στηθόδεσμο χωρίς αναπνευστική συσκευή.
"Μα πώς γίνεται;" ρώτησε η Λη-Ναζ, την ώρα που τα μάτια του Τέλη ρουφούσαν αχόρταγα το κολάν της που ξεγύμνωνε με χειρουργική ακρίβεια την ανατομία της κοιλιακής της χώρας.
"Είναι η περιεκτικότητα του νερού" απάντησε εκείνος σιβυλλικά.
"Λοιπόν κ. επιθεωρητά, τι θέλετε να με ρωτήσετε" συμπλήρωσε, ανάβοντας ένα Siglo VI με παλιό προ '93 δαχτυλίδι.
"Το αποψινό show κ. Καραμέλο περιλαμβάνει και κάποιου είδους σκετς ή κάτι τέτοιο με πρωταγωνιστή τον Άι-Βασίλη;" ρώτησε ο Επίκουρος βγάζοντας την πουροθήκη του.
"Βλέπω πως είστε καλά πληροφορημένος κ. Παρταγίδη" απάντησε εκείνος ξεφυσώντας γαλάζια αρωματικά σύννεφα από τη στοματική του κοιλότητα με ολοφάνερη ευδαιμονία.
"Ο Άι-Βασίλης θα εμφανιστεί 5' πριν την αλλαγή του χρόνου, δηλαδή του αιώνα, ή ακριβέστερα της χιλιετίας, αμέσως μετά το τελευταίο encore των Rolling Stones".

Την τελευταία πρόταση την είπε με έναν απροκάλυπτο κομπασμό, αντάξιο του Μωάμεθ του δεύτερου καθώς ανακοίνωνε επίσημα την πτώση της Κωνσταντινούπολης. Ο Επίκουρος έβγαλε ένα Bolivar Demi Tasse από τη χειροποίητη γαλάζια δερμάτινη πουροθήκη του, δώρο του Σουλτάνου του Μπρουνέι πριν δέκα χρόνια όταν βρήκε τη χαμένη του κόρη σε ένα κοινόβιο στο Μάαστριχτ και το έκοψε με ευλαβική προσήλωση, όταν χτύπησε το κινητό του. Στη γραμμή ήταν η βραχνή φωνή της Βιργινίας Δεκαβάλα.
"Υπάρχουν νέα στοιχεία στην υπόθεση κ. επιθεωρητά. Σας στέλνω με sms το περιεχόμενο του σάκου του νεκρού Άι-Βασίλη."
Η γραμμή έκλεισε και σε πέντε δευτερόλεπτα ο Επίκουρος άκουσε το χαρακτηριστικό ήχο λήψης. Χωρίς χρονοτριβή άνοιξε το εισερχόμενο μήνυμα στο οποίο υπήρχε αναλυτική καταγραφή των υπαρχόντων του νεκρού Άι-Βασίλη από τη μεθοδική υπαστυνόμο του, που συμπλήρωναν τα ξύλινα παιχνίδια και το μακάβριο εύρημα των Culebras με τα τρία ζευγάρια κομμένα αυτιά:

- Ένα χρυσό αντρικό ρολόι τσέπης σταματημένο στις 04:45 πρωινή ώρα
- Ένα αντίτυπο του “Εραστή της Λαίδης Τσάτερλι”
- Ένα 45άρι βινύλιο με το “Daddy Cool” των Boney M
- Ένα ζευγάρι δικτυωτές μαύρες ζαρτιέρες
- Ένα μαστίγιο
- Ένα ζευγάρι χειροπέδες
- Μια σφυρίχτρα σταθμάρχη τραίνου
- Μια κούτα Cifuentes Altezas Reales του 1980 με οκτώ πούρα μέσα
- Ένα μπουκάλι Macallan 21 fine oak, μισογεμάτο
- Μια Beretta Nano 9mm, και
- Ένα σημείωμα γραμμένο με στυλό διαρκείας που έγραφε:
«Απεμπλοκή, είναι παγίδα. Πιάσαμε συνομιλία στο δορυφόρο. Τελικά υπάρχει vfm. Πρόσεχε τους Σ. Τ. & Π. Ακολούθησε το εναλλακτικό. Να προσέχεις.
Μαρία η Μαγδαληνή»

Εικόνα