Habanos Festival 2019

[Mixalis81]

Σαν να πήρε το μάτι μου ότι νικητές του διαγωνισμού ήταν κάτι Ιταλοί...
Περιμένουμε ρεπορτάζ από τους ανταποκριτές μας...

[Greekos]

Δυστυχώς τα προβλήματα στη σύνδεση μέσω διαδικτύου και οι βεβαρημένες επίσημες υποχρεώσεις των Χάρη & Στέλιου, δεν τους επέτρεψαν να μας προσφέρουν τις live ανταποκρίσεις που είχαμε σχεδιάσει αρχικά. Το ταξίδι τους στην Κούβα θα αποτυπωθεί λίαν προσεχώς σε ένα πολύ ενδιαφέρον θέλουμε να ελπίζουμε οδοιπορικό, μετά την επάνοδο τους στα πάτρια εδάφη.
Κύριοι καλή επιστροφή.

[Haris]

Αρχίζουμε το οδοιπορικό μας κάπως καθυστερημένα μιας και η σύνδεση στο ιντερνέτ δεν μας έδινε την δυνατότητα να κάνουμε τις live ανταποκρίσεις που θέλαμε. Παρόλο που μέναμε στο Melia Cohiba, ένα από τα καλύτερα ξενοδοχεία της Αβάνας, το διαδίκτυο όχι μόνο έκανε νερά, αλλά ήταν δύσκολο ακόμη και το κομμάτι της σύνδεσης.
Να αναφέρω ότι είπαμε με τον Στελιο να γραψουμε σταδιακά το ταξίδι και την περιγραφή

Μέρα πρώτη. 17-02-2018
Λάρνακα- Μόσχα, αναμονή στο αεροδρόμιο 7 ώρες και από εκεί Αβάνα!!!
Άφιξη στην Αβάνα μετά από , ούτε λίγο ούτε πολύ 27 ώρες ταξίδι.

Κατεβαίνοντας από το αεροπλάνο μας περίμενε η πρώτη έκπληξη, μια κυρία κρατούσε μια πινακίδα του Habanos Festival με τα όνοματα μας. Τις επιβεβαιώνουμε ότι εμείς είμαστε μας συστήνετε και μας καλωσορίζει στην Κούβα.
Μας ζητά τα διαβατήρια και την βίζα μας και μας λέει να την ακολουθήσουμε!
Το αεροδρόμιο ήταν γεμάτο και ο κόσμος περίμενε στις μακριές ουρές για τον έλεγχο.
Τότε την βλέπω αντί να πηγαίνει προς τα σημεία του ελέγχου, να περνά από μια πόρτα αριστερά την οποία ανοιξε με την κάρτα της και να λέει στους αστυνομικούς κάτι. Περνάμε μέσα και χαιρετάμε ευγενικά τους αστυνομικούς και βγαίνουμε στο σημείο ελεγχου όπου είναι για τους διπλωμάτες. Περνάμε για έλεγχο διαβατηρίων, έλεγχος βίζας και αφήνουμε τις χειραποσκευές μας για τον τυπικό έλεγχο, περνάμε από τον ανιχνευτή μετάλλων και ενώ παίζει το alarm σε μένα, βλέπω την κυρία να κούνα το κεφάλι της στον αστυνομικό υπονοώντας ότι όλα είναι οκ και να μην με ελέγξει.!!!
Κάτι της λέει ο αστυνομικός και αυτή σχεδόν θυμωμένη της λέει Phoenicia –Habanos!!!
Και μου δείχνει να πάρω τα πράγμα μου! (κάτι σημαντικό πρέπει να είναι αυτή, σκέφτηκα !!!)

Περνάμε μέσα στον χώρο παραλαβής των αποσκευών και καθώς πάμε για παραλαβή , μας δείχνει το VIP lounge.
- Καθίστε μέσα και θα σας φέρουν τις βαλίτσες!

