Κλώνοι

[Τάκης]

εδώ και πολύ καιρό το είχα απωθημένο να κάνω ένα αφιέρωμα και στους «Κλώνους»
μιλάω για τα εκατοντάδες εμιγκρέ cubans, ma non troppo
που κυκλοφορούν κανονικά και «με το νόμο» στην από κει μεριά του Ατλαντικού
με φόρα-παρτίδα όλα τα original cuban brand names
πολλές φορές αντιγράφοντας και το αντίστοιχο «πρωτότυπο» vitolario

κι είναι πολλά τα μπαγάσικα, πάρα πολλά
η κάθε «brand» έχει σειρές ολόκληρες με πολλά-πολλά πούρα
με κάποια από αυτά, να είναι σχεδόν πανομοιότυπα και στο κομμάτι της παραγωγής
έχοντας δαχτυλίδια και κουτιά στα ίδια χρώματα και κόλπα με τα κουβανέζικα
εκεί που απέχουν λίγο, (no big deal), είναι στις παλέτες τους

λέω να το διασκεδάσω όσο πιο πολύ μπορώ (κι) αυτό το ταξίδι
άλλοτε με ένα χαλαρό και αγχολυτικό συνοπτικό ξεπέταγμα
κι άλλοτε, αν η περίσταση το σηκώνει βεβαίως
με ανάλογο μπλα-μπλα, ψυχανάλυση, και ότι άλλο προκύψει

ναι, πρόκειται για μια ειδική και πολύ προχώ «αρωματο»-θεραπεία
γι’ αυτό και θα το πιω γουλιά-γουλιά όλο το φαρμακάκι μου, μέχρι το τέλος
η τέχνη άλλωστε, θέλει θυσίες…

[Τάκης]

Romeo y Julieta 1875 Cedro Deluxe No. 2
Corona 5 ½ x 44

Wrapper: Indonesian Sumatra
Binder-Filler: Dominican

…κι αρχίζω αυτό το οδοιπορικό
με ένα πούρο μικρού για τα non ήθη διαμετρήματος (κάτι σαν corona extra)
από το ζεύγος Ρωμαίος και Ιουλιέτα, της σειράς 1875
που παράγεται στη Tabacalera de Garcia του Δομίνικου από την Altadis

με τους κέδρους, τις κορδέλες και τα φρου-φρου του
κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν δηλαδή με τα «άλλα»
έχει όμως και bonus, ένα αυτοκόλλητο χρυσόχαρτο στο πόδι
καθώς και δεύτερο «εσωτερικό» δαχτυλίδι στο πούρο μέσα απ’ τον κέδρο



τα κρύα αρώματα του είναι γλυκά και floral
ενώ με το φούντωμα βγάζει καπνό ντουμάνι

ξεκινάει με ξυλώδη υφή, και νότες από ξηρούς καρπούς και πιπέρι
και καθώς γρήγορα φτιάχνει μια στάχτη λευκή και συμπαγή
μια floral γλυκύτητα αγκαλιάζει το πούρο
με μια περιοδικά επαναλαμβανόμενη πινελιά από εσπεριδοειδή

δέρμα, ψημένα καρύδια, και μαύρο πιπεράκι συνοδεύουν τη διαδρομή του
με το γήινο «dry» του refrain του, να θυμίζει έστω και σαν «φάρσα»
τα γαλαζοαίματα μακρινά του ξαδέλφια

ήπιο, μαλακό, δίχως ακρότητες
προχωράει και ολοκληρώνει μια συνετή διαδρομή
χωρίς να σε κάνει εύκολα να το απορρίψεις, ούτε και να το αγαπήσεις βεβαίως
δεν είναι «κακό» πούρο παίδες, με την καμία
ένα, έστω και «ιμιτασιόν» συναίσθημα, το βγάζει

αυτό είναι το μότο και η μοίρα του άλλωστε
αφού ο «μόσχος ο σιτευτός» του Πατέρα, είναι για τον άλλο γιο
τον Άσωτο…

