Mass Tasting Δεκέμβριος 2022 - Sancho Panza Όμηρος

[Rigelianos]

[Epicure V]

ESU MAR 22

ἄνδρα μοι ἔννεπε μοῦσα πολύτροπον ὃς μάλα πολλὰ πλάγχθη…

άραγε τι σχέση μπορεί να έχουν…

- ο Επιθεωρητής Κάλαχαν
- ο Μιγκέλ ντε Θερβάντες
- ο ποιητής της Ιλιάδας και της Οδύσσειας
- κι οι Καλικάντζαροι..??

…μα είναι οι πρωταγωνιστές τις φετινές γιορτές στο Θέατρο Ονείρων του Cigarsforum.gr
εκεί που όλα συμβαίνουν εντός και πέριξ του κουβανέζικου πούρου και όχι μόνο

δεύτερο ερώτημα:

Ιλιάδα vs Οδύσσεια
ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα αν τα δυο έπη έμπαιναν σε poll..??

δεν ξέρω για σας, αλλά εμένα πάντα μου άρεσε περισσότερο το εξωτικό μυστηριώδες θαλάσσιο road-trip της Οδύσσειας
από το ριάλιτι της πολιορκίας των τειχών της Τροίας με τα οικογενειακά δράματα
και τις φιλονικίες των ελλήνων πολέμαρχων για τις ό μ ο ρ φ ε ς και τους ό μ ο ρ φ ο υ ς

ας δεθούμε στο κατάρτι λοιπόν κι ας αρχίσει το τραγούδι των Σειρήνων …



ο πρώτος «Όμηρος» που κάπνισα τέλη του καλοκαιριού ήταν λίγο …Ομέρ (τούρκος)
για να δούμε πώς έχουν τα πράγματα όμως τώρα που στον πάνω κόσμο έχουν ανεβεί οι καλικάντζαροι…



το μάγκνουμ του επιθεωρητή Κάλαχαν-Παρταγίδη είναι σκούρο στην όψη (έχω δει κι αρκετά πιο ανοιχτόχρωμα)
μυρίζει Κούβα από ένα χιλιόμετρο και δείχνει έτοιμο για τη θυσία
στα κρύα puffs βγάζει γλύκες από καραμέλα ούζου και μαντολάτο, παρέα με κανέλα και κόλιανδρο

οι πρώτες τζούρες έχουν μια ένταση που μ’ αρέσει κι ο Όμηρος συστήνεται με αλμυρή καραμέλα και σχοινόπρασο
υπάρχει και γλυκό ξύλο, τόσο όσο, μαζί με άχυρο και μια υποψία σκόνης κακάο
το πούρο βγάζει αναμφισβήτητη γλυκύτητα από το πρώτο 3ο που το χαρακτηρίζει



μ΄ ένα αβανταδόρικο ντου η σοκολάτα γάλακτος μπαίνει στο παιχνίδι
ενώ κάνουν την εμφάνιση τους και μαυροπίπερα παρέα με ευγενικά κέδρα
αχνά στο βάθος ακούγεται και μια βανίλια με την αρχική ένταση να έχει σβήσει αρκετά
και το πούρο να ισορροπεί σ’ έναν γήινο-ξυλώδη-γλυκό-spicy καμβά

γύρω ο τόπος μοσχομυρίζει κουβανέζικη Βαλχάλα κι η μύτη σνιφάρει ευδαιμονικές ευωδίες
με τη γλυκιά βραδιά να σιγοντάρει σαν φλοίσβος στο νόστιμον ήμαρ του πουρο-ταξιδιού
όσο κι αν στο πέλαγο μακριά αστράφτει κι ο αέρας μυρίζει βροχή



με τη σοκολάτα να συνεχίζει σε πρωταγωνιστικό ρόλο και την υφή να αφήνει πού και πού dry ίχνη
ο Sancho θυμάται το DNA του βάζοντας στο φόντο αλατισμένο ψωμί κι ένα αχνό βοτανικό touch

προς το τέλος και πριν εμφανιστούν πικρίλες από έναν floral πολτό που οδηγεί στους τίτλους του τέλους
προλαβαίνει μερικούς ψιθύρους από καραμέλα, ροδόνερο και brownies, συντροφιά με μπαχαροπίπερα
ολοκληρώνοντας το ταξίδι του χωρίς Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες



αναμφισβήτητα κάτι παραπάνω από αξιοπρόσεκτη regional ζαριά με άποψη και ταυτότητα
αλλά εξίσου σίγουρα χρειάζεται ακόμα κάποιο χρόνο για να αναδείξει στο έπακρο τα καπνά του blend του
μέχρι τότε η Ιθάκη μπορεί να περιμένει…

σημειωτέον πως μικρή σχέση βρήκα με άλλα RE Sancho Panza, αν κι είναι λίγο νωρίς για συγκρίσεις:

http://cigarsforum.gr/viewtopic.php?f=8 ... p=839#p839
http://cigarsforum.gr/viewtopic.php?f=86&t=59&p=145#top
http://cigarsforum.gr/viewtopic.php?f=86&t=1059

κ. επιλοχία δεν θα υποκύψω στη μεροληπτική γοητεία του «δικού» μας
και θα σταθώ αντικειμενικός λέγοντας πως η συγκεκριμένη φούμα κινήθηκε μεταξύ 3 1/2 και 4
σκοπεύω να καπνίσω άλλον ένα Όμηρο με διαφορετικό box code για την τελική μου ετυμηγορία...