Έτσι και κάναμε, σε καμιά ώρα ήρθαν οι βαλίτσες! Και ήμασταν έτοιμοι!!!

Μας ξεπροβοδίζει εως έξω και εκεί μας περιμένει ο Sergio, ο οδηγός!!

…. Welcome το Αβανα!

Ήταν η ώρα 13:00 Κυριακής όταν φθάσαμε στο ξενοδοχείο και τι κάνεις μετά απο σχεδόν 29 ώρες στο πόδι?
Κάνεις ένα γρήγορο ντους και πάς για Cuba Libre βεβαίως βεβαίως!!!! 

Κάτσαμε στο cigar lounge του ξενοδοχείου και αράξαμε!!!
- Ρε μαλάκα, είμαστε στην Αβάνα , λέω στον Στέλιο
- Αυριο είναι τα καλά, μου λέει…

Την επόμενη μέρα ξεκινούσε το Habanos Festival 2019 και ήμασταν το πρώτο event της πρώτης ημέρας!!!

Αν και είχαμε όρεξη για πολλά και διάφορα, είπαμε να περιοριστούμε στο ξενοδοχείο, το βράδυ θα ερχόταν και ο υπεύθυνος της Phoenicia και θα είχαμε ένα μικρό meeting μαζί του.
Συμφωνήσαμε να μείνουμε μέσα να ετοιμαστούμε για την επόμενη μέρα…
Κάι έτσι και κάναμε!!

Εκεί, το βράδυ κάναμε και τις πρώτες μας γνωριμίες με του υπόλοιπους που ήρθαν για το φεστιβαλ !!!

έτοιμοι για το φεστιβάλ λοιπόν!!!

[Haris]

Μέρα δεύτερη 18-02-2019

Το 21ο Habanos Festival ξεκινά!
και όχι μονο αυτό αλλά και το 2ο σε σειρά Habanos World Challenge.
Ηωρα 10:00 ήμασταν έτοιμοι, το minibus εφτασε και μαζί με την ομάδα του Λιβάνου επιβιβαστίκαμε! Η αλήθεια είναι ότι μέχρι εκείνη την στιγμή δεν ειχαμε τόσο το θάρρος η μια ομάδα της αλλης και δεν ειπαμε και πολλα.
Φθάσαμε από τους πρώτους στον χώρο, πριν κάν ανοίξει επίσημα τις πόρτες του το φεστιβαλ.
Αστυνομία και στρατός σε κάθε γωνιά.
Μπήκαμε μέσα και αναμέναμε τα registrations cards μας που δεν ήταν έτοιμα.
Κανείς δεν μπαίνει στο φεστιβάλ χωρίς το registration μας επανέλαβαν αρκετές φορές στην είσοδο! Ο χρόνος περνούσε και αναμέναμε… κανείς δεν μπαίνει μέσα χωρίς το registration, κανείς μέχρι που ήρθε ο διευθυντής της Phoenicia....