[Τάκης]

Cohiba Nicaragua N54
Toro 5 ½ x 54

Wrapper: Honduran Jamastran Colorado Oscuro
Binder-Filler: Nicaragua

όπως κάθε καλός και σικάτος δομίνικος που σέβεται τον εαυτό του (πλέον)
έτσι και ο δομινικάνικος κλώνος cohiba μετακόμισε στη Νικαράγουα γι’ αυτή τη σειρά
που παρουσιάστηκε το περσινό καλοκαίρι στην τελευταία IPCPR
και κυκλοφόρησε στο εμπόριο τον περασμένο Οκτώβριο

αυτό εδώ είναι ένα λαδερό 54άρι
με Jamastran Colorado Oscuro πανωφόρι Ονδούρας
και νικαραγουανά binder και filler από Jalapa και Esteli αντίστοιχα

ξεκινάει με γενναίες γουλιές πικρού espresso
υποβάλλοντας συνημμένα μπόλικο κέδρο και μαύρο πιπέρι
ενώ μετά τις πρώτες ρουφηξιές σκάνε μύτη κάποια δέρματα και γη
με τα πιπέρια και τα μπαχάρια να γαυγίζουν αλλά να μη δαγκώνουν
προς το παρόν τουλάχιστον

κάπου το χοντρό αφήνει κι έναν υπαινιγμό σοκολάτας σε bitter
αλλά τα ξυλώδη του υπερτερούν άνισα και γέρνουν πολύ την πλάστιγγα
όσο κι αν σε λίγο έρχεται ένα φορτίο με γλυκάνισο στην παρέα
που δεν κολλάει πουθενά άλλωστε

γενικά, το πρώτο μισό του είναι αβέβαιο, ασυνάρτητο, και αρκετά καμπούμ
θυμίζοντας τον αχταρμά του blend των Νικαραγουανών Davidoff

η συνέχεια είναι ακόμα πιο μπαρουτοκαπνισμένη, και σκέφτομαι να το πετάξω
είναι βαρύ πούρο, ασήκωτο, δίχως σώμα και αίμα, στα όρια του harsh
αλλά είπαμε, «θα το πιω όλο το φαρμακάκι μου»

περιμένω στωικά λοιπόν, μπας και…αλλά δεν…
τελεία, παράγραφος

δεν ξέρω με τι νομικό τερτίπι τρυπώσανε τα cohiba στην από κει αγορά
αφού εκτός των άλλων, είναι και μια ύστερη post revolution κουβανέζικη brand
αναρωτιέμαι όμως για την εικόνα που έχουν εκείνοι που καπνίζουν τις ιμιτασιόν καραβιές
(στο Δομίνικο κυκλοφορούν μπόλικες σειρές)

άραγε, πώς θα τους φαινόταν η σύγκριση, αν καπνίζανε και κανένα από τα «άλλα»
και μάλιστα από τα «καλά», της συχνά λοιδορούμενης κι από μας «Ινδιάνας»
αλλά πάντα λατρεμένης και αναντικατάστατης, εις τους αιώνας των αιώνων…

“The answer my friend, is blowin' in the wind, the answer is blowin' in the wind”

[Τάκης]

Montecristo No.2 Torpedo
Torpedo 6 x 50

Wrapper: Connecticut Shade
Binder-Filler: Dominican

επιτέλους! είχα απωθημένο να το καπνίσω αυτό το πούρο
κλώνο του all time classic κουβανέζικου τοτέμ (περιέργως με 50άρι δαχτυλίδι)
από την πρώτη σειρά «Montecristo» του Δομίνικου (υπάρχουν και πολλές άλλες)
γνωστή και με την επωνυμία «original» ή «yellow», και μάλιστα από τις ακριβές
με πούρα και κουτιά ξεπατικωτούρα των κουβανέζικων



από τις πρώτες κιόλας ρουφηξιές, αποφεύγοντας βέβαια κάθε βλάσφημη σύγκριση
συνειδητοποίησα πως δεν είναι του πεταματού