[Epicure V]

Ιδού λοιπόν ο ΟΜΗΡΟΣ στο γιορτινό ανατομικό τραπέζι του CIGARSFORUM.GR μετά από ένα σίριαλ για την κυκλοφορία του που κράτησε δυο χρόνια.
Θυμάμαι τις κουλ κυκλοφορίες Greco και Macedonian που τα είδαμε μια μέρα στις βιτρίνες χωρίς να έχουν προηγηθεί τυμπανοκρουσίες και γενικά όλο αυτό το κλαρινογαμπριάτικο πρόμο στα σόσιαλ. Τέτοιοι καιροί τέτοια λόγια θα μου πείτε και θα συμφωνήσω, άλλωστε οι κλαρινογαμπροί είναι τα πουλέν στο νέο κόνσεπτ των κουβανοκινέζων. Αλλά αυτά τα έχουμε πει αλλού.

Αν και δεν έχω θέμα με το πενηντατεσσάρι, θα προτιμούσα μια πιο ψαγμένη vitola για το ομηρικό μας Regional.
Μια Κορώνα Γκράντε, ένα Θερβάντες, μια Ντάλια ας πούμε. Όπως και να ‘χει αυτό δεν συνέβη ποτέ μιας και τα προηγούμενα δύο ήταν 50 και 52 οπότε πάμε ξανά με ρομπουστοειδές. Και σιγά μην ρώταγαν δηλαδή.
Καπνίζω από MTS FEB 22. Το πούρο βγάζει γήινες μυρουδιές και κουβανέζικο αχυρώνα στο πόδι. Τραβάει λίγο σφιχτά μετά το κόψιμο προβληματάκι που εξαφανίζεται μετά τα πρώτα puffs.
Ξεκινάει ζωηρά με ξύλο, μπαχαρικά και γλάσο ζαχαροπλαστικής. Από κοντά σιγοντάρουν καραμέλα και στέικ στο κάρβουνο με χοντρό αλάτι.
Πρώτες εντυπώσεις θετικότατες στα όρια του ενθουσιασμού.
Σιγά-σιγά οι μηχανές σβήνουν, το αρχικό πάθος πέφτει και ο Όμηρος αποκτά ένα εξ απαλών ονύχων προφίλ γλυκό και ραφινάτο. Στην παλέτα του μπαίνουν σοκολάτα, βανίλια, κέικ, μέλι, κι ένα αρωματικό μείγμα από μπαχαρικά. Μου αρέσει και έτσι και πολύ μάλιστα.
Όσο το πούρο προχωράει προς το τέλος όμως σαν να αδειάζει, γίνεται πιο τσιγκούνικο και σκληρό και καταλήγει ένας αχταρμάς από ξύλα, πιπέρια και χόρτα χάνοντας την ισορροπία που είχε στα 2/3.
Αν και δεν πολυκρατούσε στάχτη κάηκε άψογα αφού πρώτα πέρασε μια σαρακοστή σε αφυγραντική καραντίνα.

Καλές οι πρώτες εντυπώσεις ακόμα μεγαλύτερες οι προσδοκίες. Νομίζω αύριο-μεθαύριο πιθανότατα θα μιλάμε για άλλο λέβελ όταν ισιώσει και το τελευταίο τρίτο. Βαθμολογώ πρώτο και δεύτερο τρίτο με τεσσεράμισι και το τρίτο με δύο. Σούμα 3,6 που νομίζω αντικατοπτρίζει τη σημερινή του εικόνα. Επειδή όμως δεν παίζουν δεκαδικά θα μεροληπτήσω και θα του βάλω 4: Κίρκη σε φάση ντεμακιγιάζ.

Χρόνια Πολλά σε όλους και καλές Γιορτές!

[alexandros]

κοντευουμε σιγα σιγα στην μεση του μηνα και μονο 3 εχουν γραψει την γνωμη τους
για ελατε και οι υπολοιποι ...
τι περιμενετε τα χριστουγεννα?