Μπαίνουμε στον χώρο και ενας μεγάλος διάδρομος οδηγούσε στην σάλα του festival!
Στα αριστερά μια μεγάλη σκηνή-βάθρο στην οποία εκείνη την ώρα είχαν τοποθετήσει τον Trinidad humidor που θα πουληθεί την Παρασκευή στην δημοπρασία!!!
Μαζί με τους Λιβανέζους κάτσαμε και αναμέναμε έξω από την πόρτα, ο Στέλιος εψαχνε καφέ και εμείς πιάσαμε ψηλή κουβέντα με την αποστολή! Οι περισσοτεροι ήρθαν και περσυ και ελεγαν ότι αναμένουν να δούνε πως θα είναι φέτος. Ότι η ομαδα της Κύπρου ειχε καλό όνομα και ότι ακούστηκε ότι έχουμε ωραία παρουσίαση pairing... χαμογέλασα, ειπα ευχαριστώ και σηκώθηκα μπας και… αγχωθώ!!
Ένιωθα αρκετά χαλαρός αλλά και σίγουρος για αυτό που πάμε να κάνουμε!!
Αρχισαν να φθάνουν οι ομάδα με την συνοδία τους και 11+20 περίπου μας έβαλαν στον χώρο.
Εντύπωση θετική μου έκανε η ομάδα της Κούβας που συμμετείχε με δύο κοπέλες, οι οποίες έλαβαν και πέρσι μέρος στον διαγωνισμό. Πήγα και τους συστήθηκα! Πιάσαμε λίγη κουβέντα και όταν άκουσαν Κύπρο ενθουσιάστηκαν… είχαν κάνει καλή παρέα με τους περσινούς Κύπριους νικητές και αυτό το συζητήσαμε αρκετή ώρα… μου άρεσαν, ωραίο πράγμα να βλέπεις γυναίκες παθιασμένες με τα πούρα
Αφού μπήκαν όλοι στην αίθουσα, ανοιξε μια πόρτα από το πλάι του χώρου και τελευταίοι μπήκαν στο χώρο οι κριτές και άρχισαν να μας λένε να του διαγωνισμού, να μας παρουσιάζουν ένα προς ένα ονομαστικά, να μας λένε τι είναι το HWC και να αναλύουν που αποσκοπεί. Όλα στα Ισπανικά και εμείς φορούσαμε στο αυτή το ακουστικό που μας μετάφραζαν στα αγγλικά!! Φωτογράφοι, ρεπόρτερ και διαφοροι άλλοι στο πλάι μας και πίσω μας. Καπου εκέι γινόταν και η ουσιαστική έναρξη του Habanos Festival για το 2019


… άρχισα να χαμογελώ, να έχω βασικά εκείνο το χαζό χαμόγελο σαν μειδίαμα καθώς αναρωτιόμουν που σκατά είμαι!!!
κτύπησα τον Στέλιο στην πλάτη, ίσως να τον κτύπησα πιο δυνατά από όσο έπρεπε και ξαφνιάστηκε, ξύρισε απορημένος προς εμένα και τον ρώτησα…

- Ρε μαλάκα, έχεις συνειδητοποιήσει που είμαστε?
.... δεν μου απάντησε, χαμογέλασε, το χαμόγελο του μου έδωσε την απαντηση

Θα τον ρωτούσα την ίδια ερώτηση πολλές φορές τις μέρες που θα ακολουθούσαν….

[Τάκης]

λέγε, λέγε...

[Haris]

[goutsou]

