Cohiba Talisman LE 2017
Δημοσιεύτηκε: Δευ Φεβ 12, 2018 4:37 pm
Canonazo Doble 154 x 54
slb 10
Το Talisman είναι η έβδομη LE κυκλοφορία της Ινδιάνας
μετά τις Piramides το 2001, τις Double Coronas το 2003, τα Sublimes το 2004
τις δεύτερες Piramides το 2006, τα 1966 το 2011, και τα Robustos Supremos το 2014
με κάποια από αυτά να είναι αστρικά πούρα που άφησαν εποχή, και κάποια απλώς «καλά»
είναι παράλληλα και η πρώτη λιμιτάδα του 2017 που βγήκε στην ώρα της
αφού οι άλλες δύο (Partagas Series No.1 & Punch Regios de Punch) ακολούθησαν μέσα στον Ιανουάριο
στην επίσημη παρουσίαση του στο περσινό φεστιβάλ πάντως, απουσίαζε η ουρίτσα του γουρουνιού
χωρίς η Habanos SA να δώσει εξηγήσεις για το τι ακριβώς παίχθηκε μετά στην παραγωγή του
κυκλοφόρησε το Νοέμβριο πρώτα στο Ηνωμένο Βασίλειο, κι αμέσως έγινε ανάρπαστο
ακόμα και στην Ελλάδα, εξαφανίστηκε σε μια μέρα πριν καν μπει στα ράφια
παρά την ιδιαιτέρως τσουχτερή τιμή του (67,50 € ανά στικ)
ενώ στην Αγγλία έχει φτάσει να πωλείται σήμερα 130 λίρες το τεμάχιο
λες κι είναι κάποια νέα εξελιγμένη μορφή νομίσματος στην οποία όλοι θέλουν να επενδύσουν
για να δούμε όμως και τι ψάρια πιάνει, πίσω από όλο αυτό το γκλαμουράτο παραπέτασμα καπνού
και την απατηλή αχλή του νεόπλουτου κουβανέζικου μάρκετινγκ…
το πρώτο -ιδιαίτερα εντυπωσιακό στοιχείο- που το χαρακτηρίζει, είναι το συμπαγές της φτιαξιάς του
χωρίς καθόλου μαλακά σημεία είναι «σκληρό» σαν ξύλο, θυμίζοντας non
κατά τα άλλα το διπλό Canonazo είναι αρκετά σκουρόχρωμο
αποπνέοντας σκοτεινά γήινα αρώματα ανακατεμένα με αιθέρια έλαια
κι ανυπομονώ να του κόψω την ουρά και να πάρω τις πρώτες κρύες τζούρες
το παραγεμισμένο 54άρι τραβάει χωρίς πρόβλημα, βγάζοντας σοκολάτα, σκούρο μέλι και μπισκότο
κεντάω κι η παράσταση αρχίζει
κακάο -τη λες και σοκολάτα μπίτερ- και λευκό πιπέρι με υποδέχονται
και τζούρα τη τζούρα το τροφαντό σώμα του μαλακώνει και ζουλιέται
τουλάχιστον μέχρι εκεί που αρχίζουν τα δαχτυλίδια του
γευστικά τώρα κινείται στο τρίπτυχο καφές-κακάο-σοκολάτα
θυμίζοντας αρκετά τις LE πυραμίδες του 2006
με πινελιές κανέλας, γαρύφαλλου, μοσχοκάρυδου και πιπεριού, χτίζοντας στάχτη
στο backstage διαφαίνεται μια ρωγμή όμως, και με κάνει να ρίξω την πρώτη στάχτη…
Κυριακή σήμερα με ανοιξιάτικη λιακάδα και ταξιδιάρικη διάθεση, κι ας έχει χαμηλή θερμοκρασία
με τα χρώματα στο μεγάλο λιμάνι να παίζουν ένα πρώιμο summertime blues
το Talisman καίγεται αργά, με ξυλώδεις νύξεις και βαριά δέρματα
τώρα μου δίνει και μια νότα βανίλιας ανακατεμένη με πιπερόριζα και εσπρέσο
η καύτρα ζυγώνει σιγά-σιγά το δαχτυλίδι…
το γυρίζει σε μόκα, με πολύχρωμα τσουρουφλιστά πιπέρια να συναντάνε τα πιπέρια του Glenmorangie που πίνω
νομίζω πως ήρθε η ώρα να πέσει η δεύτερη στάχτη και να βγει το πρώτο δαχτυλίδι…
αλμύρες, φιστίκι, σκοτεινή γη, κακάο και πιπέρι, πιπέρι, πιπέρι
το τοπίο δεν αλλάζει, μένει ίδιο, το Cohiba συνεχίζει και τελειώνει όπως ξεκίνησε
…καλό πούρο, αλλά μέχρι εκεί, χωρίς το κάτι παραπάνω
με παλέτα περιορισμένη χωρίς τα γνωστά γρασίδια, μπισκότα, μέλια, ξηροκάρπια και μαλακά κέδρα της ινδιάνας
προσγειωμένο σε μια βαριά και σκοτεινή γήινη, κακαώδη και έντονα πιπεράτη διαδρομή
χωρίς ιδιαίτερες αλλαγές και εκλάμψεις
θα αλλάξει..?? χμ… λίγο χλωμό το κόβω…
σίγουρα θα μαλακώσει, θα γίνει πιο light κι η παλέτα του ίσως ανοίξει και λίγο
αλλά δε νομίζω πως θ’ αφήσει πίσω του κάτι αξιοσημείωτο
άλλο ένα Cohiba, άλλη μια λιμιτάδα
αυτό το Canonazo ήταν μάλλον για παρέλαση…