[Rigelianos]

[sigaras]

Δεύτερος Όμηρος που καίω. Ο πρώτος είχε κωδικό GRM FEB 22, ενώ αυτός που καπνίζω σήμερα έχει τον κωδικό TLE FEB 22. Το πούρο έχει μία ελαφριά γυαλάδα και μία διχρωμία που έχουν κάποια κουβανέζικα ραπερ.
Ξεκινά πολύπλοκα με δέρματα, σοκολάτα, κρέμα, ζάχαρη, μέλι, κέδρο και ξηρούς καρπούς. Κυρίαρχο είναι το δέρμα στην αρχή ενώ βγάζει και λίγο χώμα. Το τράβηγμα και η καύση του είναι ιδανικά και το σώμα του μεσαίο προς δυνατό.
Είναι λίγο στυφό στη συνέχεια με γη, απαλά μπαχαρικά, κέδρο και δέρμα ενώ βγάζει τεράστιες ποσότητες καπνού. Αφήνει μία γλυκιά επίγευση βανίλιας και κρέμας. Στην αρχή του 2/3 γίνεται αρκετά ξυλώδες, κάτι που δεν μου αρέσει στα πούρα.
Καρύδια, κέδρος, κάρδαμο με ακόμα παρούσα την γλυκιά επίγευση.
Φτάνει στη μέση και ανεβάζει λίγο εντάσεις με βανίλια, καρύδια και κέδρο και κάως έτσι πάει μέχρι τέλους. Σίγουρα ο πρώτος Όμηρος μου άρεσε πολύ περισσότερο, αλλά κι αυτός δεν ήταν κακός και η βαθμολογία που θα του έβαζα είναι 3,5/5, αλλά δεν υπάρχει στην κλίμακα και δεν νομίζω ότι μπορώ να βάλω 4/5 οπότε θα του βάλω 3/5

[sigaras]

Ο κωδικός είναι TLE FEB 22, όπως και του Σουλεϊτζόν. Το εντυπωσιακό είναι ότι πριν ξεκινήσω να διαβάζω την πιο πάνω κριτική του Γιάννη είχα αποφασίσει ότι η δίκαιη βαθμολογία γι' αυτό το πραγματικά καλό -αλλά όχι εξαιρετικό- πούρο είναι 3,5 ! (με αυστηρούς όρους Κούβας βέβαια). Στο πρε ευγενικά ξύλα. Όλη η φούμα εξελίχτηκε όμορφα με αποχρώσεις δέρματος, ξύλων, βανίλιας, κρέμας. Στο τελευταίο τρίτο έβγαλε και μέλι. Σώμα μεσαίο. Τράβαγε και κάηκε άψογα. Καμία καρφίτσα ή γωνία. Συνολικός χρόνος καπνίσματος 1,5 ώρα. Αν δεν κάνω άλλο στικ θα δυσκολευτώ στην ψήφο, ανάμεσα στο 3 και στο 4. Μας περιποιήθηκαν πάντως οι φίλοι μας οι Κουβανοί, αν και θα προτιμούσα κι εγώ μια πιο μακρύλεπτη vitola.

[alexandros]

ακομα 2 μελη εκαναν την δοκιμη τους
με μετριες προς το καλο εντυπωσεις
για να περιμενουμε και απο τους αλλους σιγα σιγα να μας πουν την αποψη τους
το σκ αυτο ειναι ο,τι πρεπει για φουμες γιατι απο δευτερα θα αρχισουν παλι τα κρυα

[jgeorgost]

Ύστερα από την προτροπή του οικοδεσπότη, το Σάββατο έκαψα και εγώ ένα stick!

Κούτα TLE FEB 22, από τις πρώτες κούτες που έφθασαν και αφού έμεινε λίγο στο νέο του σπίτι ήρθε η ώρα της δοκιμής.


Διάλεξα το χτυπημένο της κούτας για πρώτη δοκιμή, και κόβωντας τραβάει τέλεια θα έλεγα με δέρματα μπερδεμένα με ξύλο να έρχονται στην επιφάνεια.
Στο άναμμα έχει μια ατέλεια λόγω χτυπήματος αλλά αποδείχθηκε ασήμαντη καθώς καίει τέλεια.
Φέρνει φουλ σοκολάτα δεμένη με τα δέρματα και μερικές ξυλώδεις νότες μπαχαρικών. Βγάζει πολύ smooth καπνό και συνεχίζει χωρίς να είναι ούτε πιπεράτο ούτε ενοχλητικό.


Στο 2/3 δυναμώνουν οι γλυκάδες του και γίνεται πιο γευστικό με μέλι, βανίλια και τη γη να παραμένει και να κρατάει μια γλυκιά και ωραία ισορροπία.


Στο τελείωμά του, φάνηκε να χάνει τις εντάσεις του και ίσως να το έλεγα και αδιάφορο καθώς δεν με ενθουσίαζε αλλά από την άλλη δεν είχε κάτι το ενοχλητικό για να το αφήσω στην άκρη. Αλλά δεν υπήρχε η ένταση των γεύσεων που είχε μέχρι και τα 2/3.

Αγόρασα μερικά ακόμη με άλλους κωδικούς και έβαλα στόχο να τα κάνω 3 για το mass αυτό τον μήνα και θα ψηφίσω μετά!