... Και αφού μας δίνουν τις οδηγίες ξεκινάμε. 30 λεπτά να απαντήσουμε σε 35 ερωτήσεις. Λείπουν όλες που έχουν να κάνουν με διαστάσεις και ρεχιοναλ. Καλό και κακό γιατί είναι πιο εύκολο και για μας αλλά και για τους άλλους. Ο Χάρης έχει ένα μπλοκακι και σημειώνουμε τις απαντήσεις πριν τις περάσουμε στο χαρτί. Κάποια στιγμή ο πρόεδρος της επιτροπής κάτι λέει στα Ισπανικά, ο δικός μας αρχηγός πετάγεται του λέει κάτι. Νόμιζαν ότι είχαμε σημειώσεις, βλέπουν το μπλοκ καθαρό, παύση συναγερμού. Τελειώνουμε σε ένα 20λεπτο. Πάμε στο blind. Το ένα είναι Edmundo είναι ξοφθαλμο. Το άλλο; Είναι 52 ή 54 ρε; Μάλλον Duke λέει ο Χάρης αλλά τα μετρηματα το βγάζουν πιο λεπτό. Ήταν και λίγο μαυριδερο, genios λοιπόν.
Διάλειμμα για φαγητό. Έχουμε 45 λεπτά, το στομάχι κομπος, είχαμε φάει καλά και το πρωί, δεν πολυπειναμε, αλλά ο αρχηγός επιμένει. Καλά πάρε μας εσύ που ξέρεις. Ε, λοιπόν σε αληθινό κουβανέζικο στυλ, ακόμα περιμένουμε! Δεν τα έφεραν ποτέ και πρέπει να γυρίσουμε στην αίθουσα!
Έχω τραβήξει το 4 στο λαχνό άρα έχουμε κάποια ζευγάρια να δούμε πριν από εμάς. UAE δεν λέει και πολλά. Δεύτερη η Κούβα. Τα σπάει από παρουσίαση αλλά από λεπτομέρειες και ουσία μηδέν. Όμως ξέρουμε πως θα πάνε τελικό. Μετά η Ιταλία. ΟΚ αλλά τίποτα ιδιαίτερο. Και... ξεκινάμε! Η ιστορία έχει ως εξής: Έγινε διάρρηξη στο μουσείο της Partagas κι εγώ ως επιθεωρητής της αστυνομίας ψάχνω τον κλέφτη, που φυσικά είμαι ο Χάρης. Μέσα από τα κλου θα φτάσω στην εξυχνιαση αλλά θα με πείσει ότι η ζωή είναι ωραία και θα πρεπει να την απολαύσουμε και φυσικά ενδιδω. Όλα τέλεια από σκηνικό, ρούχα σλαϊντ, μέχρι και breaking news είχαμε βάλει στο κόλπο. Όμως δεν ξέρω γιατί η παρουσίαση μου βγήκε λίγο ξύλινη. Θες ο κόσμος, θες η πίεση να φτάσουμε στον τελικό, δεν είναι και η καλύτερη δυνατή....
Αφού τελειώνουν όλοι, διάλειμμα δέκα λεπτών. Και στον τελικό περνάνε η Κούβα και.... η Ιταλία! Έκπληξη για το δεύτερο ζευγάρι γιατί όπως τα είδαμε έπρεπε να περάσει το Λίβανο! Χαμός, θεωρίες συνωμοσίας, οι Λιβανεζοι απαρηγορητοι, εμείς να τους χτυπάμε την πλάτη. Κοιτάω το Χάρη και περιμένω να βγάλει απογοήτευση. Αντίθετα μου λέει 'τουλάχιστον τώρα θα το φχαριστηθουμε χωρίς άγχος'! Ναι, ρε φίλε, έχεις απόλυτο δίκιο. Και σε λίγες ώρες έχουμε να πάμε στο πρώτο event. Την επίσημη έναρξη με τιμωμενο πούρο το San Cristobal για τα 500 χρόνια της ίδρυσης της Αβάνας.
Για την ιστορία τα πούρα ήταν Monte Edmundo και Partagas E2...
Let the party begin!!!

[Haris]

Ειχε πάει 5 το απόγευμα και ο διαγωνισμός του HWC ειχε τελειώσει. Βγήκαμε έξω και εκείνη την στιγμή τελειωναν και οι παρουσιασεις των νεων εκπληκτικών κουτιών για τα limited edition της νεας χρονιάς!

Η αλήθεια ειναι οτι τα ειδα, και ειχαμε και την ευκαιρία να τα πιάσουμε αλλα μετα σκέφτηκα.... Δεν γ@@@τε και αύριο εδω θα είμαστε (smiley) αποψε εχει welcome event!!

Πήγαμε στο ξενοδοχειο και συμφωνήσαμε να βρεθούμε στο lobby κατα τις 19:00

Εκανα μπανακι, εβαλα τα... Ωραια μου και κατεβηκα σχεδόν αμέσως στον 1ο οροφο να καπνίσω ενα πουρο, το χρειαζομουν μετα τον διαγωνισμο, πηρα ενα partagas serie d no4 και παρήγγειλα ενα μοχιτο... Πριν προλάβω να καθίσω τσαακ οι Λιβανεζοι, συζητούσαν ακόμη για τον διαγωνισμό! Οπως ειπε και κ Στέλιος και εγω πίστευα οτι θα περνούσαν αυτοί και η Κούβα αλλα δεν... Περναγε η ωρα, κατέβηκαν και οι άλλοι, αλλαξαμε κουβέντα και έπρεπε να παμε...