έχοντας ένα πολύ ήπιο και ομαλό προφίλ με γεύσεις καφέ, κέδρου και ξύλου
συνοδευόμενες από μπόλικα nuts και παρεστιγμένα αλμύρας
με ένα μαλακό πιπέρι να συνοδεύει

ο καπνός παχύς και νόστιμος, δε φτιάχνει κρέμες, αλλά φουμάρεται ανεκτικά
δίνοντας ώρες-ώρες και μια ψευδαίσθηση σοκολάτας
ενώ κάπου, έσκασε και μια περαστική νότα ντροπαλής βανίλιας (!)

εντάξει, ασκαρδαμυκτί ανήκει και αυτό στα «ναι μεν, αλλά…»
πλην όμως λόγω του αγλαούς της μητρόπολης
μπορείς μεγαλόψυχα να πεις
ότι στέκεται συμπαθητικά και αξιοπρεπώς σαν μακρινή «αποικία»

φτάνει μόνο να μην ακούω τους από κει aficionados
που μέχρι και «ισάξιο» του Κόμη βλασφήμως το κατατάσσουν ενίοτε
πάνω στα πλαίσια μια άγνοιας που δεν περιποιεί τιμή
αντιθέτως λάμπει ως φάρος βλακείας
υπηρετώντας με θαυμαστή συνέπεια το «μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι»

μάιστα…

[Τάκης]

Partagas Black Label Clasico
Robusto 5 ¼ x 54

Wrapper: Medio Tiempo Sun Grown
Binder: Dominican La Vega Especial
Filler: Nicaragua & Dominican

Δομίνικος, σκούρος, απειλητικός και δυσοίωνος
που ανοίγει πανιά με καπνό φουγάρο - φουλ ντουμάνι στο λιμάνι

δεν του λείπει το σώμα
αφού αν παραβλέψεις την παχιά γλυκερή κρούστα των oscuro καπνών του
που αναδίνουν καθώς καίγονται μια έντονη λιπαρότητα
από κάτω υποβόσκουν espresso, μαύρη σοκολάτα, ξύλα, καρύδια
ανακατεμένα με μπαχάρια και πιπέρια, δίχως καρφίτσες είν’ αλήθεια
αλλά και ζεμπίλια φρεσκοσκαμμένο χώμα

αυτά όμως είναι "πταίσματα"
αφού εδώ μιλάμε για ένα πούρο φουλ στο ζωικό βούτυρο
φανταστείτε κάτι σαν πηχτή κρέμα γάλακτος που βράζει
στην οποία προσθέτεις μελάσα, κουβερτούρα, και μια γαβάθα βούτυρο
η κατσαρόλα δηλαδή δεν κάνει ούτε για μπεσαμέλ, ούτε για ζαχαροπλαστική

ο μαυρούκος καίγεται αργά, κι ενώ το ρετροχάλι είναι άνετο
η μύτη εισπράττει το πιο élégance enfant gâté απαύγασμα των Bohas
μυρίζοντας λαρδί που τσιγαρίζεται

…κουβαλώντας ένα όνομα βαρύ αυτό το πούρο (και τα συντρόφια του)
μόνο σαν μια grotesque γελοιογραφική υπερβολή μπορείς να το δεις
αφού όπως και να βαφτίσουν οι Non-οί τα διάφορα ποτέιτος τους
πάλι ποτέιτος θα μείνουν

κατά τα άλλα, συνεχίζουμε…

[Τάκης]

La Gloria Cubana Artesanos de Obelisco Piramide
Pyramid 5 x 44-57

Wrapper: Ecuadoran Sumatra
Binder: Dominican Republic
Filler: Double Ligero Nicaragua, aged Dominican

μη σας ξεγελάει το 57άρι δαχτυλίδι (είναι στο πόδι μόνο)
πρόκειται μια μικρή «τετράγωνη» box pressed πυραμιδούλα
από την κλωνοποιημένη brand LGC του Δομίνικου

