My Father Flor de las Antillas Toro

Απάντηση
Άβαταρ μέλους
Τάκης
Moderator
Δημοσιεύσεις: 8892
Εγγραφή: Σάβ Φεβ 03, 2018 10:43 am

My Father Flor de las Antillas Toro

Δημοσίευση από Τάκης »

Εικόνα

Toro 6 x 52
Wrapper: Nicaraguan Sun Grown
Binder: Nicaraguan
Filler: Nicaraguan

«λουλούδι της Αντιλλών» είναι ένα από τα προσωνύμια της Κούβας
με το οποίο βάφτισε ο don Pepin τη νέα του δημιουργία
που αναδείχτηκε best cigar of the year (2012), από το C.A.
τιμηθείσα από χμ...κουβαρντάδικη γενναιοδωρία, με 96 πόιντς

επειδή τα της οικογενείας Garcia, τα έχουμε αναλύσει διεξοδικά εδώ μέσα
(και κυρίως τα της εκπάγλου θυγατρός του ενδόξου πατρός)
πάμε να δούμε πάραυτα, τι καινούργια ψαριά βγάλανε
τα my father εργαστήρια από το Esteli
σημειώνοντας, πως blender της σειράς, είναι ο υιός Jaime

η σειρά, βγαίνει προς το παρόν, σε τέσσερα συνολικά μεγέθη
το εν λόγω πούρο είναι ελαφρώς box pressed, όχι «σιδερωμένο»
με wrapper sun grown, καλλιεργημένο στην ύπαιθρο, κάτω απ’ το φως του ήλιου
στιλπνό, σκούρο και ατσαλάκωτο, προϊόν των πειραματισμών του παππού Πεπίνου
υπάρχει τέλος, και μια κόκκινη κορδέλα στο πόδι κάθε πούρου
κάτι που συνηθίζεται σε όλες τις καλές οικογένειες, (μαζί με τα φύκια)

το prelight έχει σχεδόν απ’ όλα τα γνωστά
στάβλο, σανό, ξερά ξύλα και μυρουδιές βυρσοδεψείου
μαζί με πιπέρια, που κεντάνε τη γλώσσα σαν καρφίτσες

και όντως, μετά το άναμμα, μαζί με το ντουμάνι της τσιμινιέρας
κάνουν επίθεση χίλιοι διάβολοι, άσπροι, μαύροι, κόκκινοι
με επιθετική καλπάζουζα διάθεση, και ακατανίκητη δύναμη
το «σώμα» του πούρου, είναι ένας εκρηγνυόμενος δυναμίτης
που σε καμιά στιγμή δεν υποχωρεί ρούπι, μέχρι τους τίτλους του τέλους

δεν ξέρω πού βρήκαν οι συνάδελφοι αφισιονάδος οι πέραν ατλαντικού
τις νότες κακάο, τα καβουρδισμένα καρύδια, τα μυρωδάτα ξύλα
τα δέρματα, τα εσπρέσο κόλπα και τις γλύκες
και την ισορροπία, που έρχεται λέει, αμέσως μετά το πρώτο τρίτο
και δίνει «δροσερό» καπνό και μια «απίστευτη πολυπλοκότητα»
τέτοια, που κάνανε στράκες στον αέρα από τον ενθουσιασμό τους…

εγώ, μπαρούτι το βρήκα
από την αρχή μέχρι το τέλος, άξεστο, τραχύ και σέρτικο πολυτελείας
μάλλον «εξυπηρετεί» κάποιο σενάριο full power της brand
ακολουθώντας την τελευταία μόδα στο αμέρικα
ο pepin, στην μετά-κούβα εποχή του, έχει καλύτερα πούρα να επιδείξει

με λίγα λόγια, άλλη μια μπάφα του «premium» σωρού και αχταρμά
μιας από τις υπερπαραγωγικές λερναίες ύδρες της n.c. καπνοβιομηχανίας
που γεννάνε πούρα συνέχεια, σε ατέλειωτες σειρές, βερσιόν και εκδοχές

τουτέστιν, άλλο ένα ματσούκι, σπαρματσέτο, προσάναμμα, γκουμούτσα
που δεν κάνεις γούστο και κέφι να το φουμάρεις ξανά
όχι 96, ούτε 66 δεν θα του έδινα
αυτά λοιπόν, ashes to ashes και πάμε γι άλλα, το δαχτυλίδι πάντως, μου άρεσε…
papa was a rolling stone...
Απάντηση

Επιστροφή στο “Don Pepin Garcia”