Φθασαμε και σχετικά νωρίς μπηκαμε στον χώρο.
Ηταν ενας υπαίθριο χωρος, με θεα τον κόλπο της Αβανας. Την τιμητική της ειχε η μπραντα San Cristóbal de La Habana! Από την μια ηταν τα 20χρονα της καπνιστικης Αβανας, απο την αλλη ήταν τα 500χρονα της πόλης... Μεγάλο event, που πέραν απο το habanos Festival το έβλεπες παντού αυτο το 500ρι να μοστράρει!!!

Μπηκαμε μέσα εφοδιασμένοι με τις προσκλήσεις μας! Με το που μπαίναμε ελεγχαν ειχαμε πρόσκληση και εδιναν στον καθενα μας την ομορφη μαύρη χάρτινη θήκη με τα δωρα της ημερας! Τι δώρα? Εναν αναπτήρα, ενα κόφτη και 4 πουρα, fuerza, la punta αλλα και μια όμορφη ξύλινη κασετίνα με τα δύο πουρα που ειχαν την τιμητική τους! Το San Cristóbal de la Habana - 20 Aniversario που θα είναι LCDH έκδοση με διαστασιες 52 x 162 αλλα και το "χοντρό" San Cristóbal de La Habana 1519 με διαστάσεις 57 x 170.

Προχωρήσαμε λιγο πιο μεσα και μας πρόσφεραν το πρώτο ποτό, σαμπάνια! Στο βαθος ενα σκηνικό για φωτογραφίες με background το logo, Κόσμος, κάμερες, φλας, φωνές, γέλια...

Εψαχνα τον Στελιο.... Χάθηκα!
Τον βρήκα...
Του έκανα ξανά την ερώτηση στα αγγλικά αυτή την φορά
Where are you re Malakas??

... Απόλαυση!!!!

Καποια στιγμή ψηλα στις γιγαντοθόνες εκανε την εμφάνιση της μια όμορφη κοπελλα που μας εξηγούσε τι κάνουμε εκει πέρα ολοι μας!!!
Μας παρουσίασε τα δυο νεα πουρα. Μας αναλυσε τι έγιναν αυτά τα 500 χρόνια και πως φθάσαμε στο σήμερα!!!
ποσο σημαντική ειναι για αυτούς η ημέρα εκέινη και ποσο χαιρονται που την μοιράζονται με όλους εμάς!!!
Ξανα ποτακι και αναβω την καμπάνα μου!!!

Απόλαυση ρε παιδιά, πουρακλος, ηταν και το ολο σκηνικό αλλα το πουρο έπαιξε τα ρέστα του!!! Σιγά σιγά μαε κάλεσαν στα... Ενδότερα που είχε 3 χώρους με φαγητό μπουφέ και στα.. Όρθια!!!

Το φαγητό ηθελε λίγη προσπάθεια ακόμα αλλα την παέγια με αστακό την τίμησα δεόντως???
Ειχε και 5 μπαρ που παρήγγειλες ότι ήθελες!
Κάπου εκει μεταξύ μπαρ και φαγητού καναμε την πρώτη μας συνάντηση με j fox!
Καλη παρεα τα παιδιά πολύ καλη παρεα!!!
Και παράγγειλε cubata και ξανα cubata.... 10 ωρες να ετοιμάσει ενα κοκτέιλ... Ε τότε ο Yorgos απο J fox έσκασε το tip με το ενα ολόκληρο πεσο και ολα άλλαξαν

Η βραδιά ηταν καταπληκτική, κατσαμε μέχρι τις 12 τα μεσάνυχτα και η κουβέντα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα με κόσμο και άτομα που γνωριζα για πρώτη φορά αλλα θα μπορούσα άνετα να κάνω παρέα μαζι τους!!!!

