το D4 είναι ένας κουβανέζος μονόκερος που δεν θέλει παρακάλια
γι’ αυτό και δεν θα του κάνω το χατίρι να καπνίσω από σταθμισμένη «καλή» αποικία
στο mass του Νίκ λέω να φουμάρω χυμαδούρα από ελληνικά μαγαζιά
κάνοντας αρχή με ένα λαδερό και σκούρο στικ από UEB OCT 18 - 10άρα
με όλως περιέργως υγρασία σε κανονικά επίπεδα
μετά από ένα ουδέτερο – σχεδόν ανύπαρκτο – pre με μοναδικό στοιχείο την υγρή γη
το κόκκινο robusto κάνει εισαγωγή με ξηροκάρπια και δέρματα, πλούσια και τα δύο
με διακριτική παρουσία από μαύρο πιπέρι σε «όσο πρέπει» δόση
στην παρέα έρχονται οσονούπω και λίγο κεράσι και σοκολάτα
καλά τα πάει αν και έχει μια δυσκολία στο τράβηγμα, αλλά χαλάλι του
η παλέτα του είναι φορτωμένη, ψωμί, κέδρος, μέλι, αλατισμένο φιστίκι
μαζί με γλυκόριζα και κάποιες εσπεριδοειδείς νύξεις να χρωματίζουν τη φούμα
στο σώμα μου τα χαλάει, απέχει αρκετά από το γνωστό βαρβάτο kick του D4
μετά τη μέση αρχίζει να στροφάρει με νοτισμένη γη, μανιτάρια, και φουλ δέρματα
μαζί με τσίλια, καρυδόψιχα ανακατεμένη με καστανή ζάχαρη, πικρό κακάο, εσπρέσο, και χειμωνιάτικο μέλι
με το σώμα να παίρνει ένα νεύρο, but i can't get no satisfaction
παρά το πλούσιο της παλέτας του με άφησε ανικανοποίητο, ζητούσα το κάτι παραπάνω
έλειπε εκείνη η μυστική αλχημεία που μαζί με το καραφούλ σώμα κάνουν ένα κουάτρο μαγικό
αν και δεν σκαμπάζω γρυ από αμερικάνικο φουτ-μπολ, νομίζω πως αντιστοιχεί (επιεικώς) σε ένα Touchdown (6 points)
κοινώς 4/6 στην κλίμακα του κ. επιλοχία
θα επανέλθω…