χωρίς περικοκλάδες και με τη μία, να ένα καλό non πούρο!
νόστιμο και ισορροπημένο, με ώριμα-μεστά καπνά
σε ένα όμορφο, πολύ δεμένο blend

ανοίγει με καφεδάτες κρέμες, κέδρο και γρασίδι
και καβουρδισμένες γεύσεις από καρπούς και δέρματα
φορτωμένο γλυκά μπαχάρια, ίσως τα πιο τσιριμπόμ που έχω συναντήσει σε non

με σώμα ευγενικό και πλούσιο, δίνει μια παράσταση premium
αμφισβητώντας, έστω και σαν εξαίρεση, τη βαλτώδη «χρυσή» μετριότητα
που ακόμα και στα «καλά» non επαινούμε, αλλά συνήθως δεν «εννοούμε»

λουλουδάτο, ζαχαρούχο, πολύπλοκο, ευγενικό
έχει τη γλυκιά κρέμα-παντεσπάνι του πρωταθλητή
εκεί που το καγιέν συναντιέται με τη σοκολάτα
τα δέρματα είναι δέρματα, οι καρποί είναι καρποί, και τα ξύλα είναι ξύλα



τηρουμένων όλων των (βλάσφημων) αναλογιών
ναι, τουλάχιστον αυτό το πούρο, είναι η Gloria Cubana των non
(να που βρίσκει και άλλη «αξία» το ταξίδι μου)

βγαίνει και σε ωραία 25άρα κούτα σε σχήμα μισοφέγγαρου
σαν κουτί σοκολατάκια

[Τάκης]

H. Upmann the Banker Annuity
Toro 6 x 52

Wrapper: Ecuador Habano
Binder: Nicaragua Jalapa
Filler: Nicaraguan, Dominican

να ‘τος και ο κλώνος τραπεζίτης απ’ το Δομίνικο
που σ’ αυτή τη σειρά με τα τριεθνή καπνά είναι και «ρασοφορεμένος»
κρατώντας μόνο το πράσινο χρώμα σαν ανάμνηση
της μακρινής κουβανέζικης «κληρονομιάς» του
(αν θυμάστε, όλα τα tubos H. Upmann αρχικά ήταν ασημοπράσινα)

ενώ σε κάποιες άλλες σειρές, έχει δαχτυλίδια και κουτιά
πανομοιότυπα με τα τωρινά κουβανέζικα χρώματα και σχήματα της οικογένειας

ξεκινάει με γη και καφέδες, ευτυχώς χωρίς εκρήξεις και άλλα παράξενα
και γρήγορα βρίσκει ένα σώμα στα γλυκά μπαχάρια, μοσχοκάρυδα και κανέλες
που συνοδεύουν ένα σκούρο κακάο

συνεχίζοντας με αυτοπεποίθηση τη διαδρομή του
κι ενώ έχουν προστεθεί νότες ξύλου (δρυς) και δέρματος
περνάει και μερικές βοτανικές πινελιές, θυμίζοντας αρκετά μαύρο τσάι

στο τέλος, τα πιπερομπάχαρα γίνονται πιο τολμηρά, τα ξύλα ζεσταίνονται
και κάπου εκεί, νομίζω πως πιάνω αυτό που αμερικάνοι λένε «γεύση κρέατος»
και συχνά-πυκνά τη βρίσκουν στα πούρα τους
αφού το μουσικό σύνολο, βγάζει και μια τέτοια νότα
που με λίγη φαντασία τη λες και t-bon steak κατάσταση
(ή μήπως steak diane?)

συμπερασματικά, ένα μετρίως μέτριο cigar
που αν σκεφτείς πόσα χειρότερα κυκλοφορούν, του βάζεις ίσα-ίσα έναν βαθμό
μη μείνει και στην ίδια τάξη…

[Τάκης]

Punch Punch Maduro
Lonsdale 6 ¼ x 44

Wrapper: Connecticut Broadleaf Maduro
Binder: Connecticut Broadleaf
Filler: Dominican, Nicaraguan, Honduran

ε ναι, μέχρι και το αγαπημένο του Jimmy Jazz έχει τον κλώνο του!