[goutsou]

Μέρα 3η 19-02-2019
Σήμερα η μέρα έχει επίσκεψη στις φυτείες! 3ωρο ταξίδι στο Pinar del Rio. Ξεκινάμε πολύ νωρίς το πρωί. Κινέζικο λεωφορείο τα φρένα γρυλιζουν σε κάθε πάτημα. Η ξεναγός μας μια 35αρα μουλατα, χαρούμενη, ευγενική αλλά άσχετη από πούρα, δασκάλα στο επάγγελμα. Μιλάει για την ιστορία της Κούβας, την καθημερινότητα τους και λύνει απορίες, όλες στο πνεύμα της επανάστασης, αν και δεν φαίνεται να την πολυπιστευει πια... Στάση για ξεμουδιασμα και μοίρασμα ψαθινων καπέλων για να μην μας κάψει ο ήλιος. Συζήτηση με τον Salaar (ή Σαλαμ ή Σαλαμουρα ή Σαλαμπάση) έναν 26χρονο που κληρονομησε την αποκλειστική αντιπροσωπία του Πακιστάν από τον μπαμπά. Πολύ γέλιο, ο τύπος είναι λίγο... αλλού αλλά ψυχουλα. Στην συνομιλία μπαίνει και ο Jasim από το Ντουμπάι, 35χρονος... μοντέλος ντυμένος για την περίσταση με καπελακι Παναμά, μοκασινι λινό πουκάμισο και μεταξωτο φουλάρι. Ο τύπος τα σπάει σε γνώσεις όχι μόνο για τα κουβανεζικα αλλά και τα νον. Σε μία ώρα έμαθα περισσότερα πράγματα από ότι τα τελευταία 2 χρόνια!!!
Φτάσαμε! Hector Luis Prieto, από τις γνωστές φαρμες της περιοχής. Πρώτα βλέπουμε τα φυντανια και μετά το μεγάλα φυτά σε μια έκταση βγαλμενη από τα όνειρα και την φαντασία του κάθε αφισιοναδο! Περιστοιχισμενη από καλυβες, σπιτάκια και ξαθε λογής ξύλινα κτίσματα. Μας περιμένει ο εκπρόσωπος της Habanos και η ξεναγός μας κάνει τη μετάφραση από τα Ισπανικά στα αγγλικά. Φαίνεται το πάθος και η αγάπη του για τον καπνό. Συνέχεια ξενάγησης στο σπιτάκι που τα καπνά περνούν από το πρώτο στάδιο. Ακόμα και από τα πράσινα φύλλα αρχίζει να αναδύεται η κουβανεζικη γη! Τα πράσινα βρίσκονται σε στυλους κάτω και τα καφετια στο ψηλότερο σημείο. Η Μαρία, μια γιαγιά 72 χρόνων που κάνει την ίδια δουλειά από τα 12 της,
περνάει τα φύλλα με δεξιοτητα από τη βελονα της 10 κάθε φορά και μετά πέρασμα στον στυλό. Και φυσικά σε κουβανέζικο στυλ κι ενώ συνεχίζεται η ξενάγηση η γιαγιά αταραχη μας χαιρεταει και φεύγει! 11 νταν είναι το διάλειμμα της, δεν κάθεται δευτερόλεπτο παραπάνω (αυτό με το ωράριο το ζήσαμε πολλές φορές στη διαμονή μας!).
Μαζευόμαστε στα λεωφορεία για το δεύτερο κομμάτι που έχει να κάνει με την διαλογή, 20 λεπτά δρόμος...

[goutsou]

... Φτάνουμε λοιπόν στο εργοταξιο που γίνεται ο διαχωρισμός με κωδική ονομασία V-12-46. Από έξω μία τεράστια σημαία της Κούβας ανεμιζει. Ευτυχώς που έξω έχει αεράκι γιατί μόλις μπαίνεις μέσα στο χώρο έχει μια απονικτικη υγρασία. Οι γυναίκες αμεριμνες ξεχωρίζουν τα αρτι αφιχθεντα φύλλα. Η ξεναγός μας δίνει από ένα για να το πιάσουμε να το μυρισουμε να το επεξεργαστουμε. Αν και έχει ακόμα πολύ υγρασία και αμμωνία η 'κουβανιλα' ήδη είναι αισθητή. Σοκολάτα και κακάο στο βάθος που είναι σίγουρο ότι θα βγει μπροστά σε λίγο καιρό. Τα κάνουν ματσάκια ανάλογα με το χρώμα την ποιότητα τη δύναμη. Όλοι ρωτάνε για το medio tiempo, αλλά εμένα με συνεπερνουν και οι μανιανιτες. Όλα έχουν τη δική τους χάρη. Σε έναν τοίχο έχει όλα τα στοιχεία για τον διαχωρισμό. Ο Ερνέστο μου λέει αυτός είναι ο πιο σημαντικός πίνακας. Πρέπει να ακολουθηθει κατά γράμμα. Τραβάω φώτο, δεν ξέρω τι γράφει αλλά είναι σαν να φωτογραφιζω τις 10 εντολές. Μετά όλα αυτά τα καπνά τυλιγονται σε βαμβακερες 'μαξιλαροθηκες' για να χάσουν την υγρασία τους. Ύστερα βλέπω τον 'πακέτα'. Τα φύλλα μπαίνουν σε δεματια από yagua, ένα είδος φοινικοδεντρου, το καθένα 50 κιλά βάρος. Ο πακετας πατάει τον καπνό με τα πόδια του για να συμπιεστει. Μοιάζει με τον τρύγο, πολύ αυτή η διαδικασία. Μετά πακεταρονται σε χαρτοκουτα με την ετικέτα πάνω που έχει όλα τα στοιχεία όλα κωδικοποιημενα. Το όλο τουρ πρέπει να διήρκεσε εκει μέσα γύρω στο 20λεπτο αλλά βγαίνουμε όλοι έξω μουσκεμα. Το αεράκι είναι καλοδεχουμενο.
Ένας μικρός περίπατος και φτάνουμε στο τελευταίο μέρος του ταξιδιού πριν ο καπνός ταξιδέψει για τα εργοστάσια. Στο χώρο αυτό 'ξεκοτσανιζουν!' τα φύλλα. Αφού ζυγθστουν ανοίγουν τα yagua, βρεχουν ελαφρά τον καπνό και μετά οι κυρίες με επιδεξιες κινήσεις βγάζουν το σκληρό μέρος του φύλλου. Κι εδώ υπάρχει φώτο στον τοίχο με τη σωστή διαδικασία. Τελευταίο κομμάτι ο εξαερισμος. Δυστυχώς όμως πρεπει να μας πάνε στο εστιατόριο για το γλέντι. Κάποιοι που δεν έμειναν και πολύ στο ξεκοτσανισμα πρόλαβαν και πήγαν. Λυπάμαι που δεν τα κατάφερα γιατί εδώ είναι που εξατμίζεται η αμμωνία. Από φωτος του Jasim που πήγε κάθε τοίχος πρέπει να έχει τουλάχιστο 30-40 εκατοστά πάχος αμμωνίας πάνω του, από τα χρόνια που δέχεται τους 'επισκέπτες'!
Τρομερή εμπειρία να μπορείς να δεις από κοντά όλη την τέχνη την μαεστρια, το μεράκι αλλά και τον μοχθο που χρειάζεται για να φτάσει αυτός ο σωλήνας στα χέρια μας.
Χαρούμενοι και γεμάτοι λοιπόν πάμε να απολαύσουμε το γεύμα μας...