πρόκειται για ένα σχετικά ήπιο γήινο 44άρι
που έκανε ντεμπούτο το μακρινό 1969 στην Ονδούρα (!)
(το Που-Που-Που μέχρι τα μέσα των 80’s ονομαζόταν "Punch Punch de Luxe")

κινείται στον αστερισμό του καφέ, των μπαχαρικών και του ξύλου
έχοντας και αρκετές σταθερές πινελιές από τσάι
δίχως τους γνωστούς στάβλους, (συχνό στα εξ Ονδούρας)

το μπόλικο χώμα που βγάζει είναι γλυκό
αλλά ως γνωστόν τοις πάσι, το ψωμί της ξενιτιάς είναι πικρό

έτσι, το μαδούρο το που-που
όσο κι αν φιλότιμα πασχίζει «σε ξένο ήλιο τη μοίρα του να βρει»
κινείται αναπόφευκτα στον ελάχιστο ζωτικό χώρο που του απομένει

μεταξύ του φτωχού συγγενή δηλαδή, και του σφετεριστή αναδεξιμιού…

[Τάκης]

Sancho Panza Double Maduro Escudero
Toro 7 ¼ x 54

Wrapper: Connecticut Broadleaf Maduro
Binder-Filler: Honduran, Nicaraguan, Dominican

κλώνος από την Ονδούρα
με δαχτυλίδι στο ίδιο κόψιμο όπως και γραμματοσειρά
αλλά σε διαφορετική απόχρωση

ξεκινάει πολύ ελαφρά και γλυκά, με άνθη και ζάχαρη
ενώ η συνέχεια ανήκει στον αστερισμό του κακάο, της μόκας και του καφέ
κάπου βρίσκεις και ένα καρυδάκι
πριν συναπαντηθείς με μια ξύλινη κουστωδία που κουβαλάει λίγα μπαχάρια και γη
κι αυτό είν’ όλο

αν και βρίσκεσαι στα πρώτα 3-4 από τα σχεδόν 18 και ½ εκατοστά του
(με 54άρι υπενθυμίζω δαχτυλίδι)
έχεις εξαντλήσει γευστικά αυτόν τον γίγαντα (πώς και δεν τον είπανε Corona Gigante?)

κατά τα άλλα, αν έχεις όρεξη και χρόνο να τον αποτελειώσεις
μπορεί να βαρεθείς, αλλά σίγουρα δε θα σε χαλάσει και καθόλου
αφού πρόκειται για ένα ήπιο, στρογγυλό, flat μαντζαφλάρι
που καπνίζεται στο χαλαρό σαν γλειφιτζούρι
τόσο γλυκό, που δεν συνίσταται για διαβητικούς

αν είχα να διαλέξω ανάμεσα σε στάβλους και σ’ αυτό
σίγουρα θα με είχε πάρει με το μέρος του…

[Τάκης]

Fonseca 7-9-9 Natural
Lonsdale 6 ½ x 46

Wrapper: Ecuadorian Connecticut Shade
Binder: Mexican
Filler: Dominican

δομίνικος, μπλενταρισμένος από τον Manuel Quesada
άγνωστο γιατί ονομάστηκε 7-9-9, αφού βγαίνει σε 24άρες κούτες
(η σειρά περιλαμβάνει και πούρο ονομαζόμενο 8-9-8, πάλι σε box 24)
για την ιστορία πάντως, σημειώστε πως δεν είναι τυλιγμένα σε ρυζόχαρτα…

έχει μια χωματένια ήπια γεύση, με ξύλο (δρυς), και μπόλικο σανό
οικολογικό δηλαδή

κατά τα άλλα, υπάρχει μια floral γλυκύτητα
με ιχνοστοιχεία καφέ και ελαφρά μπαχαρικά
αλλά και μια παράξενη πικρή επίγευση

πέραν τούτου ουδέν…
(το συνώνυμο porto είναι για ξεκάρφωμα)